По неколку дена тој влезе светнат во сопчето и му се обрати веднаш на Ордета што лежеше на кревет:
- Орде, си најдов. -Што? - Љубовница, што! Нема само ти да имаш
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Летото секој ден тој купуваше весници, што не беше негов обичај од порано.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Секој ден тој поминуваше да види дали не потерало.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Наредниот ден тој се погрижи да стигне порано.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Овие денови тој постојано имаше доволно пари.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Од тие букви што ги правеше Даскалот на црните камени плочи имаше направено едно чудо, ама овие денови тој работеше повеќе на две плочи, за некои велеше ќе ни требаат за Водици.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Таа ги навали очите и почна да му раскажува како пред три дена тој дошол да ѝ држи епитимија, таа лежела гола во постелата; тој се наведнал да ја покрие со веленцето, а таа се поткренала, го фатила со рацете за вратот и го привлекла кон себе; тој почнал да се трга, да се напиња, да се исправа, но нејзиното тргање било посилно и тој клекнал на колена крај неа, а потоа се наведнал над неа допирајќи ѝ ги градите со брадата; таа од влакната почувствувала скокот и возбудливи трпки по кожата и уште посилно го привлекла влечејќи му ја главата кон своето лице.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кон крајот на петнаесеттиот ден тој ги растрои нервите до толку колку што е потребно за да заживее во откинатиот простор на визијата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Потоа по десетина дена тој планираше да оди во Охрид во кампот Ливадиште.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Таму имаа резервирано приколка со Гоки (сестра му), Дени и нивниот мал Стојанче, Столе, или Столац, сеедно.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Половината од тие дни тој ги помина полугладен.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Иако сега беше свесен дека биле привид, сепак, тие денови тој ги имаше како најсреќни во својот живот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Преклонетоста на неговите раце се престоруваше сега во некаква тромава отпуштеност, која знаеше само за тоа дека преку денот тој доста се намачил и дека сега треба макар и само да се спие.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Затоа по десетина дена тој вооружа еден табур од педесетина сејмени и го испрати во Мариово со задача да го покори и да им ја наметне неговата власт и на тие дванаесет села од старо Мариово (Врпско, Жиово, Витолишта, Мелница, Полчишта, Сатока, Градешница, Пешта, Старавина, Будимирци, Гурунишча и Бѕовиќ).
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Еден ден тој го викна дедо во сарајот и му рече: - Чувајте се.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
А еден ден тој појде на едно големо, долго и возбудливо патување.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
При операцијата изгубил многу крв, и од болницата им јавиле на Марта и Ана да му донесат најнужни нешта. Следниот ден тој сепак инсистирал да си оди дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Таа вечер отидов да го посетам. Заради незацелената рана во устата не можеше да зборува, па ги запишуваше своите прашања и одговори на лист хартија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Следниот ден тој се појави сиот блед и во својата стара риза, која стана уште победна.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Во текот на целиот ден тој не беше во канцеларија (единствен случај во неговиот живот).
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)