ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Врз мракот падна уште една ноќ и в тој цвет темен затворено сѐ е под јазикот на молкот немее Сал ти си буден од бдеење болен но песната ја нема и ја нема во несоницата на тие долги дни Ја нема таа месечина јасна под тие клепки седело да свие молчењето да ти го осветли И така кроце часовите венат како што вене виење на волк и липтежот на ветрот како вене

Затоа во Градешница Толе кондиса кај убавата Неда Романова, со која проведе два три месеци, па како да се присети на својот случај со црното Кате пред дваесет години кога му го наметна Адем, и тој намисли да ги смести своите Катиња, Нешиња, Мариња, та еден ден ја викна Ѓурѓа Ватралкова, мајка на убавото момче Митрета Ватралков и ѝ нареди да ја земе Неда „негова“ за сина си Митрета.

— Рода, не рода, јас повелам овде! — ѝ се провикна Толе и му се опули на Брниклијата, а овој ја налегна Ѓурѓа и замава со дреновицата.

Ете, и учениците за тој ден ја пеат пригодната песна. Песната завршува.

Така се најдовме на патот кон Касандра (во која, впрочем, не можевме да влеземе, бидејќи тој ден ја раскопуваа пристапната улица).

Анѓа долго лежела во париските болници а еден ден ја отпуштиле со уверување дека е здрава и способна за работа.

И додека јас се измачував со разни филозофски становишта при изнаоѓање добра солуција за расветлување на македонската сага: Оп, еве ти сега, вест, нова вест, НОВИНА: Деновиве ја слушнав вестта дека сателитското вешто око, поставено над Македонија, некаде кај Куманово, во месноста Кокино откри ОПСЕРВАТОРИУМ! (Но, од таму некаде кај Кратово е родум мојата прабаба Трајанка, од село Железница).

На својот пријател сликар, кој привремено го дели покривот со него, му вели дека во неа се чувствува подуховно - како монах или самурај; во арсеналот на споредбите е и принцот Чарли, облечен во килт.

Следниот ден ја облече сукњата уште откако стана, и цел ден ја носеше на себе.

Неда со своето семејство, откако се врати од воената зона во Сараево, од ден на ден ја стекнуваше довербата на Ружа, пред сѐ преку молчеливоста за време на жестоките напади врз Рада.

А Рада користејќи го мигот на смирени емоции полесно почна да ја отвора браната со цел да се намали притисокот кој веќе со денови ја притискаше како тешка мора.

Еден ден ја праша: „Навистина ме сонуваше или...? И како јас да ти дојдам во сонот?“

А кога и тој еден ден ја забележа каде што го ѕирка, почна и тој да ја ѕирка неа, да ѝ ги гледа белините кога ја запрегнуваше кошулата правејќи го тоа полека и споро да го дразни и излудува.

По многу такви заеднички насладувања на очите, таа еден ден ја тргна штицата од преградата што ги делеше алињата која претходно ја имаше отковано, и се протна кај него.

Четвртиот ден ја отвори вратата од плевната и во неа влезе, во рацете со копач и лопата, со бургија, со кламфи и клинови, со колци и токмаци и тука чиниш во земја пропадна.

Еве, дваесетипет дена ја испитуваше болеста што ги зафатила душите на овие двајца младичи.

Ден ја направи ноќта, што се вели.

Од сета терапија на својата комплицирана дијагноза тој највеќе го применуваше десеттиот рецепт од Богевиот совет да не се нервира; па затоа полната дланка апови, таблети и капсули трипати на ден ја заменуваше со три полни напрстока од капачето на шишето коњак.

Затоа секој ден ја газев нејзината калдрма.

Потоа месото го зготвив исто како што ме учеше свекрва ми: со кромид, потоа со повеќе бибер и сол, ловоров лист и конечно чаша бело вино.

Зедов цела шницла и исто како претходниот ден ја набутав во уста и полуизџвакано ја изголтав.

Блажена беше насмевката што ми ја подари... во мугрите, кога денот ја удави ноќта во здравица на шампањското ...

Па затоа не се изненадив кога следниот ден ја најдов Билјана на истото место, крај прозорецот.