ден (имн.) - надвор (прил.)

Никој од нас не сакаше на ваков ден надвор да излезе со женска шамија преку глава. Та нели машки бевме!
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тоа можеше многу добро да му го каже она густо врнење на острите ситни снежинки, што паѓаа право, воопшто без поигрување, што се сипеа прегусто и преситно во посивената белина на тој ден надвор, кој со нив изгледаше како целиот да е една голема грутка настрхната голомразница.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ја затера петтата и кога го углави трупецот да оди право, она што се случуваше со денот надвор можеше веќе да биде многу добро забележано и во движењето на таа челична плоча по нејзиниот процеп во буковината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стоеше увиснат, на прозорецот. И дури многу доцна, полн со тие себеобвинувања, можеше да го открие она, што се случуваше со денот надвор.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури откако си го свикна погледот на неа, можеше да му погледне во лицето на денот надвор, што настапуваше, сиот црвен; тој ден се дотркалуваше како огромна црвена кугла, на која ѝ беше тесно дури и под вишното светлосино небо.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А сето тоа време се мачеше да се завдаде во она, што го спремаше да му го донесе тој бел, заплиснат ден надвор, со тоа негово богато зрачење. ...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)