дете (имн.) - нема (гл.)

Жената: Добро бе, Дики, кога ќе се жениш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кога сега би имал деца нема да знаат каков си бил кога си имал коса!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Гронинг: Понекогаш.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Поголем број на деца немаат пристап до медиите и не можат да го привлечат националното внимание, но сигурен сум дека тоа се случува многу почесто отколку што сум свесен. ?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А потоа тихо, со стегнато грло шепна: - Од денеска деца нема да учиме. Ќе се разделиме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да речам: колку е убаво река да тече сред град; да имаш плажа на дланка; ама не е убаво дека не нè оставаат да одиме на река; а кога бегаме велат дека сме непослушни и лоши деца; па и тоа да е точно, нека е така; кога ќе бидеме ние татковци, нема да им пречиме на нашите деца; ако сакаат, секој ден нека одат на Вардар; секако, тогаш ќе има убаво средена Градска плажа - со кабини за соблекување, со ситен песок за лежење, со киосци за сладолед - сè средено така што нашите деца нема да се плашат од витли; и сѐ така некакви штогодерии зборувавме, како што вели баба ми - ПАДНИСТАНИ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На одење, таа загрижено му рече: - За утре, децата нема што да јадат. Од брашното, останаа само триците.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Уште кога го виде како проодува, таа плесна со рацетте како расонета наречница: „Ова дете нема да оди, само ќе трча!”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Кога јас бев дете немаше авиони. Немаше ни автомобили, ни телевизори...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Се изгасна родот, а друго освен тебе дете немам, не остана надеж.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тогин Александар како дете немаше презето цар, татко му одговараше.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Цар Александар као дете му вика на персијскиот цар: „Ти не си вреден мен да ме учиш. Многу си далеку“.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ка умре презе он да располага со војската.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„ Сега молземе гуштерици. за децата нема дури ни млеко во прав.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На крај, кога и за децата нема да има предрасуди, воопшто нема ни да постојат бракови.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога се вратив дома, што ќе видам? Детето немало душа, викало – мамо, мамо и уплашено во темницата, го најдов како кученце да лае – ав, ав, и очите му беа искокнати и до сабајлето, синко, си умре.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И навистина, тој прв стигна во училиштето кога уште ниедно дете немаше дојдено.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Му правеше задоволство на новиот поп да го гледа сина си пред него и да му бара чаре за здравјето, бидејќи други машки деца немаше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Некои велат – децата немаат време да учат, зјапајќи во компјутерот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но децата немаа време за губење.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сѐ уште беше рано и децата немаа излезено да си играат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И Џеки и Џими се натпреваруваат - татковците и стриковците во телефонски слушалки дуваат, да соопштат вјасаат - ако владите не ги разбудат децата нема за нив да гласаат.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
„А зошто е испустен тој Едо?“ „Ехуха... Деца нема, жена му умре и татка му го донесоа вапцан во боровинки“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Остави ги да си пасат оти ќе ти го нас’скам кучето, го гледа овчарот и се чуди оти детето нема ни коса ни веѓи Ами кој така те олупил?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Кога јас бев дете немаше авиони. Немаше ни автомобили, ни телевизори...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Што сака да се случи, ама, сами нема да ги оставам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како да не, го оставаш, ајде те молам, баш напротив, секогаш му стоиш над глава, детето нема мир од тебе – ѝ се нафрли тета Оце.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ништо не ми беше јасно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Плачејќи продолжив: - Никогаш јас на моите деца нема тоа да им го направам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)