доаѓање (имн.) - на (предл.)

4 Работната атмосфера, особено по доаѓањето на новите газди и смената на дотогашната сопственичка структура, почна забрзано и значително да се „вжештува“: беше поставена нова директорка која ги тераше вработените да работат и за викенди, без да бидат 218 соодветно платени за тоа; се работеше и по цели денови – од 7 часот наутро до 21 часот навечер, под образложение дека на вработените „им фалеле работни саати“ за да ја остварат предвидената норма; перманентно некој од вработените работеше и на празници – без за тоа да добие надоместок [дневница] или, пак, слободен ден; а беше вршен и перманентен мобинг врз работниците – преку разни средства на вознемирување (на пример, тие беа тенденциозно казнувани за измислени „прекршоци“ и дисциплински повреди; често, при пописот на лековите, беа лажно обвинувани дека имаат наводен кусок, односно „минус“ во касата – дури и по неколку илјади денари, а којшто потоа требаше да го надокнадат од свој џеб; беа терани солидарно да учествуваат во плаќањето на сметката за фиксен телефон кој го користеа исклучиво за службена комуникација и сл.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сѐ до доаѓањето на В. Костојчиновски на директорската функција, вработените во фабриката беа релативно задоволни од работните услови. 161
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работните услови во Медицинскиот центар беа добри и немаше проблеми – сѐ до доаѓањето на новиот директор, пролетта 1994.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, според тврдењата на Авдиќ и неговите колеги, овој синдикат воопшто не се грижеше за правата на вработените кои, патем речено, секој месец даваа пари за членарина. 101
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Па така, како повреда при работа се сметаше повредата на осигуреникот причинета со непос­ редно и краткотрајно механичко, физичко или хемиско дејство, како и повредата причинета со нагли промени на положбата на телото, ненадејно оптоварување на телото или со други промени на физиолошката состојба на организмот – ако таквата повреда причински е врзана со вршењето на работите на работното место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По доаѓањето на директорската позиција на наведениот господин – започна драстичното кршење на работничките права, каснењето со исплатата на платите, како и неплаќањето на придонеси за ПИО.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Спорот настанува кога новопоставениот директор на Центарот – по доаѓањето на својата функција, а сакајќи да си задоволи некои лични хирови – почнува селективно да ги укинува патните трошоци на неколкумина вработени, меѓу кои и Р.М.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сѐ до 1998 – поточно до доаѓањето на К.Камчев на директорската функција, кој претходно работеше како инженер- програмер во истата фабрика – работните услови во АД „Киро Ќучук“ беа релативно добри и немаше кршење на работнички права од поголеми размери.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
3 Во оваа компанија од фармацевтската дејност, во којашто има- ше околу 35 вработени, според систематизацијата на работните места, таа ја извршуваше задачата на фармацевтски техничар, работејќи сменска работа со дежурства на шалтер – непосредно во контакт со пациентите.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како повреда при работа се сметаше и повредата причинета на опишаниот начин што осигуреникот ќе ја претрпи на редовниот пат од станот до местото на работата или обратно, на патот преземен заради извршување на работни задачи и на патот преземен заради стапување на работа, доаѓање на работа од одмор или отсуство прекинато по налог на работодавецот, како и користење право на преквалификација, доквалификација или вработување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Исто така, во Кина по Втората светска војна и по доаѓањето на Мао Це Тунг на власт, се вршеа обиди со замена на гломазниот систем на кинеското писмо со поедноставно кирилично писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кирилицата се приви и заживеа, веќе и затоа што старото монголско писмо е мошне сложено за читање и пишување, настанато непосредно од графички пренос на јазли врзани на јаже, кои се користеа како еден вид на мномотехничко средство за пренос на информацијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сѐ набабрува, буи, и тоа вознемирува. Се насетува доаѓањето на топлото и раскошното.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А сепак, до доаѓањето на Агна, се гневам на нив, се спротиставувам, се бунтувам и се помирувам со нив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Мислата на доаѓањето на брат ми ме оттргна од другите работи и ми внесе возбуда и радост во срцето.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Доаѓањето на девојките, поточно речено на Гица, зашто само таа на двајцата ни беше во умот, нѐ потстакна сосем природно кон натпревар, кој повеќе да се истакне, служејќи си еден за другиот како мерка за споредба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Секое доаѓање на газдата за нив значеше нови незгоди, нови тешкотии.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Што и да работеше, дел од неговото внимание беше свртено кон звуците на планината, кон шумолењето на дождот, настојувајќи од тие звуци да издвои и некој поинаков звук, што ќе го најави доаѓањето на неговите од село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ех, што ќе биде, што ќе биде!“ мислеше Бојан и самиот возбуден од претстојното доаѓање на уважените скопски професори.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Го заскокотка доаѓањето на професорите... Ќе оди да се советува со дедо Иван.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Целиот јужно американски континент сѐ уште живее во времето на жртвувањето на царствата кои пропаднале со доаѓањето на Шпанците и Португалците и кои никогаш нема да престанат со своето пропаѓање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
При тоа, за сиже користете или некое кратко патување или доаѓање на некое туѓо лице во нова средина (пореметување на постојаниот ред на нештата - вообичаен почеток на романот).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Инаку ќе почнев власта и вистински да ја мразам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со доаѓањето на есента сивило се вселува во нивните детски срца.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Обредот беше прекрасно изведен, токму како во еден за мене познат опис на обредот: „Заумниот крик на бабарите (О,о,о!!!), пиштењето на гајдата, силна бучава на обесените ѕвонци и клопотарци и рафалниот татнеж на стаповите од вратата го најавуваат доаѓањето на поворката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас не сум уште неатрактивна, но знаев дека не сум онаа Луција што бев, и тоа беше сосема нормално, оти јас, за разлика од Јан Лудвик живеев во светот во кој времето течеше, и сѐ беше предвидливо, дури и бавното доаѓање на староста.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оддалеку веќе се слушаше доаѓањето на возот, кој трубеше речиси постојано и јуреше, како и секој експрес; јас стоев на пругата и почнав да врескам: „Слегувај, Лудвик! Слегувај, за име Божје!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По доаѓањето на чело на ЦК на МРО, Гарванов не можел да дозволи толку авторитетни лица, коишто не само што ја претставувале Организацијата, туку во тие моменти ги зеле во свои раце и функциите на уапсениот ЦК, и всушност раководеле со неа, да останат на тоа место, и ги замениле.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од овој одговор на татко ми не разбрав ништо повеќе и ми беше јасно дека ќе морам утре да го дочекам повторното доаѓање на тетка Рајна и неа да ја распрашам.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И на нашите највисоки државни тужители, ниту на кое и да е друго јавно или приватно лице тоа нема да им биде возможно или дозволено, кога и да е или во каква и да е прилика тоа да се спомнува, обвинува или прогонува на кој и да е суд или судска власт.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
I. Прво, споменот на сѐ што се случи на едната и на другата страна од почетокот на месец март 1585 до нашето доаѓање на престолот и за време на другите претходни нереди и за време на овие, да биде збришан и згаснат, како нешто што не се случило.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
II. Им забрануваме на сите наши поданици без оглед на нивната положба или професија да го оживуваат споменот, да се напаѓаат, да се навредуваат, да се караат и да се предизвикуваат еден со друг со префрлања во однос на она што се случило, без оглед на причината или околоностите, да се расправаат, да се оспоруваат, караат, засрамуваат или навредуваат со дејства или со зборови; нека се совладаат и нека живеат заедно како браќа, пријатели и сограѓани, а кршителите ќе бидат казнети како кршители на мирот и нарушувачи на јавниот ред.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој на првиот глас за доаѓањето на гостинот, се стресе, пожолте, занеме, стрча и исчезна.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Пред триесет години, со доаѓањето на манастирот, посакала од игуменот да биде благословена како Ангелина, зашто тоа име најповеќе ѝ прилегало, како што му прилегало и на нејзниот син.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој го помогна и доаѓањето на германскиот принц Фердинанд I Сакс-Кобург-Готски (1861-1948) за бугарски кнез (1887), а самиот стана министер-претседател со изразито прозападна и антируска ориентација.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, сосем е точно дека дури со доаѓањето на бегалците од Белград во Софија во 1890 год. беше создадена основата на најзначајната македонска институција од тој период Младата македонска книжовна дружина што од почетокот на 1892 год. почна да го издава и својот орган „Лоза” на јазик со многу македонизми и со посебен „македонски правопис”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Србите можат да затрубат дека Македонците се Срби, штом не се Бугари, зашто така се викале до турското доаѓање на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да ги споредиме овие два процеса. Едни историчари и филолози тврдат оти јужните Словени уште до доаѓањето на Балканскиот Полуостров се разликувале помеѓу себе, т.е. составувале два одделни народа: Словени /Бугари и Словенци/ и Србо-Хрвати. Така тврдеа Копитар 129, Миклошич 130 и Шафарик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Еден ден додека се печеше на сонцето потпрен со грбот на колипката и дремеше, чу плискање на весла и доаѓање на чун; потоа виде како низ трските се пробива кон него некаква жена облечена во црно.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како ќе ми го објасните последното доаѓање на таа жена? Последното...?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Кошавата таа есен со мразни шлаканици многу порано отколку обично, го најави доаѓањето на зимата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А тие, наместо да се зголемуваат, почнаа со доаѓањето на Рада да се намалуваат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Смирувачкото дејство на јодната бања сѐ помалку го чувствуваше. Доаѓањето на „незнајникот“ беше без најава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој чекорел во свечена осаменост на обред во кој се кадат со темјан слабушкавите за битка, всушност не ги подавал рацете кон копнежи туку со здив, со чело, со врелина во врвовите на прстите џбарал слободен простор по чии невидливи врвици можело да се стаса до златни бранови на 'ржено море а во нивната лелеавост да се живее и да се чека на доаѓањето на русалките и девојките; со нив ќе е и таа, Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ноќ, воловите жеволеле во туѓа стаја туѓо сено, стопаните фаќале бессилно суштество што до вчера се наоѓало под заштита на светените манастирски ѕидови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Попусти беа честите доаѓања на Авни во Драчево.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Изразот национална книжевност денес не значи бог знае што; ѝ се приближуваме на епохата на универзална книжевност и секој треба да се потруди да го забрза доаѓањето на таа епоха“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Доаѓањето на Ивана, Отец Симеон сериозно го сфати но не сакаше да се издаде како што не сакаше да се чувствува виновен.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беше крај на месецот мај, веќе се чувствуваше доаѓањето на летото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Колку изминуваа деновите, за Марија, доаѓањето на поштарот со писмо стануваше нешто решавачко. Судбоносно.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од доаѓањето на новиот поштар што ги носеше сите најлоши за неа вести.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Празник е и подготвен сум за раѓање За доаѓање на светот што ве возобновува И ми дава сила пак да бидам дете Во рацете на Мајка И пак со молња и збор Да им се препуштам на водите Што ме носат И носат грамада камења Во кои ве препознавам Ближни мои.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
2. Кога ви велам Така ми било пишано И пишано и судено (а од пишаното не се утекнува) Уште во првиот сон Да го видам доаѓањето на доселениците Кои сите до последен беа осудени На активно учество Во создавањето на новиот свет Новиот свет и новата нафака
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Имаше во таа негова запршка разни лути зачини: еден дебел камионџија што се заканува секому што ја оспорува историската вистинитост на неговата вера, еден ѓоа-научник што ги учи децата дека луѓето и диносаурусите се создадени во ист ден, една згодна девојка што смета дека Бог ги мрази педерите, еден пастор што намлатил дебели пари од продажба на своите молитви на ДВД, еден американски сенатор што верува во доаѓањето на Судниот ден кој ќе потепа пола човештво, еден протестантски проповедник што е убеден дека хомосексуалноста е болест, еден рабин што го толкува Холокаустот како заслужена небесна казна за неговиот народ, еден арапски музичар што се залага за верските права на муслиманите вклучително и правото на ликвидација на бласфемичарите, една мајка што ги убила своите деца затоа што Бог така ѝ наредил, еден оџа што попува дека света задача на неговата религија е истребување на неверниците, неколку мормони што веруваат дека луѓето со поинаква боја на кожата се грешни, разни исламски маченици што вршат самоубиствени акции, колони христијански фанатици што паѓаат во фанатичен транс, неколку Евреи што трескаат глава од ѕид, неколку претседателски кандидати што не веруваат во теоријата на еволуцијата...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
„...Пандо, како што ти кажав, до војната беше кмет во селото, ама пошто после времињата се избуричкаа друг за кмет не се изгласа, остана на Панда нам на брезничани да ни биде кмет сѐ до доаѓањето на партизаните.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Овојпат младиот пријател се зафаќа со феноменот на заминувањето на една и доаѓањето на друга љубов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И на однесувањето на татко ти кон таа приказна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Истово се однесува и на доаѓањето на Трајчеица кај нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Со доаѓањето на мајката Роса и Деспина и да има Танаско нешто да ѝ соопшти тоа нема да го направи пред нив, си мисли Пелагија.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Доаѓањето на секоја Нова Година ја потиснува Старата Година, па следствено колку смени настапиле, човештвото ќе знае да го мери времето што истекува и она што доаѓа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Не мислев да те расплачам, Мими, премногу си чувствителна, ајде, насмевни се!“ се обидуваше да ја смири Влатко, прекорувајќи се дека ја скрши радоста поради доаѓањето на дедо Владимир. Неубава работа... ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Од долната маала зарипнатото кукирикање го навести доаѓањето на денот. Каков ќе биде?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Циљка почека да престане смеата и продолжи: - Два дена по доаѓањето на италијанската слобода, дома си дојде дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како најпријатна новост и како најголема пролетна радост ни беше доаѓањето на птиците.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Со доаѓањето на есента сивило се вселува во нивните детски срца.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)