ден (имн.) - во (предл.)

Помина неколку дена во опасна неизвесност иако веруваше дека со сила ќе го вратат назад во Југославија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа, тече рок од 15 дена во кој страните се обидуваат да изнајдат решение по што, ако нема позитивен исход на преговорите, синдикатот или штрајкувачкиот одбор може да донесе одлука за стапување во штрајк, која се должни да ја достават до директорот на јавното претпријатие најмалку 7 дена пред отпочнувањето на штрајкот (чл. 32, ЗЈП).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Чувството на излажаност, не само во Борко, на кого му се имав целосно оддадено сѐ до тие денови во Долнец, дури и кога беше мртов, туку и во себе, во својата неспособност во годините да се расонам и да ја сфатам мојата имобилност, ме притискаше и ми ја одземаше онаа сигурност што мислев дека ја поседувам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Си договорив 20 дена во Институтот за генетско истражување во Бел Камен, па така, кога моите ќе заминеа на работа, јас си ја исполнував обврската кон образованието и си добив потврда за тоа, па и потпис од професорот, си полагав и си добив десетче, ама не пријавив дома.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Многу нешта во него се променија од оној прв ден во Министерството на љубовта, но крајната, неопходна, заздравувачка промена никогаш не се случи, сѐ до овој момент.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но тие зборови за среќа беа и остануваат само моја грижа. На никој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Блесна над земјата нов августовски ден во 1903 година, бел и чист.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Така поминаа првите денови во бригадата, без да се случи нешто интересно.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
А кој ли жив ќе истрае така да скрие дните во гробен сон, сред тешко ропство и глад и мака да лежи кротко на ладен трон.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
После тоа беше пратен во чистилиштето и беше присилен (или присилил некој друг) да води белешки за Халстон и Виктор Хуго и Лиза Минели и Бјанка Џегер и Калвин Клајн и Полет Годар.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вујко Фетхи-беј Окијар, тогаш штотукупоставен за прв премиер на Ататурк, ме повика, пред самото враќање, да поминам неколку дена во неговата куќа на Бујук Ада.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка Ервехе го распоредуваше брашното за сите триесет дена во месецот, а нешто оставаше и за семејствата кои беа посиромашни од нашето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Одредбите на овој закон не се однесуваат, односно применуваат на самовработените лица. (чл. 3) Во законот е предвидено дека минималната плата изнесува 39,6% од просечната бруто плата во РМ за претходната година, а висината на истата е предвидено да ја одредува Министерството за труд и социјална политика по претходно прибавено мислење од Економско - социјалниот совет. (чл. 4) Надлежен за контрола при исплаќање на минималната плата е Државниот инспекторат за труд при Министерството за труд и социјална политика. (чл. 5) Предвидено е дека доколку инспекторот за труд утврди неправилности сторени од страна на работодавачот истиот е должен да состави записник во кој ќе бидат утврдени сите неправилности и ќе му остави рок од 8 дена во кој рок работодавачот е должен да ги отстрани неправилностите и истовремено ќе му биде врачена покана за спроведување на едукација на работодавачот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ниту САД, ниту блиската Италија, за која се велеше дека дури и директно била вмешана во државниот удар. По дипломатскиот подвиг со молскавичното признавање на Тунис од страна на Југославија требаше да настанат помирни и попријатни денови во мојата мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговото теле влегло еден ден во некоја нива од беговскиот чифлик.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Имаше еден чудесен ден во гладта, преблаг ден за сите нас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Плачевме по пат во автобусот на враќање, толку многу ни беше убаво на летување што никому не му се враќаше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бевме во годините на неискуството, кога уште се мисли со срцето, кога беспоговорно се верува во мислите запишани од философите, кога како свои се чувствуваат сладоста на стиховите заплиснати од радоста, и горкоста на песните исцедени од очајот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не поминаа два-три дена Во дворецот влезе една жена Во рацете држеше едно мече За малиот ПРИНЦ ќе биде таа тивко рече.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
вели.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа следи Париз: разочаран од современата уметност, Ботеро ги минува деновите во Лувр, проучувајќи ги старите мајстори. 1953 - 1954 Во Фиренца, во Академијата Сан Марко, во музеите на Венеција, Сиена и Равена, тој ја проучува уметноста на италијанската Ренесанса.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Веќе недела дена во нашата женска куќа се раздели струјата, некоја фаза ни фали.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Или, зарем ако немало ништо, ќе ме прегрнеше тогаш, во фискултурната сала, под разбојот (макар и од бес да ме прегрнала); зарем ќе се согласеше да стоиме така пред сите, пред целиот клас, два долги мига, бескрајни секунди, лице во лице (носевите речиси ни се допираа); и зарем ќе ѝ речеше на својата најдобра другарка (која беше, за среќа и моја другарка, и како што бидува обично во тие младешки години – беше поштар меѓу нас двајцата), зарем, значи ќе ѝ речеше дека песната од први клас сѐ уште ја чува, и дека не прочитала ништо поубаво до сега од таа песна, ама дека не може да се согласи дека девојката опишана во песната е таа, оти таа, Луција, е лоша, грда, недостојна за таа песна; и зарем ќе ѝ речеше на таа девојка дека ја загрижува тоа што од првиот ден во првиот клас веќе не сум ѝ напишал песна, и дека не знае зошто е тоа така?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве друго што ќе ви кажам: сестра ми Босилка седеше еден ден во двор на ругузината и си шиеше едно ѓерданче и од ругузината ѝ загина; по неколку дни невестата ми Неда седеше и таа во двор на ругузина и си везеше вдовичинска црна кошула, преденото со сета игла везарка и загина.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Таква евиденција не е можна, бидејќи со еден карнет, со кој може да се влезе во еден од влезовите на метрото, може да се вози цел ден во многу правци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Томаица беше буквално по цели денови во офицерскиот дом.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Извлечен е од споменарникот на оние денови во кои и јас бев зафатен со подготовките што се поврзуваат со можниот лет на Загорка а се однесува на милувањето или како што самата ми рече: те молам, измазни ми ја кожата на рацете.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Следниот ден станува најубавиот ден во нивниот живот: прекрасен светол, сончев мајски ден, во кој тие се забавуваат на панаѓурот, се шетаат низ расцутената природа, се смеат, танцуваат, пеат.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Веројатно ќе морам да одам на два три дена во Скопје.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Токму тогаш, во деновите во кои размислуваше што да прави - да тргне ли со Хелвиг, сè да стави на коцка, или... да остане тука, дома, кај своите, без него - Марија се сеќаваше, - ја сретна својата соученичка Елена, која многу ја ценеше. Единствена од класот со која се разбираше.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Минатото се исправаше од ден во ден, и речиси од минута во минута.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ѝ ветуваше сосема обични нешта, толку обични, што луѓето не ни помислуваат да си ги ветат едни на други.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Деновите во шумата на четирите годишни времиња не траеја долго. А ни ноќите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ноќе се слушаа утки. Ги плашеше шушкањето на сувите лисја под нашите нозе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Беше речиси утро кога легнав на креветот, жалејќи зошто нема да стигнам на време на плажа, зошто после бурната ноќ, морав да го поминам денот во спиење за да стигнам свежа на работа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Дедо ми раскажуваше дека мајка ми секое лето, уште од прво одделение, па сè до шесто, пред да се преселат во Скопје, поминувала по петнаесет дена во Детското летувалиште на Пелистер.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И тој процес продолжува од ден во ден, и од минута во минута.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
По патот, и првите два-три дена во Софија, дури бараа кај да се сместат, Орде Годивец, со кого Пискулиев како човек од постарата генерација немал никаков допир речиси од оној ден на крштењето, се покажа мирно и здржано момче и ги освои симпатиите на својот кум.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Навистина, идат Евреи и во овој град како по сите градишта, но не во тој нивни празничен ден во кој што не работат, ами ја прибираат вересијата од своите многубројни муштерии.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таговно и пополека се нижат денови во Земјата Езерска. Раздени се - стемни се - во загрижен молк и работа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Без жедта цветовите не постојат. Размислував за неговиот спокојно одржуван чекор, за неговото задоволување со малку среќа, со парите што ги заработуваше да ги купи последните топли векни леб од фурната на патот и да го заокружи уште ден среќно минат ден во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И покрај тоа што во тие денови во Солун немало доволно војска, сепак, имало доволно сили за заштита на поважните установи - Банката, поштата и другите слични згради.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И ќе го сочував ли, ако не беше љубезното момче, тој убав пролетен ден во Прага за спомен и за долго сеќавање?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Моите денови во Долнец не беа три, туку многу повеќе и ми носеа сеќавања од многу поранешни и од поблиски времиња.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Првите денови во училиште ми се чинеше дека сите знаат за тоа што ме снајде и ме жалаат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Стануваше значи збор за целосен тертман од рамињата па сè до прстите!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да се потсетуваш на Гоца и Љиља - сестрички од Чачак - со кои си поминал прекрасни денови во автокампот “Елешец“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тоа зимско утро кога ме посети Ана, ми кажа дека со Зигмунд ќе одат на бања, а пред тоа ќе останат неколку дена во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Прикаските попрестанаа и во купето сѐ се смири, освен силното `ркање на оние од Сурдилица, што тој ден во возот премногу јадеа и пиеја.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И писна в плач; - „О дни во кои несреќа се лее!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
— Ами, има некој аскер виа дни во вашето село! — праша пак Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Всушност, сѐ уште му се спротивставувал на стравот и се калел за дни во кои еднаш или повеќе од еднаш и самиот ќе стои под сенката на смртта и се сеќавал на суровите подбиви на некои од дружината со престарениот Симон Наконтик (така е, старецот престарел во тие дни), а пред тоа ги гледал шегаџиите како со насолзени клепки се молат пред манастирскиот олтар за мртвите, за Дмитар-Пејко, Неделко Шијак, Јане Крстин, Пеце Дановски, Борис Калпак и, секако, за запалениот Крум Арсов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Арафат живееше тие денови во својот митски сон за слободна Палестина и на сите додатни примеси од реалноста на својата митска конструкција им даваше посебно значење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Смешна помпезност, мислеше. Пијам за некаков роденден! Како секој ден во војнава. Крчма, болница, крчма.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Имаше голема мистерија во сето тоа, имаше нешто што јас не го знаев и не требаше да го дознаам – тоа ми беше јасно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не зажалив за ниеден момент поминат со него тие дестина дена во Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Круме Волнаровски ѝ беше единствениот близок човек на кој можеше да му се довери и да му се предаде целосно, особено во оној дел од денот во кој, откако тој се разведе со Роза, го минуваше во неговиот стан.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Инаку што можеше друго да значи нивниот последен ден во селото, последната нивна средба.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А притоа и со такви денови во месецот кога ручекот или вечерата мораш да ја прескокнуваш?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А оној ден во пеперуткарникот, кога Клара, Сара и јас зборувавме за мајчинството, Сара покажа на две пеперутки кои, соединети, летаа во воздухот, зачнувајќи го своето потомство. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој понатаму ѝ раскажуваше за неговите студентски денови во учителската школа во Скопје, за комуникацијата со Бранислав Нушиќ.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Но што чекам јас? „Денес е денот во кој човек може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!“
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Симеон Радев, кој тогаш студирал во Женева и бил близок соработник на Сарафов, подоцна изјавил дека Орце отседнал три дена во неговиот пансион.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Пред некоја година за Велигден бевме на неколку дена во Маврово.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Низ сето тоа, Ворхол, како принцот Просперо (pros- per - на англиски значи цути, успева) во Маската на црвената смрт, се препнува пасивно во светот полн со “убавина, премногу развратен, бизарен, нешто помалку ужасен и без нешто што би предизви­кало возбудлива одвратност”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И еден таков, студен, зимен ден га изведоа и нашите бунтовници на суд.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Можам да се сетам на секоја поединост од деновите во тоа лето, зашто немаше многу пречки што би го оневозможувале тоа сеќавање.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се разбира дека имам зборови, неброени зборови за се она што се случуваше овие денови во мене. Можам и да ги искажам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зигмунд знаеше колку Сара ја сака поезијата, и при една посета ѝ донесе тукушто објавен препев на песни од Адам Мицкиевич.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега можеше и да се радува што ќе биде неколку недели надвор од оној до ситници раздробен и познат ден во селото, кога сеќаваш како секој поглед, секој збор, оди против тоа да те препознае и да те признае, те пренебрегнува, те премолчува, те принудува на една спарушеност, на една изветвеност од честите среќавања, од долгото гледање и од долгото познавање.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Програмите на Двете минути омраза варираа од ден во ден, но немаше ниту една во која Голдштајн не беше главната личност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но кој да навлегува повторно во спиралата на старите мисли, нека останат длабоко потиснати во потсвеста за да избијат еден ден во книга!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Секогаш сум го носела со себе во џебот, а кога си легнував, го ставав под перница и ми беше некако топло и нежно под обравчето, како кога мајка ми пред заспивање ќе ми ја стави дланката меѓу лицето и перницата, а јас ќе чувствувам дека потонувам во сон.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во право си кога велиш дека меѓу луѓето останале планини документи од долговечното османско време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тинејџерска Ме заболе за родното село на поетот, за неговото сиромашно детство, за седумте браќа и сестри, за школото на десет км. од дома, за првата писмена по литература, за овците, полињата, шумата, гората, за првата љубов во градот со гимназија, за наградената песна набргу објавена, за студентските денови во големиот град, за Есенин, за опивањето, за истакнувањето, за првите дваесет генијални стихозбирки, за наградите, спомениците, венците, за цветната палата во елитниот кварт, за неговата отсутна сеприсутност (дури и по неговата задоцнета, гласна смрт).
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ако тоа не е можно тогаш работникот 37 треба да биде изземен од нормалниот тек на работата за времето кое е неопходно за да се заштити неговото здравје (чл. 29 од ЗИДЗРО/септ.10); в) дотогашното право на одмор меѓу два дена во траење од најмалку 24 последователни часа за работник кој сеуште не наполнил 18 години, сега беше заменето со понеповолната формулација со која на овие работници им се пропишува право на одмор од 16 последователни часови во текот на период од 24 часа (чл. 32 од ЗИДЗРО/септ.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
- Но, она со мочкањето крв по неколку дена во месецот, тоа е страшно - ако е вистина. Нели не е?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со тоа ќе станете еден од поголемите јунаци во државата за кој ќе се зборува неколку дена во сите ударни вести по нашите телевизии.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Покрај приближнава мерка што ја доби, уште што му е потребно на декоратерот за да ја прими нарачка и да почне да кове?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Татко беше подготвен да му се препушти на денот во кој, конечно, требаше да стане нов социјалистички судија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како таксена основица се зема износ од 40.000 МКД во сите други спорови, ако со овој закон поинаку не е определено (чл. 24, ст.1, ал.1 од ЗСТ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Зар сум ги поминал последниве денови во бунило?“ ,
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
3.  Работодавачот може на работникот да му го откаже договорот за вработување без отказен рок во случаите на кршење на работ- ниот ред и дисциплина или неисполнување на работните обврски утврдени со овој или друг закон, колективен договор, прави­ ата за л работниот ред и дисциплина и договорот за вработување, а осо- бено ако работникот: 1) неоправдано изостане од работа три пос­ ледователни работни дена или пет работни дена во текот на една година; 2) го злоупотреби боледувањето; 3) не се придржува кон прописите за здравствена заштита, заштита при работа, пожар, експлозија, штетно дејствување на отрови и други опасни материи и ги повредува прописите за заштита на животната средина; 4) внесува, употребува или е под дејство на алкохол и наркотични средства; 5) стори кражба или во врска со работата намерно или од крајно невнимание предизвика штета на работодавачот и 6) оддаде 106 деловна, службена или државна тајна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
СЛОБОДАТА: Не заборавај, денеска дојде денот во кој човекот-борец може да биде овенчан со слава и венци или со проклетство и срам!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
„Сакаш да знаеш што имам заклучено од тие денови во чекмеџето на моите спомени?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Бидејќи без грб, Грдан си остана без работа - го поминуваше денот во читалната на библиотеката, ноќе како илегалец преспиваше во студентските бараки, а напати растоваруваше железнички вагони и товареше камиони на осмиот колосек за да дојде до некој денар за чкембе - чорба или ладен бурек.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
ПРЕД ДА НАСТАПИ ЕСЕНТА СВЕЖИ и студеникави се овие септемвриски дни во Софија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Оној кобен октомври пред седум години, тој зборуваше дека денот кога договорот со Грција е ратификуван е еден од најсрамните денови во македонската историја.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Поодил што поодил му текнало нешто што требало да го нарачат на жената: - Туф бре, види како заборавив нешто да је нарачам на жената ми - си рекол сам со себе - ја чекај ќе се вратам, нема чаре, за на аџил'к и утре се оди, дните в торба не влегоа, кога ќе сторам ниет, тогај ќе одам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тато Блејк ти се пофалил дека конечно од државата ги повративме лозјата на покоен дедо, а ти си му рекол одма да ги продаде, па со тие пари да одите седум дена во Лас Вегас.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Читателката Елен Лејбовиц, во преписка со авторот Младиот наратор, кој води потекло од едно балканско откорнатичко семејство, гледа како еден ден во градот слегуваат маса селани од планинските предели... со нивните кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
По неколку дена во малата касарна на среде живописното планинско село, Едо како да заборави дека е војник.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од ќерка ви Бреза. LOUSY T-SHIRT Бев десет дена во Охрид, а оттаму право за Крушево отидовме, уште пет дена на планина и пак дома, во скопскиот летен пекол.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И ми вели И му велам: Дојде денот за меѓусебна пресметка Не со зборој од здробен камен, Не со сабји од очите што ни блештат, Туку со самување Девет дена Во девет века Што се враќаат Како небесен дожд од камења Меѓу кои Те препознавам, Ме препознаваш.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Тој ден во градот почнаа да се случуваат најневозможни, просто несфатливи нешта: наеднаш цела една петокатница блесна како илјадници невидливи молери да ја премачкале за секунд со сончева боја; наеднаш една липа се претвори во златно дрво, чии лисја место да шушкаат нишани од ветрот, почнаа да ѕвонат; наеднаш железната ограда на мостот стана златна, а еден минувач изненаден од тоа, падна во реката...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој ден игравме шах; отидовме во самопослуга да ми купи сладолед; ни пресече студена лубеница по ручекот; ни скина грозје од лозницата над терасата; ми вети дека ќе ми ја залепи гумата од велосипедот; го капевме кучето Синга во пластично легенче, а тетка Јорданка (жената со која живее, а за која јас често го прашувам дали може да се рече дека му е девојка) го триеше со шампон; ми предложи да одам заедно со нив десет дена во Охрид пред да ми почне наставата во училиштето; се радуваше кога му раскажав дека во Тиват ме избрале за втор придружник на Мистер на летувалиштето; ми честиташе што сум бил победник во натпреварот по пливање...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Таа не знаеше дека оригиналното презиме било Адамовиќ и дека Милан, во своите први денови во Америка, од ова презиме ја изоставил наставката ”овиќ” и од незнаење ја испуштил буквата „с“.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Гледајте го само деновиве во нашите кина советскиот филм Сибирска земја, па ќе видите! Меѓутоа, другари, не заборавајте!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Со ваквата измена дојде до бришење на неколку експлицитни одредби кои поблиску ја регулираа процедурата при изборот на помирувачите и арбитрите, па сега тие не се избираат преку јавен оглас, веќе не постои временскиот рок од 15 дена во кој мораше да се изврши нивен избор, а се чини од најсуштинско значење е бришењето на одредбата која пропишуваше дека помирувачите и арбитрите се избираат за период од 4 години, со право на повторен реизбор; б) кај начелото на доброволност, се избриша законскиот текст кој пропишуваше дека учесниците во склучувањето на колективниот договор се слободни доброволно да одлучат за учеството на помирувачот во колективното договарање (чл. 5 од ЗИДЗМРРС/14).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Убаво е во Париз да се поминуваат деновите во прошетка, во разгледување на неговите знаменитости и во уживање поради тоа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Така, тие можат да бидат работно ангажирани за извршување на јавни работи до пет дена во месецот, како и за извршување на сезонски работи и други повремени работи од страна на градоначалникот на единицата на локалната самоуправа, јавните претпријатија и јавните установи.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Кога мајка се врати од бања, ја забележа крвавата трага на ѕидот до мојот кревет, но не праша ништо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Завршија безгрижните денови во куќата на дедо ми.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
И секогаш сум помислувал на брегот, секогаш сум помислувал и овде да има таква бања: и водата е лековита, а и местото е прекрасно: со шуми и чист воздух, со езеро во близината и со најмногу сончеви денови во годината...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Спроти избивањето на пожарот, во манастирот дошол Али-бег, сопственик на чивлизите во селото Езерец, со неколку негови другари да го проведе денот во манастирот, како што тоа почесто го правел.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Па така, работниот ангажман за вршење на јавни работи, како и сезонска и друга повремена работа, од претходно утврдениот максимум од 5 работни дена во текот на еден месец се зголеми на најмногу 90 дена во текот на една календарска година.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Тие последни денови во Токио, Фокс и јас имавме поврзани апартмани на педесет и третиот кат од „Хајат”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Станав, се приближив до Клара. Стоевме покрај отворениот прозорец – гледавме во мракот кон паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А во средината, спуштена вертикално како заплиснат студен челичен болскот стоеше подмачканата плоча на пилата, целата исукана, како сабја од ножница, додека нејзините правилно распоредени запци, секој со по иглен врв на острицата, светкаа со по една ненаситна срчена светлинка, собирајќи ја во себе и усвитувајќи ја скржавата виделина на денот во своите илјадници одблесоци, за кои се чинеше дека ќе те испечат уште со самото тоа што ќе се обидеш да ги допреш.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Закон за изменување и дополнување на Законот за вработување на инвалидни лица, Сл.весник на РМ, 136/11. 57 62 барателот во тој случај подносителот треба да поднесе приговор во рок од пет работни дена до писарницата на директорот на Државниот управен инспекторат, (ст. 15) кој е должен да го разгледа приговорот во рок од три работни дена и доколку утврди дека инспекторот постапил спротивно на позитивните законски прописи во тој случај е должен да поднесе барање за поведување на прекршочна постапка и ќе определи дополнителен рок од пет работни дена во кој инспекторот е должен да изврши надзор во Управниот одбор на Агенцијата за вработување на РМ. (ст. 16)
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Сè до полноќта, кога денот во Дизниленд завршуваше со "електрична парада".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Не можел ништо друго да стори освен да се сокрие во шумата и да чека цел ден во најдлабокиот честар, додека новата ноќ не им ја подари на неговите крилја можноста таинствено да запливаат во небото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Текстот што следи истовремено )))Ƨƞƚ е коментар на изложбата во Венеција и осврт на односот меѓу приватниот живот на Дишан и темата на сексот во неговото дело.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Амбасадорот Крисман, кој ги доживеа пеколните денови во Албанија, достоинствено вршејќи ја својата мисија, ризикувајќи го својот живот, откако ја предочи кусата анализа, во ниту еден момент не зборуваше ни за своите тешкотии, ни за своите проблеми, за разлика од други амбасадори, кои беа во рајски услови во споредба со албанските, се жалеа за тешките услови на работа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И сонувам ден во кој се ќе биде игра Благо успение Со модри пеперуги на усните.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
5. Паузи, одмори и отсуства а) беше утврдено дека работникот има право на дневен одмор од најмалку 12 часа непрекинато меѓу два последователни работни дена во текот на 24 часа (сметано од крајот на едниот, до почетокот на следниот работен ден) (чл. 26 од ЗИДЗРО/фев.13); 29 В. погоре – исто како кај образложението во референца бр. 18 34 б) материјата која го регулира годишниот одмор претрпе две измени, и двете на штета по правата на работниците: ● со измената на чл. 139, кој го регулира правото на работникот кој прв пат заснова работен однос на цел годишен одмор, се воведе дополнителен услов и тоа тој да работел непрекинато најмалку шест месеци кај ист работодавач, без разлика дали се работи за полно или пократко работно време од полното (чл. 27 од ЗИДЗРО/фев.13). ● екслплицитната одредба која нормираше дека работникот има право на обештетување за неискористениот годишен одмор, без разлика по кој основ му престанал работниот однос, се замени со формулацијата дека работникот може да бара обештетување, но само ако тој претходно побарал користење на годишен одмор, а не му било овозможено, а работниот однос му престанал не по негова вина и волја (чл. 7 од ЗИДЗРО/ јан.12), што de facto е значително понеповолна ситуација за работниците; в) воведена беше обврска за работодавачите за секое воведување на работа на државен празник претходно писмено да го известат подрачниот државен инспектор на трудот (чл. 28 од ЗИДЗРО/фев.13); г) во сферата на мирување на работен однос на работник упатен на работа во странство, покрај дотогашните постоечки случаи, се додаде и мирувањето во случаите на здравствените работници и здравствените соработници, вработени во здравствени установи, упатени во хуманитарни или мировни операции во медицински тимови надвор од територијата на Република Македонија и на воените обврзници од резервниот состав на Армијата на Република Македонија - активен резервен персонал, aнгажирани во единиците на Армијата на Република Македонија заради учество во мировни операции надвор од територијата на Република Македонија согласно со закон, а чие упатување, односно ангажирање бара привремено да престанат да работат кај работодавачот во траење до 8 месеци, им мирува работниот однос за време додека трае нивното упатување, односно ангажирање и имаат право во рок од 15 дена по престанокот на упатувањето, односно ангажирањето да се вратат кај работодавачот за вршење на работи кои одговараат на нивниот степен на стручна подготовка (чл. 1 од ЗИДЗРО/апр.10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Неговите денови во основа се наследство на патетичното, страшното одигрување на импотенцијата - како емоционална, естетска, морална така и телесна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овие дни во Кралупи врнеше многу дожд и Влтава се замати.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пурим, ѝ одговара на мојата душа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тие таму немаат ни шифра, а ниту големи обврски. Државата многу не есапи на нив...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа му кажала дека нејзиното име е Ивона и дека во согласност со желбите на својата мајка, станала сликарка.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Мина требало да патува со нив, но се разболела, и сега јас можев да патувам место неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден ден во тие моменти на слабост ѝ се јавив по телефон со плачење и ѝ реков: „Ти којашто ми ги исполнуваше сите желби, исполни ми ја и оваа… Врати ми го Бојан…“
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сега се доближуваше до сандакот и немаше никакви илузии за тоа колку храна му беше останата за идните денови во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа престојуваше неколку дена во хотелот и така се запознаа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Средата стана симбол на остварувањето на мојот најголем сон и престана да биде обичен ден во неделата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Марина ја немаше уште два дена во училиштето, но јас не се осмелував да ја побарам, без и да знам самата зошто.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Настаните од последните денови во затворот останаа засекогаш втиснати во моето сеќавање Како печати.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Си го брецаа умот луѓето не знаејќи што да заправат; да останат или да се отселат; ако се отселат, каде ќе одат, каде ќе закуќуваат куќа, од што ќе живеат; ако останат: ќе ги врват деновите во неизвесност, во страв...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Кога децата беа мали, бевме заедно на неколку денови во Париз, да го видат Дизниленд.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Се сетив на зборовите на пророкот Еремија: “Проклет да е денот во кој се родив!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
г) кај основите за платено отсуство на работникот останаа само т.н. „семејни причини“, а се избриша основот за платено отсуство од работа поради полагање стручен и/ли друг испит за потребите на работодавачот, коешто можеше да трае и над седум дена во една календарска година (чл. 55, ЗРО/03 – Пречистен текст).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Меѓу другото, кажал: „Работиме шест дена во неделата и секој ден е различен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А М. Ѓурев и тие Чардаклиеви ги сврзуваа значајни денови во минатото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И следниот ден во истото време човекот пак се појави.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Трето, во 2008 година дојде до сериозно намалување на правата на работниците преку усвојувањето на одредбата 101 со која неплатеното отсуство (и тоа на ограничен период до 30 дена во текот на една календарска година) повеќе не се смета во стаж на осигурување (чл. 8, ЗИДЗПИО/24.дек.08).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Минуваа денови во патување и во интересно раскажување на пилотот Васе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тоа беше нашиот договор уште од моите први денови во Гнездо – ако една од нас се разбуди во миг на тишина, да ја разбуди и другата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тие денови во Долнец заврна со ветер, а Симон стоел на дождот и на ветрот на онаа карпа над езерото, чекајќи да загризе рибата. Донесе неколку мренки.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тој ден во тетратката донесе уште една петка. Осма по ред. Повеќе петки од тетратки.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Од двесте четириесет и шесте раскази што ги има објавено во повеќе збирки (инаку имал намера да напише 365 раскази, точно онолку колку што има денови во годината), ќе ги спомнеме само збирките: Љубови без љубов (1894), Здив, како и неговиот избор Новели за една година.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сите денови во таа топла куќа заедно со тие добри, мирни и тивки луѓе јадев пченкарно лепче.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Позитивно е тоа што дотогашниот рок на работодавачот од 8 дена од денот на склучувањето на договорот за вработување писмено да 24 го извести кандидатот кој не е избран дека не е избран и кој кандидат е избран, се намали на 5 дена, а негативно е што дојде до бришење на експлицитната одредба со која беше утврден рок од 3 дена во кој работодавачот е должен на кандидатот, кој не е избран, да му ги врати сите документи што му ги доставил како доказ за исполнување на бараните услови за вршење на работата (чл. 4 од ЗИДЗРО/ фев.13).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се сретнавме со Роза, а потоа и со Стефан Јанков и договорот беше во ред до денот во кој првиот приватен театар го налегнаа финансиски тешкотии.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Дешифрирањето на документите од османската епоха, кое ѝ претходи на реформата на Мустафа Кемал Ататурк, останало до денешни дни во надлежност на интелектуални елити од редот на научници, истражувачи, теолози.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И на Толета му отпцала една молитва за редот и дисциплината и го затвори првите десет дена во еден тесен долап — ќелија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Милошевски умре в затвор. Велат дека не успеал да најде одговори на некои од прашањата што му ги поставувал од ден во ден упорниот иследник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Брзо поминаа студените зимски дни во градот. За тоа придонесоа и козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Најлош и најопасен беше волчјакот од воениот пензионер, кој кога одеше во болница на лечење, го оставаше кучето по неколку дена во Пансионот додека излезеше од болницата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И како што минуваа деновите во долгото патување сменувајќи еден воз со друг, еден автобус со друг, и како што наближуваше кон родните предели на детството и младоста, така сè повеќе му надојдуваше сила и го закрепнуваше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ми беше раскажан случајот со една англиска подморница, која неколку дни во 1943 година била сметана за загубена, зашто со неа не можеле да се воспостават три дена никакви радиоврски.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Колку се плашев да не ми го украде некој додека бевме потоа пет дена во Крушево!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Денот, во кој ме роди мојата мајка, да не е благословен!
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Знаеш, тоа беа десетте најдолги денови во мојот живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Еден ден во куќата дојде комисија од управата за еврејски прашања во градот, да види дали во куќата имаме Евреин. Татко ми беше занемен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во текот на истрагата водена по повод посетата на селото Горно Морино од страна на М. Ѓурев, тој самиот беше потврдил дека по сопствена иницијатива, или како што самиот се изрази, по сопствена желба и од лични побуди престојувал два дена во Горно Морино.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Што се однесува до мојата тема театарот, деновиве во дневниот печат прочитав како еден актер им удира врела шлаканица на други двајца чинители на театарскиот чин во нашава Македонија.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За нашиот водач Јасер Арафат е од посебно значење што САД влегуваат во преговори со нас...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стомачето се испоналути кога му кажав дека тие денови во дуќанот турбо се работи, па може да се случи и на тој ден да работам до десет часот навечер.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога почна да се разденува, мракот не се топеше во светлина, туку се згуснуваше во широка лента која бавно се стеснуваше во огромен флор, па во конец кој светлината го пресече како со ножици, пуштајќи нов ден во светот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Првите денови во училиште, откако Вера ми стана мајка, се чувствував многу непријатно.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пелагија по втор пат се соочува со Богородица, еднаш веќе се помирија, Пелагија ѝ прости за она што се случи дамна токму на ваков ден во нивното село, ама дали во тоа простување беа споменати и страдањата што траат од тогаш досега?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Долго време, како и мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски го очекувавме денот во славната палата на Претседателот Бургиба, како во некој егзотичен храм од 1001 ноќ да бидеме внесени во списокот на Шехерезада, со што продолжуваше дипломатскиот, воопшто животот во светот на суверенот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Кого сретна деновиве во градот? - Никого. Освен еден стар професор, што ни намина во библиотека.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Јас ги убив сите дни во една ноќ.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Откако сенаторите забележале дека смоквата е с уште свежа, тогаш Катон се надоврзал: Е, да знаете дека смоквата е скината пред три дена во Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Еден ден во релативно блиска иднина - не би можел да ви го кажам точниот датум една од пораките во вашата утринска работа ќе содржи погрешно отпечатен збор и вие ќе треба да побарате да ви го повторат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стефан Цвајг Долго време во мојата свест одекнуваше зборот матанѕа, кој го слушав за првпат во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Охохо!“ — се издиши длабоко Сиве и почна да си крои планови што ќе прави со толку пари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На определените места пионерите пристигнуваа организирано, поминуваа цел ден во игри и одмор, а навечер, пред да се вратат дома, го чистеа местото од отпадоци, го средуваа да биде убаво и привлечно какво што било.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тие зборови постоеја и пред да ме затворат, да, и пред тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Додека секавиците прават ден во одајчето и таа може убаво да го здогледа своето девојче како мирно и слатко си спие, таа во себе си вели Нели еднаш ѝ простив на Мајката над Мајките?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Во други денови во мене се побудуваше љубопитство да разберам каква учителка е и како се однесува кон децата, но не можев многу да разберам од првачињата, тие беа сосема малечки.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Пред шалтерот на семоќниот Имигрејшн Офисер слетав со маичка на којашто беше исцртан ликот на Боб Рок, којшто вели: „Подобро да се живее сто години како милионер отколку седум дена во сиромаштија“, по што наредните месец дена живеев на каучот во дневната соба на Суљо на улицата Броктон број 1515.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Еден ден во годината улогите се менуваа. Заради забава, но и заради поука. За да се види како изгледа светот во очите на другиот.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
И за мене неочекувано, ропски покорен пред својата ајдучка страст, тој го замрси денот в јазли оставајќи ме в стапица полусакат и во неизвесност.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А велеа: „Жената на главниот инженер“. Велеа: „Таа, кога отишол еден ден во нивниот стан“.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веќе три дни во шумата беше безмилосна спрема неа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Затоа работниот ден во Париз отпочнува многу рано.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тогаш зборувавме за стравот, и за толку многу други нешта; минувавме денови во кои, како што ги испитувавме нашите тела, како што ги пребарувавме телата откривајќи од каде толку љубов токму кон тоа тело, така си ги пребарувавме и душите: сакавме да знаеме што значи за мене, а што за него, болката, и што значи задоволството, се прашувавме и потпрашувавме што е љубовта, а што неверството.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рацете на Круме Волнаровски му беа залепени со дланките и спуштени меѓу колениците (имав впечаток дека рацете му беа во силен стисок меѓу колениците, за што тој, најверојатно, не беше свесен), а главата му висеше напред така што од мојата страна можев да му го гледам само левиот образ и дел од темето во сиви нијанси како лишај на кутнато дрво.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Секој странец се задржува најмалку по десетина дни во градот, а од тоа лесно може да се направи мала економска сметка за сето она што ќе го добие Брисел од Изложбата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За секој случај, ѝ даде совет Рози да лежи неколку дена во кревет и добро да се храни.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Од другата страна ме дочекува операторот на некој синџир на хотели и забавни паркови во Флорида што ми нуди седум дена за само пет дена во рок од три дена.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Тоа маче што порано не мируваше и весело мјаукаше по куќата и радосно трчаше наваму-натаму, сега стуткано седеше во фотелјата до креветот каде што Ти ги помина последните денови во нашиот дом.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Па, Гаврил купи авионски карти и отидовме четири дена во Мичиген, да го посетиме Матеј.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ако успеете во вашата мисија сигурно ќе ве очекуваат подобри денови во нашата дипломатија...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пролетта 1926 година Марсел Дишан престојуваше неколку дена во Венеција со американската колекционерка Кетрин Дрејер.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бараше да ѝ раскажам како ми поминал првиот училиштен ден во петто одделение.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Немаше никаква врска меѓу овој поим од италјанско-шпанска провиниенција и политичките настани кои се случуваа во тие денови во Тунис по конечниот пад на бургибизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Љубен Христов остана со својата сопруга Даница и синот Владимир и до денешни дни во Тунис, според заветот на Бургиба да ги подучува и да ги научи туниските инженери да проектираат брани, како неговите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие денови во Драч секоја недела пристигаа руски бродови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Пред неколку дена во Истражниот затвор разбрав дека Ниротакис Алимакопулос развил плантажа и отворил фабрика за преработка на јужно овошје на Крит, а Андон Клековски бил назначен за началник на Центарот за анализа и спречување на трговија со луѓе, на местото на Крумета Волнаровски.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не се молел. Им нудел на коските дел топлина од својата младост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Циркусот ја запоседна широчината крај езерото, и тие денови во селото не се знаеше кој човек е оттука, а кој циркузант: се облекуваа и децата и возрасните во партали, се шараа во лицата со бои, редеа маски и трчаа по сокаците како василичари, скокаа, врескаа, правеа сѐ што ќе им паднеше на ум.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во расказите на Пирандело се сретнуваат безброј описи на судбини и на душевности на обични луѓе.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И не помина многу време, мајка ми се затвори еден ден во одајата и ни забрани да влегуваме внатре.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ти должам големо извинување, Ташо, бидејќи на твоето заминување гледав само како на обично поминување од еден ден во друг, или како на една од честите преселби на птиците што не се случуваат поради промените на сезоните туку само поради невремето што напати ќе нѐ затекне сосема неподготвени, а тебе токму тоа те снајде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Утредента се разбуди наспан и расположен да го тера денот во духот на поговорката „Пуљи си работа“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
13. Во мракот падна уште една ноќ Во самотноста на глувото време што го обвива истечува семето на светот Ни деца ни внуци Само здивот и дланките негови оставиле траги од невени во иловицата на стиховите Отсутноста негова зборува дека дури се денат деновите во пазувите на ноќта тој постои И земјата што заоѓа во темнината подгонета од стожерот свој местото си го наоѓа пак во светлоста на вселената своја И да се развее песната негова како лисјето како песокот катот ќе си го најде во луѓето како водата како ветерот И колку страдалничко да е сеќавањето на гибелта ќе зборува за животот еден и в смртта кога во мраката ноќна огреваа сртовите низ една болка болка
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Како да беа истетовирани во сеќавањето од умешен мајстор..
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Пред десетина дена во резиденцијата ни беше на дипломатска вечера гостин амбасадорот на САД во Тунис и при Палестинската централа Робер Пелетро, кој се сметаше за еден од великаните на американската дипломатија во арапскиот свет.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Според Евгенијадис, во првите десетина дена во солунските затвори имало 500-600 затвореници - Makedonika, 81. 159 Makedonika, 68, 70-71. 160 А.М. ф. 238.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тоа е секој ден во Караорман и бере дрва.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ама и априлскиот сончев ден во општо задоволство ги соедини и учесниците и организаторите.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не, не, не ти е лошо прашањето. Напротив, треба да знаеш па и да паметиш“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не ми е слатко кога јадам сама.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Зошто не би напишале? Оти навистина има денови во кои луѓето можат да поднесат се, но не и искрените забелешки.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не треба никогаш да се избрзува, деновите во мислењето треба да се сметаат за недели, неделите за месеци, месеците за години, годините за векови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не сакам да зборувам за негативни работи. DD ПТ: А, што е со среќните денови во сегашно Factory.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
- Те молам престани, - му реков на Кејтен, - пред некој ден во управата видов нов каиш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Долгиот молк го прекина Циљка, којa замислено и исплашено тивко прозбори: - Знаеш, мајко, пред петнаесетина дена во нашата чета донесоа осум млади партизани. Речиси деца.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Иако сите брецкања Рада ги премолчуваше, тие не престануваа. Напротив, од ден во ден се засилуваа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па затоа и Крсте и Ѓуро поминаа на тој ред и одлежаа по десет дена во тесните ќелии, стенкаа под тешкши тумрук и сите други стеги, но по десетте дена веќе беа во една од широките темни одаи, со уште дваесетина како нив, и почнаа да кркаат од тавите печено бравско месо и кисело млеко што им идеше од градот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Му текнало на еднега за како да му речит на попот за да ја подаит раката и да го изваит: - На ти ја мојава рака, попе, и вати се за неа да те изваам од калта, оти е страмота да се валкаш во калта - му рекол чоекот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Знаев да не јадам со денови во знак на протест што не смеам да излезам кога сакам јас и да се задржам надвор од дома колку што сакам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јосиф го набрчка челото во знак на чудење, но спокојно продолжи по патот, решен да го помине целиот ден во безделничење, преместувајќи се од клупа, на клупа, а и како да не се преместува, кога на една фалеше даска за седнување, на друга даска за потпирање, на трета, ногарки...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Така, длабоко размислувајќи во ноќта, пред денот во кој, од кадија, ќестанеше социјалистички судија, Татко уште еднаш се почувствува фатен во лавиринтот на парадоксите коишто не го напуштаа до крајот на животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
„Најдов пак за Бунец!“ радосно извика Мими и фати да чита: „ Во посета на детското одмаралиште Бунец - Маврово - СКИЈАЊЕ, САНКАЊЕ, СОНЧАЊЕ/ Прекрасно е на падините на волшебната Бистра!“ велат деновиве во еден глас малите зимувачи од повеќе места од земјата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Го слушавме Макс како ѝ ветува заедничка постела во соба со прозорец од кој се гледа улица по која врват луѓе (толку слично а толку различно на прозорците од кои се гледаше парк по кој чекореа пациенти и доктори), ветуваше денови во кои ќе си ги учат децата да зборуваат и да се радуваат, ветуваше колку ќе бидат блиски нивните тела и пред заспивањето и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Извини но секој од нас на свој начин си го замислува тоа принудно заминување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ги минував тие денови во некаква збунетост над сознанието дека не можам да почувствувам болка; како заедно со плодот од мене да беше изваден и оној дел од мојата душа кој можеше да страда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
5. И тие дни во кои сонцето само зборува молчат Ветрот мине по грмушките по лисјето душкајќи Лазачите ги штрека глуварките во пројаснетиот воздух ги развева далеку дури татни Тој гром од човечка рака пред портите на гибелта Гласот на ранетата тишина зборовите ги бара По крвта пребарува по ѕвездената роса што посега Месечината и сонцето го менуваат здивот и издивот на трепетните лисја под времето што протечува со копнежот долг по гнездото на песната што се подава Светлина во очите И чело загледано кон идната виделина на бидноста што ќе огрее по насмевката минејќи на сите уморени што сонуваат во заслонот на неизречените зборови
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Дишан и неговата жена се договориле да се сретнат со ќерка ѝ по неколку дена во нејзиното атеље на Монмартр.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Беше една од повеќето тајни средби со него во која не ми беше откриена тајната која за некој ден ќе ја открие целиот свет...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сеќавав во тие мигови дека ова прашање, додека бевме заедно, често си го поставувавме изземајќи се самите себе од можноста да завршиме во мрежата која од ден во ден стануваше сѐ погуста од случајни или намерни учесници во играта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тоа беа два дена во еден.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Празникот доаѓа по мачната зима и двата дена во март или во април ги исполнува со радост, славја, балови и размена на подароци.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Со албанските прартизани се задржала околу десет дена во обид да воспостави радиоконтакт со Каиро, за купување мазги и најмување луѓе за мазгите за да може да го продолжи патот кон Македонија.91 Од територијата на Мокра мисијата Mulligatawny заминала на 30 септември 1943 година и се упатила кон Главниот штаб на НОВ и ПО на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Мама беше многу здодевна.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
XI Во Париз од мостовите на Сена се наѕираше изгревот можеби на најубавиот ден во животот на Климент Камилски. Има денови во постоењето на човекот кои се како цел еден живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Еден ден во дворот на прифатилиштето влезе камион и од него растоварија цел куп воени блузи. На сите ни поделија по една.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
При работно ангажирање до пет дена во месецот, на корисниците на социјална парична помош не им престанува правото на социјална парична помош, а при работно ангажирање за сезонски и други работи, ова право им мирува за времето на работното ангажирање, со тоа што по престанувањето на работното ангажирање користењето на правото на социјална помош продолжува.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ова пишување за Андриќ, Булатовиќ и Ковач би било безпредметно, ако на истото не го додадам она што како книжевна полемика го сретнав деновиве во едно од нашите списанија за книжевност и култура.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сакајќи да ѝ остане во сеќавање овој посебен ден во нивниот живот, тој почнува да пее песна за неа, на што таа се надоврзува и завршуваат во дует: „Ох, љубовта е толку слатка напролет, кога две срца пеат во мај....мила, мила, мила, ќе ме сакаш ли некогаш?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Во тие денови во селото за подолго време беше заседната и една од првите македонски авто единици, формирана од задленети бугарски и германски камиони.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
За неговата среќа никој не идеше тие дни во планината, бидејќи сите беа зафатени со полски работи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Од моите почетни денови во театарот до ден денешен (дваесет и неколку години), нештата воопшто не се изменети.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се распраша за неа и дозна дека е жена на офицер, покрстена Еврејка од Војводина, дека маж ѝ последнава година служи во погранична единица, дека ја посетува на неколку денови во месецот, додека останатото време таа останува сама во куќата.  Шабтај се врати скршен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Големијот нишчо не работел, а си седел дома, пречекуал пријатели: си имал арни коњи, загари и соколи за на лоф и си поминувал господарски.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)