ден (имн.) - ќе (чест.)

Но можеби еден ден ќе ми се дигне на тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во првиот дел на концертот беа изведени пет композиции од првиот, тн. егзорцистички период помеѓу 1980 и 1983; Nova Akro- pola, Krvava gruda - plodna zemlja, Smrt za smrt, Vade retro Satanas и Država.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во вториот дел имаше пет дела на Лајбах од нивниот „забранет период“ од 1984-та, кога во љубљанската сала Малчи Белич отсвиреа еден анонимен концерт кој деновиве ќе излезе како документарен цеде за Dallas/Mute Records.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Курто: Слушај, Дики! Ти си добар пикавец, иако не ги сакам пикавците толку многу!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со подготвувањето на главната расправа раководи претседателот на советот (чл. 262, ст.1-3 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По приемот на барањето Врховниот суд на РМ веднаш, а најдоцна во рок од 15 дена ќе побара од првостепениот суд да достави препис на списите од предметното досие, а по потреба и изјаснување од повисокиот суд за времетраење на постапката пред него.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По приемот на одговорот на тужба или по протекот на рокот за поднесување на одговор на тужба, судот најдоцна во рок од осум дена ќе закаже подготвително рочиште, а истото ќе го одржи најдоцна во рок од 50 дена сметано од денот на закажувањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Правичниот надоместок паѓа на товар на Судскиот буџет и се исплатува во рок од три месеца од денот на правосилноста на решението на Врховниот суд (чл. 36, ЗСуд).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ги оставаа пусти родните огништа, со надеж оти еден ден ќе се вратат во нив. Земаа со себе само најнеопходни предмети.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Бевме среќни што нашата Сталинка издржа. Се радувавме што е оплодена токму од Сталин и што можеби и ние еден ден ќе имаме силен прч.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По два дена ќе биде осми август, Света Петка, и тој уште сега се мачеше, тоа го знаев, како ќе го помине тој ден без работа доколку жена му го преколнува да не работи.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не бре, не ве лажам јас, прво, навистина почувствував наслада кога ми светна дека увцата навикнати на: „Неко вози мотор, неко вози трактор, ја и моја мала мотокултиватор” или „Куче лаје, а ја мислим ти си, отишо си, сарму пробао ниси”, денот ќе го започнат со The Unforgiven и навистина нема никогаш да му го простат ова на шоферот, а богами и на себе си што порано не слегле од тој автобус.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Но, велат овде, овие извори еден ден ќе бидат исцрпени, додека, од друга страна, неверојатно брзо раснат потребите од вода за комунални потреби, а уште повеќе за индустријата и за селското стопанство.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Па во еврејските домови во Скопје со денови се шепоти за интернација; дека еден од овие денови ќе ги соберат и ќе ги однесат на принудна работа во странство.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во своите мечтаења си замислував дека сѐ еден ден ќе добијам заслужена награда за своето благородство.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И нека е проколнат и за навек омрзнат и казнет оној што се одродил од народот, секој подлец што предавнички му пришол и му служел на непријателот и го оцрнил името на борбата и слободата што еден ден ќе грејне над целата наша земја ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Од бебешки денови создаваат робот и никако не можеш да се ослободиш од: миј заби, миј лице, триј раце со сапун, облекувај чисти гаќи, и чиста маица, и чисти чорапи - секој ден! - секој ден! - и чешлај се, и пиј млеко, и јади леб со мармалад... секој ден - сѐ според еден калап...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Јас не сум малечок, бабо. По три дена ќе тргнам во петто одделение. Моите другари откако ги знам сами се снаоѓаат дома“, - се вмешав во разговорот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога сите шумови се стишаа, срипав од постелата и брзаница ги извршив сите утрински задолженија. По ѓаволите!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па си велам: Будалче, не размислувај... денот ќе си го расипеш... есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само уште некој ден ќе ти бидеме гости, не плаши се нема многу да ти додеваме, — му одговори Гарванов божем навреден од неговата остра постапка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— А сега, ако су јас домаќин и ме почитувате за таков, повелете сете кај мене в село на госје, — ги покани Толе сите и си го јавна Белчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Јас за три четири дена ќе ти се кажа кај да су.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе му се загниме на агата и во два дни ќе го претераме преку Босфорот, а ние ќе се распиштолиме во Македонија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Колку пусти гаќи ќе останат дури да се напади агата!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Ама ден ќе биде! - се воодушевуваше Денко, плискајќи ги со студена вода разголените гради. - Просто мами кон Орелска Чука! - рече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во истиот момент му текна дека според старите тоа ќе е добар знак, за разлика од тоа ако стане на лева нога кога денот ќе ти тргне на лошо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Му порачав на ангелот свој кон себе да ме повика кога деновите ќе бидат негови, со одброен број.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
И пет илјади дни ќе минат таа болка не минува, пет илјади оки, е мала тежина.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Роб ќе стане, ден ќе светне, младост пуста в крв ќе летне!
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Кога ќе ѝ ги спомнев на Таша приказниве што ги имав слушнато за војникот и белиот коњ таа ниту ќе потврдеше, ниту ќе одречеше. Само очите ќе ѝ потемнеа. Ќе одмавнеше и со раката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А се случува богами напати таа вода да се престори и блатиште по кое потоа со денови ќе газиме и ќе си го валкаме умот“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Господи, мислев, па мене за два дена ќе ми порасне брада а јас сè уште не знам ништо!
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Почекај. Ќе ти го истријам глуждот со мелем. За еден ден ќе помине.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Со парче од керамитка на еден камен од ѕидот влечевме црвена црта и со неа ги бележевме деновите што одминуваа и секоја ноќ сонувавме камиони што нѐ чекаа за да нѐ вратат дома, зашто беше речено дека по дваесетина денови ќе се вратиме... не знам зошто и не знам кој ни рече дека тука ќе дојдат камионите и тука секој ден ги чекавме...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Седев крај нејзината постела, ја држев за рака, ја слушав како кркори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повикав доктор; кога дојде, ја погледна и рече дека мајка тој ден ќе умре.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лист по лист и на секој лист како да е издраскана иста песна испеана од популарен пејач: Веселба се шири на сите страни, Сега по земјата слободно одиме И големите денови ќе ги помниме!
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Куно, до полноќ за тебе, од полноќ за мене. - Како да не. Арсо ќе донесе, Арсо ќе се мези.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сепак некој се сетил да ги побара треварите, црниот Ландил Димулев и малку постариот Никола Влашки, човек што половина свои дни ќе прележел по слепи зандани ако не бил итрец во малите кражби и во големата увереност дека знае што е правдина како сега што знаел од што е болен Неделко Шијак, заради што пожолтува, од што се збрчкува како стогодишна желка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во кркорењето се засркнал со кучешка кашлица и станал беспомошно загледан во трепетливото небо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ама тој буцкач и валиица еден ден ќе разбули. Почекајте, ви велам, пич е. Прашања, извици, споулавеност. Плач на смеата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше добро, што ги имаше мавнато и тој, барем за извесно време, и што знаеше дека во следните денови ќе ги мавнува сѐ повеќе од своите мисли.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се чинеше дека и тој ден ќе се разлета на сите страни, а на негово место ќе остане само врнежот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше, беше сосема сигурна ако им се вкрстат погледите, денот ќе ја загуби убавата пурпурна боја која што ја имаше утрото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ајде да се качиме горе, утре е пазарен ден, движење, врева, бркотници и со динамит да пробиваме никој нема да нѐ чуе. Целиот ден ќе го употребиме околу цевката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите планови што беше ги смислил последниве денови ќе паднат во вода само ако Арсо ги скине конците.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не влечкај! Дај сега од твоето. - По два дена ќе имаме. - Доцна е два дена.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А фискалната само ќе чука, како Милка Бабовиќ, и на крајот на денот ќе биде платена и киријата и струјата и водата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па ќе ја извадам батеријата од оној што стои врз телевизорот, кој, секако, само еднаш во денот ќе го покажува точното време и нема да ме стресува со рокови на кои им истекло времето одамна, ама не знам на колку да ги замрзнам стрелките.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, нели постоеше реципроцитет? Дека давањето еден ден ќе ти се врати, поврзано со она: „Ќе ожнееш колку што си посеал“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Колку дена ќе добијам, велам, заборавив да прашам колку дена ќе добијам, ако...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
и полковиот му рече освобождавам те од обвинението, откако го ислуша, за петнаесет дена ќе добиеш и решение, и Ристе се тргна, отпоздрави и се тргна, и одат после други, и којзнае што ме дупна и мене, и јас ќе одам ќе прашам, што ќе стане со Македонија, велам, Македонија е долга и широка, ми вели полковиот, и за Македонија одговор сега нема, одговорот е во вас, во сичките нас, благодарам, му велам, коњите се тепаат, а магарето го јаде ќотекот, покорно благодарја, велам, и как се казваш, Мирче Мегленов и ме запиша, мајчето негово, и после ротниот секаде мене ме праќа: во извидници, кај што студи, кај што е калливо, кај што главата ти е пред куршум, и еднаш со Стевана нѐ пратија кај окопите англиски, 124
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе ја прилепиш до грнето, вели, и тоа цел ден ќе врие, ќе поткашлува како стар човек, поднастинат, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За четири дена ќе биде еден од пресудните денови. Ќе се случи нешто големо.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Претпоставувам, кога Шакира била мала, играла и пеела, сонувајќи дека еден ден ќе биде славна пејачка и танчерка. Го постигнала тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Камилски потоа утврди дека од урбаните средини влијанието се распространува и во руралните предели каде што турските лексички елементи ќе влегуваат од втора рака, но и натаму дури и до денешни дни ќе се чувствува нивното присуство и влијание.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неговата мајка, бабата Хазбије, од родот на Фетиевци го носеше сѐ поголемото семејно бреме, но и цврсто беше уверена дека еден ден ќе замине кон Турција, кајшто одамна беа заминати нејзината мајка и нејзиниот татко, браќата и сестрите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски најпрвин ги извлече од речниците заемките за означување поголеми или помали градови како: касаба (со потекло од арапски, casaba), заемка присутна во сите балкански јазици); паланка (од унгарско потекло во турскиот).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски уште во раните години на животот се здоби со солидна музичка наобразба, се надеваше еден ден ќе стане познат пијанист.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе доаѓаме секој ден сѐ додека не ги уништиме, така рече Веселин, секој ден ќе доаѓаме да ги искорнеме.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Некои од нив, најуспешните, убаво ги бележеа датите на дождови, па не им беше тешко да погодат кои денови ќе бидат со дождови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да беше на брегот на своето молитвено место, а Езерото, нејзиниот храм на надежта, некаква божја сила во која веруваше само таа дека еден ден ќе ги стаса своите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога некој човек ќе ми се допаднеше на прв поглед, редовно по неколку дена ќе откриев толку работи што не ми се допаѓаат кај него и се плашев дека тој ќе помисли дека го сакам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И луѓето под небото се во голема мера исти - насекаде, низ целиот свет стотици илјади милиони токму вакви луѓе, кои не знаат за постоењето на другите, одделени едни од други со ѕидови на омраза и на лаги; а сепак речиси сосем исти - луѓе кои никогаш не научиле да мислат, но кои натрупуваат сила во своите срца, утроби и мускули, со која еден ден ќе го превртат светот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За првпат во животот тој не почувствува презир за проловите, ниту пак мислеше за нив како за неподвижна сила која еден ден ќе оживее и ќе го обнови светот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Во прво време ќе го чистиш дуќанот, во летните денови ќе го прскаш сокакот пред дуќанот и ќе го метеш, ќе носиш вода од блиската Капан-чешма, ќе носиш разни работи дома, за ручек ќе донесуваш јадење од дома.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Така скротени и нив еден ден ќе ги пуштат да им ги грабаат децата на рисјаните: зашто секоја година султанската Порта се подновуваше со јаничари.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Моето второ „Јас“, што живееше минатите години во грч и знаеше дека овој ден ќе дојде, реши дека морам да бидам силна и да се држам достоинствено.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Првите денови ќе излезев да прошетам малку додека Гаврил беше на работа, но набргу се враќав дома - во засолништето.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
- Тогаш, Наде, деновиве ќе поминам да те земам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Уште час-два денот ќе прекрши и пазариштето се празни.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога денот ќе одѕвони во вашите лисја, осамнеоста е тешка болка и сече само малку над очите.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Зар по цел ден со очите ќе шарам по небото и со денови ќе чекам да се вратиш? Да плачеш и да не запираш!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Е, а сега, од Загреб, пилотот ѝ напишал долго писмо, со безброј чуденки и други знаци, со многу грди самообвинувања но и со дефинитивна одлука дека не треба да чувствува никаква обврска кон него, како што и тој себе си сега се сметал за слободен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе ти влезе во свеста ќе ти се пикне под кожа ќе забега во зоната на интимата и оп, еден ден ќе му појде од рака да го состави она што ти си го скршила да го препише она што ти си го избришала да го ископа она што ти си го потиснала длабоко во тебе, со луд ум на лавина да го открие она што си го забранила за јавна употреба;  ќе ги размрсува и повторно ќе ги замрсува знаците-јазли на твојот личен и на македонскиот синдром ќе си поигрува со преобразбите од дамнини до иднини од лично до колективно ќе ги претвора софистицираните искази и поетските евокации во егзистенцијални слики за да ја долови речито сочноста на твоите исконски мори на твоите детски занеси на твоите судбински застранувања;  можеби ќе те надмине со помош на вродената смисла да глуми да ја игра улогата на другиот да се губи во другиот небаре голтнат од ништото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тој млад идиот, тој будалест садист, ниту не насетуваше дека еден ден ќе го жнее тоа што го посеал.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Сѐ, бога ми, ќе истријам, - рече еден друг - и потоа цел ден ќе седам и ќе кршам вошки.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ги затворија вратите од вагоните. Локомотивата свирна и тргнавме по шините по кои јас појдов пеш.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И тргна возот. - Илјада и двесте доброволци - го слушнав гласот на Високиот - по два дена ќе имаме во Берковица30.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
По неколку дена ќе ти кажам...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Веднаш му беше доста од нив, штом ќе ги погледнеше малку, штом ќе ги слушнеше, особено...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Беше принуден да се преправа во интерес на „канкан“-от...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зашто ако земам сѐ што ќе собереш од селаните, тогаш еден ден ќе ти текне да ме предадеш.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Таа ќе плати да се дотерам, вели. За неколку дена ќе се раздолжиме“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Има луѓе што умираат праведни, има луѓе што умираат грешни”, им велеше попот: ”на праведните смртта им се јавува весела, а на грешните намуртена, страшна, лоша; луѓето се страшат од неа и затоа пред умирачката си го покриваат лицето со покривка за да не ја гледаат; смртта е како некој мајстор; турли-турли алати има: тесла, пила, секира, глето, клешти, сврдел, копан, затегач, турпија, скоби и многу други алати; најпрвин ќе зафати болниот од прстите да го разглобува со сите тие чешити алати: оди од зглоб до зглоб, и откако ќе го разглоби, почнува жилите да му ги сече, и најпосле ќе почне со секира да го мава по тилот додека не му ја земе душата; кога ќе му ја земе душата - ја носи право кај бога на поклонение, а потоа, еден ангел ќе ја шета душата открај-накрај на небото и открај-накрај на земјата за да ги види сите убавини; ќе ја носи по сите места каде што шетал човекот додека бил жив и ќе му покажува ангелот сѐ што чинел: добро или лошо; на четириесеттите дни ќе го врати човекот кај гробот и ќе му ја покаже мршата негова кај што лежела внатре; по четириесеттите дни, пак ангелот душата ја носи кај бога, и тогаш господ ќе му заповеда на ангелот да ја носи душата во рајот или пеколот; ете, затоа треба на умрените до четириесетте дни да им се пее на гробот и да им се носи задушница; со тие добрини може господ да се смилостиви и да им ги прости гревовите: зашто до четириесетте дни душата не му е пресудена на човека”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Што ја сотирате рибава... Тие како што си дошле, така еден ден ќе си заминат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- „Возот со голема брзина се движи накај планините, дали еден ден ќе ме врати во твоите прегратки?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Но, еден ден ќе мора да научиме да бидеме среќни!“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе се будиме ли еден ден сами со своите тајни, тешки како олово, поради изборите што сме ги направиме за да преживееме или тоа ни е само изговор зошто немавме храброст да останеме и да се соочиме со животот!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А тие ќе да умрат, Антихрист ќе да ги убие, и по три дни ќе да оживеат со сите свјатии заедно.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
А денот ќе ни биде сведок за победите!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
- Александар: Човек во положбата на Дариј, би побарал мир само ако го победам дење, само кога денот ќе ја осветли победата!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Млади тогаш ќе тргнат бригади низ крај роден ќе градат и пеат, ширум в села и далечни градој ден ќе расте под сината стреа...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Кога го видоа белобрадестиот патник, тие, Ескимите, голи и боси, како родени од мајка, се накупчија пред санките, а најстариот – со мустачиња и брада од петнаесетина влакна, се исперчи пред сите други: - Ви велев ли катадневно дека еден ден ќе ни дојде небесниот господар, испратен од белото небо?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Инаку со денови ќе заглавиме со веснициве „Само Пецко! Може Пецко?“ праша Ивана.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Деновиве ќе научите да не се плашите од истрели и од свирежи на куршуми.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Командантот на бригадата ни рече дека за три дена ќе завршиме и ќе ѝ дојде крајот на оваа проклета војна и дека тие, кои ќе се покажат храбри, ќе добијат една недела наградно отсуство.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Еден ден таа ми најави дека четри дена ќе бидат отсутни од Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Во тие денови ќе следи обидот за демонтажа на еден човек со отворена и хумана култура, кој немал нега­ти­вен однос кон културата на религиите и верувањето туку јасно го претпочитал значењето на религискиот феномен во историјата на цивилизациите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тие се правдаат дека на судниот ден ќе се најдат под заштитата на истиот Бог, но кој е вистинскиот тие сепак не можат да одредат на овој свет!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За душата уште се зборуваше во нашето бегалско семејство, а тоа често се случуваше, кога денот ќе осамнеше со абер од другата страна на границата, кој најчесто, ако не и секогаш, во тоа клето време на сталинизмот значеше исчезнување на близок.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Да сум на нивно место, по сто сладоледи на ден ќе јадам, Снеже секој ден ќе ја водам в слаткарница и во Луна-парк, а на Бреза ќе ѝ купувам колку што сака мастики- цигари за да ги „пуши“ кога си игра мајка и деца со куклите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Замислувавме, разговарајќи за неа толку често, дека еден ден ќе ни се врати со рогови, веќе станата елен третјак како што ги викавме елените кога ќе дојдеа со полна снага и ќе имаа најмалку по три чатали на роговите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
______ 7 Пелагија не ќе се ни сетеше дека наближува Голема Богородица ако мајка Перса не споменеше патем додека пиеја кафенапред во дворчето околу малечкото масиче, додека Пела клечеше пред Мурџо малку потаму на патеката и го караше што не оди да си прошета, таа е веќе голема, ете уште неколку дена и ќе оди на училиште и тој таму не ќе смее да биде со неа оти кучиња, мачиња и други животинки не пуштале да седат со децата, навикни се да бидеш малку са, му велеше и нејзиното гласче одвај стигнуваше до ушите на Пелагија за да ги покријат зборовите на мајка Перса која кажува дека по четири дена ќе биде Голема Богородица.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пелагија исто така им благодареше со топли зборови, ветувајќи им дека нема да се заборават, дека секој ден ќе наминува кај зградата Сите ние имаме иста судбина, зар не?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Солунските весници предупредуваат: ,По ден-два ќе се крене Комунистичкото востание за автономија на Македонија.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нина Шчепкина објаснува: — Шеесет дена ќе бидете ученици, вели, и за тоа време нема штрафној55. 27.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И еден ден ќе ми речат: — Нема веќе телешко, Тимјановна, сега ќе јадеш коњско.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Мислев, реков, знаејќи дека денес не сум на работа, денес денот ќе го поминеме заедно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Уште во почетокот на април 1903 година, дваесетина дена пред атентатите, грчкиот конзул во Солун Евгенијадис го известува министерот за надворешни работи во Атина за гласовите што се шират во градот дека по неколку дена ќе бидат предизвикани безредија во македонската престолнина.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Штом огрее ден ќе ме втаса крај мирната река: „Поведи ме во Boulogne i Vincennes, столетија јас тебе те чекам."
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
И веќе си мислев како еден ден ќе мораме да се искачиме и на високиот рид.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Ќе ја убијам, да знаеш, еден ден ќе ја убијам! – викна излетувајќи од собата и повторно се залета во мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас многу уживам да се плашам и бев сигурна дека и Дена ќе ја голтне со задоволство секоја страшна шумска приказна, но во ист глас ми се вдадоа и мајка ми и тетка ми Ана, како стерео, што би рекол татко ми: - Разбра?! Немој да ти повторуваме!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Разбрав, си реков помирливо во себе, и уште си реков – овие поим немаат како се постапува со мали деца, а ми се прават многу умни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)