Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Веднаш почна разговорот, како сам да изнурка на површината, од длабочината на претоварените души.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Во длабочината на очите имаше блесок, својствен само на неа, и на никој друг.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Ама се сеќавам на неговиот мил и топол поглед. Длабочината на очите. И на мустаќите.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Огромната површина го потсетува на бескрајот што се простира не само, сега, под него, туку и во длабочините на небото и потаму, на бескрајот на космичкиот свод со кој, непоколебливо верува бен Цви, владее онаа семоќна сила што тој ја замислува како Создател.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Во своите нови молитви, духовникот се заблагодаруваше за неповторениот божји дар, од името на сите спасени, завршувајќи ги молитвата со зборовите: „Твојот слуга Хрисостом од длабочината на душата Ти благодари што Го почести да го почувствува слаткиот вкус на победата на Доблеста над секоја овоземна припадност”. Во свеченостите на островот, владиката и градоначалникот учествуваа години потоа.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Исправен, горд и посветен на службата, облечен во сјајните високосвештенички облеки, со крстот и двете панагли на градите и црната пана-камилавка, го потсетуваше на оние денови кога ист таков, застануваше пред германските команданти им делеше лекции од највисока, сега му се чинеше дури небесна етика. За митрополитот Хрисостом пак, градоначалникот Лука Карер беше олицетворение на моралот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сирхорамата им дава широчина, височина и длабочина на сликата.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Ги сечеме нагорнините и рамнините на Халкидик. Остануваат зад нас летувалиштата Агиа Триас и Переа, кои се на дофат на Солун, и токму затоа сѐ уште не се такви, какви што се среќаваат на секој чекор во длабочината на овој полуостров.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Христијанската доктрина учи дека човекот мора да го загуби својот живот за да го пронајде, и тоа не е чиста софистичка проповед од Отсекот за изгубени и пронајдени работи, бидејќи човек стварно може да пронајде нешто што претходно не изгубил: паричка во трева; порака во шише адресирана на некого; совршено добар пар женски наочари за сонце на пет метри длабочина на еден корален остров и, плутајќи блиску, палимпсестна страница од некој роман или кус расказ (повеќе читлива отколку разбирлива, барем вон контекстот, наспроти потопувањето), како некоја сирена да е прекината среде читање; сјаен нов животен партнер; наративен глас со кој може не само да се почне туку и да се продолжи понатаму и понатаму и понатаму предвидливата приказна.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Всушност, кога Јан Ван Ајк би сликал и со урина и измет, резултатите би биле исто така генијални, но паметниот Јан ван Ајк и брат му Хјуберт ги користеле своите најдобри можности - и гледај ги тие фантастични ремек дела во кои ингениозноста на шармот се натпреварува со генијалната длабочина на идејниот контекст на тие умови...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Се повлекуваме во длабочините на фотелјите. Само рацете ни висат отпуштено надолу, да се ладат во фугите.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Капакот ѝ падна од раце, сандакот се затвори и Бојана изморено се отпушти на него, изговорувајќи го тихо, од длабочината на душата милото име: - Крстане, Крстане!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога се умори од тоа лудување, се смири на грб замижан од сончевината, од која не го гледаше небото, а потоа, за да не потоне во тоа блаженство, заплива кон длабочината на езерото, сечејќи ги неговите благи бранови.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Последниов идиом, што го беше слушнал од баба му, му исплови од длабочинита на сеќавањето како дамнешен удавеник, додека се шуткаше низ станот тарашкајќи некоја капка алкохол по празните шишиња барем мигум и навидум да се смири.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Некоја птица, избркана од седалото, возбудено замавта со крилјата и се препушти да ја однесе длабочината на мракот.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Додека беше Татко силен и здрав, таа беше поотпорна, посилна, во притаената среќа, и поспособна да ги поднесе последиците од Татковите илузии и вознеси отколку сега, кога го гледаше занемен, отсутен, во постојана борба, во длабочините на неговата внатрешна тишина во која сѐ потешко имаше пристап...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Но Мајка, таа храбра жена, не ќе беше тоа, ако во длабочините на Татковите сини очи, во подзгаснатиот сјај, не ја забележеше потиснатата, скриената тага.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Тие го земаа под своја заштита и го убедија да стане уметник.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тие се потпираат на другите кои треба да им дадат не само емоционална туку и физичка топлина”.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бистата на Бојс која 1946 г. ја направи Брукс ја изразува длабочината на уметниковата љубов кон Бојс, а Бојс за Ламер кажал: „Тој беше единствениот кој зборуваше, За тебе ова е единствениот можен пат“.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Ги испратив децата први, - му рече дедо Димо на доктор Коста, кој откако замина џипот се појави некаде од длабочината на коријата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во филмот „Давење по броеви“ правот на секој од удавените мажи, во длабочината на водата е следен со некој значаен предмет.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Кај Ботеро, социјалната комедија не гаѓа грижи на совеста, неговите ликови се среќни накрај да бидат јавно, официјално, без никаков срам она што тие се во длабочината на душата; тие накрај се совпаѓаат со самите себе и тоа ги прави среќни.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Некои автори со право поставуваат прашање зошто, меѓу останатото, дрогите не би се користеле како средство за продирање во длабочините на душата, со што би се ослободиле можностите за имитирање кои се блокирани благодарејќи на постојаните церебрални навики на нашата западна цивилизација.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Е, но на топката не е нацртано моето куче Роско и јас сега не знам каде е тоа - во Америка, во Индија, или во некоја улица на градот.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Кога виде дека сенката го моли, Карамба-Барамба навреме се тргна а и јас со него, Слонот, исплашен од едно полско глувче што се обиде да му се завлече во сурлата, потрча покрај нас и кршејќи се на својот пат се изгуби во длабочината на бескрајната џунгла.

„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)

Сега посака директно да налета на Даниел, некаде надвор на теренот, и да го реши тоа што е можно поскоро на отворен постор, под небо, наместо да го бара во длабочините на оваа цементна крипта.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ниту кој ја сметал длабочината на утробата на садот, ниту зошто.“

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Херменаутиката е општа пракса на лектира или одгатнување на религиозен, литературен или филозофски текст, и која претпоставува дека текстот овозможува читање во одредена смисла, и дека, доколку се обрне внимание кон длабочината на текстот, нужно се доаѓа до смислата, до содржината и значењето на текстот.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

-Јатото птици се губи, пропаѓа во длабочината на небото, и покрај тоа што се уште е таму.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Тежината на сопствениот крст Навлегувајќи во длабочината на сопственото битие, на подножјето на снежната планина тој го препозна кривулестиот пат, по кој што, во форма на шарена тенка змија, се нишаше, влечејќи се низ водената површина, долу покриена со магла, горе кон снежната планина.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Од длабочината на катедралата од позади големите оргули допирааа допираа волешебните звуци и се разлеваа низ целата катедрала.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Во длабочината на старинското огледало тие го пронајдоа и го препознаа вашиот „Автопортрет“ изрежан со фосфоресцетни линии на амалгамот на дното од огледалото.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

По извесно време, по далги од убојна тишина и облаци прашина, во миг кога командантот се ежел и кострежел да го сотре и докрајчи Нуне Волта, да ја фрли и изгази, смеле и дотолчи пред сите и на туѓите и на своите, неговата „Пакс-верс теорија“, некаде од длабочината на фронтот, од непријателската страна, се зачуло далечно хорско исполнение на стихови. Стиховите станувале сѐ поблиски.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Притоа мора да се внимава на многу нешта, на пример, на длабочината на вербата, на доживувањето и кажувањето на стиховите, на тие звучни синџирчиња, на тие проѕирни вирчиња, треба да се внимава на редоследот на вокалите, акцентите, паузите, на отворањето на устата, на положбата на главата и ставата при рецитирањето, итн.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Со милноста на песните и нас нѐ погодија во длабочината на градите, ни ја стоплија душата, та и ние срипавме и тргнавме кон нив, и без здив се прегрнавме, се слеавме и песна запеавме.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Беше на едно високо скеле, сега веќе ѕидар, а некаде во него, вкоренувана низ сите оние изминати години, долги, од неговото детство, почна да ги подава своите отровни повитки, една ужасна бездна, да се отвора и да се длаби пред неговиот поглед и да не му дава мира да се размавне и да работи, како што знаеше тој, како што работеа сите други мајстори, и во сонот опоменувајќи со длабочината на провалијата под него, ниеднаш не позволувајќи му да подзаборави, да си ја сочува онаа свикнатост со не.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Просенија последен пат некаде угоре, тоа дека беа над него го сети само по болката во преоптегнатиот врат, прошарија низ белината, која што немаше никакви други димензии освен таа вртоглава длабочина на матежот, која стануваше уште побездона од тоа, што имаше нешто во што можеше да биде впиен заталканиот поглед таму, под паднатото небо, кое не се разликуваше по ништо од наврнатата земја, се мернаа уште некој пат, а потоа врнежот се заклопи за нив и бесповратно ги скри.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ана мрзоволно се упатува кон прозорецот и нејзиниот поглед потонува во темната длабочина на заспаните улици.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Му се чинеше дека испливува од длабочините на тивка вода.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Мудро е решението на Глигор. Умри надвор од оваа зандана: во длабочините на морето или во некоја бездна, слободен и горд...“

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Злобното јазиче на пламенот веќе се движи по тенкото тело на фитилот кон длабочината на подземјето. Зар започна она, главното?

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Сонот го влечел кон прекрасните длабочини на несуштествувањето. - Расони се, оче, сети се.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Ја изгубив сметката на времето и се најдов меѓу изгубените од дружината, врел, со развеана коса и со очи обземени од копнеж без сочувство на луѓе што еднаш веќе минувале по светлосната врвица на првата младост.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Со дланка се одбранив од капките светлост што ме удираа по очи. Со грб се залепив до ѕидот.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Пред тоа испив голтка вино од жудливо грозје што го раѓа од песок Македониичкава, ме натера домаќинот да го сторам тоа, го опијанив срцето и појдов во длабочините на животот да ги поздравам оние што не се веќе мртви и да им раскажам како почна највозбудливиот ден на овој свет: ја видов 'рженокоса, пораснав, треската што ме мачеше изгоре од огнот на крвта премногу зовриена за да не знае што се случува во шеснаесеттата година.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Каде е сега оној недозаклан бел коњ, мислев, да ме однесе во длабочините на црногорицата над нашето село?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Како се најде пушката во твои раце? Молчел.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во длабочината на просторијата, под единствениот прозорец однадвор заштитен со метална мрежа, беа наредени три буриња одамна полиени со катран, а лево од нив се наоѓаше биро на чија површина беа оставени четири празни лименки од пиво и неколку папки од црвена мукава, подредени една врз друга.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

– Веќе не знам колку време сум овде, колку месеци или години, но секој ден е полош од претходниот – рече и воздивна од длабочината на душата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Исполнет со задоволство, тој згора- згора се потсетувал на сите оние весели моменти од поминатата вечер, сите оние зборови што предизвикале кикот кај неголемиот круг; голем број од нив тој дури и ги повторувал полугласно и заклучил дека тие се исто толку смешни, како и претходно, и поради тоа не е чудно што и самиот си се насмевнувал од длабочината на душата.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Стана почувствителен за работите околу себе. Го навредуваа некои предмети кои порано не ги ни забележуваше.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Сатурн сакаше да ја употреби својата вештина за забавување.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Наеднаш значајното лице почувствувало дека некој го зграпчил мошне силно за јаката.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Беше во најубавите години кога се знае и се чувствува полната вредност на животот; ги победи сите противници и беше помоќен од кога и да е порано; со длабочината на својот пад можеше да ја мери височината на својата моќ.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Погодноста на контекстот се одразува во физичките состојби на учесниците на сеансата, вклучувајќи ја и активноста на автономниот нервен систем (потење, трема, тресење), положбата, брзината и длабочината на дишењето, состојбата на тонусот на мускулите и така натаму.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Додека останатите мислители и поети ги величаа мистериозните длабочини на германската душа и настапуваа како рушители на универзалното, тој се осмели да изјави: „Сеопштата трпеливост најсигурно ќе биде достигната доколку го оставиме намира сето она што ја создава особеноста на различните човечки единки и различните народи, сè останувајќи убедени дека дистинктивната црта на сето она вистински вредно се содржи во неговата припадност на целото човештво”.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ах, далеку. Таму во низините, во длабочините на кракот.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Нејзиното нуркање во длабочината на претпоставките ја грчеше.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Неморален морал Неуверливо уверување за продирање во длабочината на плитката морална димензија на совршенството.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

Остави ме, меѓу нас е граница, слушам глас и сепак знам дека тоа сум го рекол во себе - капакот со срмен укит не се поткренал, нема ни да се спушти, и веќе не го знам јас ни крајот ни староста на облеката, црна и свечена, пресмртничка, секаква и никаква: ни облакот во длабочината на изминатите ноќи нема боја и нема цел и белег во сеќавањето.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Војната е начин да се разнесат на парчиња, да се истурат во стратосферата, или да се потопат во длабочините на морињата, материјали кои поинаку би можеле да бидат употребени за да им овозможат на масите премногу комфор и, оттука, на долга патека, да ги направат премногу интелигентни.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Поголемиот дел од неа беше здодевна рутина, но вклучуваше исто така и толку тешки и замрсени задачи, што човек можеше да се загуби во нив како во длабочините на некој математички проблем - деликатни парчиња од фалсификат, во кои немаше од што друго да се раководи освен од познавањето на принципите на Ангсоцот и од сопствените претпоставки што е тоа што Партијата сака да го каже.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Молкум ја свртив наопаку и ја ставив во длабочината на прозорецот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Дури ни чистокрвните Балканци не прават зеленкасти топчиња направени од репроматеријал пронајден во длабочините на носот.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

Од длабочината на просторијата се крева некој глас Кој вреска?

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

8.5 Се качувам на врвот од темната шума И светлата осама ме победува Пред длабочината на небото Што ме сонува Што не сонува Ближни мои.

„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)

Во секој нејзин посребрен кичер се криеше тајната на нејзиното страдање, вкоренето во длабочините на нејзината душа.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Таа имаше две верзии за својот престој во Албанија: една верзија која ја знаевме сите, до поединости, и една друга верзија, само нејзина, којашто ја криеше во длабочината на својата тишина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Нејзината тивка моќ беше длабоко, длабоко задржана во длабочината на душата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Не обраќајќи ѝ се на никоја посебно, додека уште ѝ го гали образот на малечката, вели, трудејќи се најстарата да го чуе и истовремено во ретровизорот покажува дека би се фрлил во длабочините на погледот што му го нуди малечката, предизвикливо насмеана: „Што би било малечкава вечерва да преспие кај мене, а јас утре да ви ја донесам во Гостивар?“ „Не може!“ вели најстарата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Утредента авторот во „Златното буренце“ ги најде една група од петмина седнати во длабочината на ресторанчето, околу маса претоварена од скара, чаши и литарски шишиња Смедеревка и Пелистерка.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

А потоа, оној мрак во испразнетите куќи, стравот што демне од секое ќуше, а и темницата; она чувство што го потхранува таа: дека секогаш постои можност и некој друг да се појави од длабочините на ноќта, некој што исто така е претоварен со страв!

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И кога ќе ја осетиш на својата кожа болката и неверството, јас ќе бидам единствената на која ќе помислиш кога ќе ги затвориш очите.