ден (имн.) - веќе (прил.)

А и денот веќе фати. Се провиде убаво.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И еден таков, студен, зимен ден га изведоа и нашите бунтовници на суд.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Главниот обрач идеше со пушките на готово по нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе се извлечка од селото, но не ги напушти згодните метеризи гробиштата, ами гледајќи дека јузбашијата ги напушти истите за да му помогне на Расимчауш, сега тој зазеде тука позиција, надевајќи се дека главната сила со војводите е тука за да ја продолжи борбата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Па затоа и Крсте и Ѓуро поминаа на тој ред и одлежаа по десет дена во тесните ќелии, стенкаа под тешкши тумрук и сите други стеги, но по десетте дена веќе беа во една од широките темни одаи, со уште дваесетина како нив, и почнаа да кркаат од тавите печено бравско месо и кисело млеко што им идеше од градот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И дури се спремија, ги расподелија бомбите, ги спремија багажите и навртеа под цуцката да го заземат положајот, денот веќе попрекрши, а и потерите веќе наближија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Грдата светлина на денот веќе паѓаше во собата.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ако сте решиле да разгледувате некој павилјон, на патот до него ве сопираат низа други интересности, и, така, додека дојдете до бараната цел, гледате дека денот веќе изминал зашто, како на филмска лента и со филмска брзина, пред вас неусетно се редат - од павилјон до павилјон - мали и големи впечатоци и со нив толку се заситувате па и не ви останува време за да ги средите.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се појавуваат идеи дека еден ден веќе нема да бидат потребни технички средства за пренос, туку и мислите и идеите ќе се одвиваат низ чиста размена по пат на мозочни бранови што ќе пулсираат низ целиот свет, секој пронаоѓајќи ја својата цел во тој „организиран хаос”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Вера скоро секој ден веќе навраќаше кај нас.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мене ми беше чудно дека беше уште рано, но за нив тоа веќе не беше рано, туку напротив, денот веќе тргнал да се троши, и тоа, во овој случај, со настроение на лутина и напрегнатост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Погледнав кон шумата на четирите годишни времиња.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Со денови веќе животот е болка.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кон четвртиот ден веќе се доближив до нормата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Денот веќе се навалил, небото примижува над покривите, а јас уште така.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во еден миг можеше просто да подлипне, кога откри дека денот веќе воопшто не мисли ниту минута повеќе да го чека.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
За малку, и денот веќе се лизна зад остриот срт оставајќи зад себе проѕирно руменило и сноп белузлави зраци раширени со лепеза.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
И од тој ден веќе не бевме деца на мама и тато... бевме деца на грчките партизани, деца на генерал Маркос, бевме група на Евгенија, на Марија, на Лина, на Тина и не се велеше децата, туку таа и таа група да дојди, да оди, да се построи на ред за појадок, за ручек, за вечера... бевме група во која немаше име на дете, туку бројче изрежано на метална плочка со ликот на Маркос и на синџирче ја носевме обесена на врат30... а потоа, далеку на север, бевме детски дом број 1, број 2, број 3... и потоа одделеније, па клас... и ретки беа писмата што стигнуваа од дома... ...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ката ден веќе почнал да оди на лов и да ваќа риби момчето, арно ама како тие риби уште еднаш не беше ватил, при сѐ што сеедно одел на тоа место да ваќа; сѐ што ваќал риби биле не за да речи чоек машала, чунки биле грди и не сој, та дека биле таквие, цареа ќерка уште еднаш ни барем в очи му се опулала на момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тој ден веќе ништо не рековме. Седевме крај прозорецот и гледавме во дворот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)