дистанца (имн.) - во (предл.)

Адвокатурата го ставаше во некаква одбранбена дистанца во однос на режимот што му овозможуваше полесно да се здобие со довербата на обичните луѓе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тоа одржување на дистанца во однос на означителот-господар го обележува темелното држење на филозофијата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ангажманот за јавните интереси, за повредените права и потиснати вистини; критички рефлексивната дистанца во однос на сопствениот идентитет, културното наследство и општествените институции; емфатичната вера во јавноста сензибилизирана за рационална аргументација; перформативното произведување на таа јавност низ актот на јавна употреба на сопствениот ум; принципиелното поттикнување на културата на разлики; отвореноста кон феномените на масовната култура, како и постојаното доведување во прашање на сопствената елитна позиција; одговорноста за демократскиот развој на општеството во целина ... тие и ним блиските особини не се наследуваат по никаква законитост од она што се нарекува хрватска културна и политичка традиција.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сметаше дека адвокатската професија, за која изучи и се обучи во Цариград, ќе го одржува на дистанца во земјата чиј режим брзо се менуваше, а правните институции не влеваа голема доверба.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
уште еден домат или за двосмислената свежина на дистанцата во пишување …додека ја дочитував трудољубивата писмена задача на вашиот критичар против новата проза објавена во последниот број на вашето ценето списание се сетив на една од ретките средби со дебелиот кој по сто и осумнаесет дена и ноќи во истамбулскиот затвор и четириесетина килограми помалку си мезетеше сѐ уште со истиот прекар и со истиот апетит двојна салата од домати…
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)