ден (имн.) - не (чест.)

Ден не ќе минеше, а татко ми да не дојде до нови сознанија за козите и за нивните сопственици.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со денови не ги носевме козите на пасење.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јадранка да не се викам, ако еден ден не возам ваков џип.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Утрото Јадранка ми рече дека еден ден ќе вози таков џип. Да ... - рече - ќе видиш... Јадранка да не се викам ако еден ден не возам ваков џип.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
На неговите улици ќе сретнеш познати, кои инаку и со денови не можеш да ги видиш дома.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Учениците и студентите ги отвораат вратите, а во книжарниците деновиве не може да се пријде: се купуваат само учебници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Бојан се надеваше дека барем додека е ден не ќе биде загрозен од нив.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таа по цел ден не седнува. Постојано нешто работи. Риба, мете, тресе, готви - што ги не!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Даниел цел ден не можеше да ја заборави девојката.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На левото носеше златно цурајче. Веруваше, ако го извади, утрешниот ден не ќе го дочека.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој ден не се туширав, ниту ги миев рацете, за да ми остане мирисот на Луција на рацете и околу вратот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој ден не застанавме во редицата за да земеме манџа од казанот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- Од каде си, кутра? - Јас, господине, од селото дојдов: веќе трет ден не пиев, не јадев, сопствените деца од дома ме истераа.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој, можеби, не ќе сакаше да се занимава со толку здодевна работа да не го побудува кон тоа неговата природна добрина. 136 okno.mk - Здраво, сирота, - обично велеше тој, штом само ја пронајде најсакатата женичка, во искинат, сошиен од закрпи фустан.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По неколку дни не можат да го видат зверот (некој ми прикажуал оти ламја била, а друг - гуштер со крилја) да летет од манастир на двор и да шетат, по пакос да чинат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Денот не можеше да му донесе ништо друго. Ја чекаше ноќта.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На следниот ден не почнуваат рано, сега може да се работи кога улицата оживува со своите секојдневни шумови за да остане нечујна борбата со новиот непријател под улица.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Деновите не ги броев, ми беше забрането.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Неколку дена не излегувам ни на мал, ниту пак на голем одмор, туку ја читам Волшебното Самарче од Ванчо Николески. Ете така.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
- Мачно е да си тажен во еден олку убав ден, рече Роден Мегленоски, и ваков ден не е за погреби. 10
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И ден за ден, еден ден не ставија, нѐ составија со Јона, долу кај мостон, кај вренгијана жванска.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој во сонот зборува, блада: - Ноќта ја испраќам, а денот не го затечувам, кај ми отиде денот и кој ми стои сега на нога, кој ме гази сега мене!.. 187
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На патот секој ден работиме. Од зори излегуваш и цел божји ден не смееш да ја испуштиш казмата, лопатата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Чувај, од овие две раце чекаш... дури и тие некој ден не се исушат... (преде на фурката. Пауза). (влегува поп Јанче и оди кон баба Анча полека играјќи се со бројниците).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Втората половина од денот не навестуваше никаква возбуда.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А тие што знаеја и ја посочуваа старата куќа, каде веќе повеќе од година дена не живееше никој.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Истражувањето започнато истиот ден не довело до никаков резултат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе три дни не ми доаѓа ништо од далечината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
На страната на Добрина Стана, во перспектива на Скодра, наежени коњи од сталагмит и здрвени џандари, влажни и порабени векни ветер ги прават надмени прозорците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го малтретирав фиксниот апарат преку кој месец дена не можев да дознаам каде е извесен човек и дали тој има извесна машина.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во тие денови не едно од децата туку ќе се штрекне среде ноќ, туку ќе скокне од креветот, зар мислите се виѓаваше во каква жалосна состојба се наоѓа, - просто го тера нешто и тој летајќи излегува од спалната. Птица.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ѕвонарот тој ден конечно сосема полуде. Неизлечиво. Со денови не можеше ниту да јаде, ниту да спие.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Најпрво се изгубило помалечкото, еден ден не се вратило во колипката.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И птиците му пееле сѐ додека еден ден не угинале.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Болен ли си, Оче Симеоне?“ На тоа најпросто прашање што го чу во тие дни не можеше да одговори.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Чуму му се книгите, ако еден ден не ќе може, не дај Боже, да ги чита, прелистува, гледа?, помисли, но ништо не рече, Паскали.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со денови не можеа да го одвојат од коцкарницата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие денови не го ни допре дневникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Како да се надигнеме? За еден ден не се изодува.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Баба Добрица со Добрета ме крепеа да се довлечкам до гробиштана... леунка до четириесет дена не бидувало од куќи да излезе - ама душава не ми додржала.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
На прво место тука е седиштето на царската управна власт — мудурлакот, на чие чело веќе дваесет и повеќе години седи стариот мудур Арсланбеј со десетина заптага и младото ќатипче и го претставува султанот пред рајата, ги гледа сите давии во името негово од сите деветнаесет мариовски села, тука е седиштето на мифеташот со пет шест души колџии што ги чуваат сите мариовски шуми; тука е седиштето на авџитабурот од двесте души аскер кој ги брка комитите и им помага на мудурот и мифетишот во тешките и одговорни државни работи; тука е седиштето на третокласното егзархиско училиште со архиерејскиот намесник на чело и четворица учители, во кое училиште учат децата на сите оние мариовци што сакаат да им прогледаат сшкдаи им и да станат попови или даскали; тука е изворот на попови од четирите поповски фамилии, и, најпосле, тука се: Влашкиот ан, анчето на Младена Чкулот, Петка Спасоев, Трајка Балето и Цулевото анче, во кои се враќаат и преноќуваат сите оние мариовци од другите села коишто за еден ден не можат да свршат работа во уќуматот доколку немаат блиски роднини и пријатели во селото.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Помина во очаеност и хистерична нервоза, дури еден ден не ја најдоа под пенџерето здробена.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Рамница што очите со денови не можат да ја изодат, лебот на нивите расте готов во сомуни, а ние по умот на дедото Костадин!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тоа што вујко ми не ме прашуваше дали сум гладен или каде сум цел ден не ми паѓаше тешко, туку кога од првиот сон ќе се разбудев од некои нозе што поминуваа покрај мојата глава и влегуваа во заграденото од одајчето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но тој ден не доаѓаше, беше далеку, многу далеку од нас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Едо бел ден не виде“, рече женичката. „Здравјето му остана по затворите“, рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Не се предавам, рече. Денот не може да биде побрз од мене.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Некој пат ќе одел на пазар, тики ако му се најдеа повечко пари, два-три дни не си идел ни во најсилната работа дома.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Страшно многу работа имам! Ако секој ден не им стоиш над глава, ништо не функционира.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Што сакав да ти кажам? А, да. Донеси ми го текстот најдоцна до дваесетти. Па овој четврток, да. Прекутре.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- О, нашата мајка по цел ден не доаѓа од шумата!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Ги зеде тој уште двете лири од аманетот на татка ѝ на Трајанка, направи триста други зулуми сѐ додека еден ден не ја зеде работата во свои раце дедо Геро војводата и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Вашите татковци сега, ако се селани, кога сакаат да одат в град, на пазар, ќе се качат на воз или на автобус, или пешки ќе тргнат, па ќе стигнат таму, за да свршат работа и да ви го купат она што сте им порачале па вам целиот тој ден не ви останува ништо друго освен нестрпливо да го чекате некаде под село и уште таму да видите дали сте го добиле она што ви било толку драго.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И почна уште повеќе да се крие од децата, од нивните задевања додека еден ден не го најде дедо Геро и неговите двајца комити.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Најпрвин само ќе се најави, далеку негде, по сртовите на ридовите; ќе забели како нашите белки во темнината, бавно ќе зрее, ќе дозрева во темнината, а дури потоа, и тоа наеднаш, ќе се истури и помеѓу нас како бел безшумен дожд. И гледаш - осамнало.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеш, и денот не се разденува наеднаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој ден не беше сончев. Ништо не ја прекина ноќта која му претходеше.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Ги споредувам левата и десната на едната дланка срцето се врти на другата гледа што е ноќ, што ден не можам да лажам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Нам веќе ниеден ден не ни треба за овде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наредните денови не ги донесоа очекуваните резултати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стрина ти ако уште некој ден не каснеше кртули, сигурно ќе ме оставеше.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Мече беше без родители и се скиташе по улиците сѐ додека еден ден не го прибраа во детски дом.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Одозгора си ги фрлија тешките мутафи. Многу мисли немаше Петре таа вечер: ни за впечатоците од денот не оддели многу место во главата: небаре мозокот му беше вкочанет, како и нозете.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
1. Нови абери цел ден не стигнуваа, трендафилчињата и сувото смилје на Калија не помагаа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ете така и мајка ми „не беше тука“. Мислев дека ќе можам да ја натерам да ми раскажува за Индија, но таа отсечно одби: - Знаеш и самата – рече – кога се враќам од кој било пат, првите денови не можам ништо да раскажувам, уште впечатоците не ми се средени, и ми треба време да се снајдам дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Весна е дежурна и еве веќе неколку дена не може да трпи неред.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој ден не пукна ниту една пушка, не излета ниту еден авион, не рикна ниту еден топ, не пројде ниту еден тенк и ниту еден генерал не даде заповед за битка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)