добиток (имн.) - во (предл.)

Што призива овој `рѓосан меч, Ова црно рикање на добиток во летна ноќ, Што сака да каже оваа лузна на душата?
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Обичај беше да го затвораат добитокот в трло, иако опасноста од волци во летниот период, речиси, не постоеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Го фатиле мистериозниот убиец на добиток во јужните планини – дофрли дедо ми, меѓу два срка кафе, затскриен од раширените листови на утринскиот весник, од чија прва страница доминираше насловот со црвени букви „Иднината е во наградните игри“.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Таков им доаѓал пред тоа во соништата или со тегобите: намќоросан, речиси без линија на усни, нездраво бел под небриченоста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оние што му се покоруваа на челникот со лузна на лицето стоеја и чекаа немо крај спрегнатиот добиток во колилата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил нем само Онисифор, тој, со лузната, туку и сите други заедно со жените и децата што помагале во запрегнувањето на добитокот во двоколките на кои ќе се донесат воденичките камења од Лесново, по нивна сметка пред да созреат црешите, пред лето значи, и луѓето редум ќе ги израстоварат на брегот на Давидица, секој својот товар пред своја воденица што жената или некој старец или роднина од Побожјане, од Бањанци, од Кучковица или од Мирковци ќе ја допокрие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одраната кожа на малтерот откриваше добро изрезани бигорливи камења од какви никогаш ниедна куќа по нашите села не се градела: право да бидат богати и да живеат по крепости, под кубиња и меѓу сребрени кандила, меѓу стари и умни книги, имаа само светците.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само добитокот во дворот гласно и бунтовно врескаше и рикаше. ***
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Потоа другиот добиток во селото почна да рика и Тане рече исплашено: - Ова не води на добро... кобат...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)