ден (имн.) - таа (зам.)

Наредниот ден таа се појави во кантината дури кога тој веќе заминуваше и откако писокот веќе беше одекнал.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Следниот ден таа повторно се појави.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Настапија тешки часови. По цели дни таа плачеше, а пак јас како некој инквизитор полуден од љубомора - ја мачев, ја навредував и страдав заедно со неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Еден ден таа ми најави дека четри дена ќе бидат отсутни од Париз.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Но кметот беше уверен дека еден ден таа ќе попушти, ќе се согласи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И навистина, од тој ден таа почнала да слабее, да вене и така починала.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се осетив како да го губам тлото под нозете, ми рече тие денови таа, додека разговаравме околу нивните односи.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И бев со впечаток дека осмислувањето на деновите таа го разбираше покрај другото и како потрага по нови изненади.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се сеќавам на онаа вечер кога неочекувано праша дали ме привлекувале и други нешта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кај ја дена таа ракија? - Во празнина, јас сум ти празнина. Ништо човек.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И морето и бродот стокмен од нејзините ноќни шепотења и сребрените скали на вечноста по кои слегува до нас О Таа мртва, Таа заскитана вон дните Таа жуборлива во нас и студена во каменот овде е нејзината земја и мермерот во кој молчи.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Но пред крајот на денот таа веќе сосем беше изнемоштена.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но другите денови таа беше тука и тој беше тука за неа, се држеа за раце и шетаа околу квартот, или се возеа, додека на Мама косата ѝ се вееше како на девојче, и таа ги исклучуваше сите механички направи во кујната и му печеше неверојатни колачи и пити и медени слатки, длабоко загледувајќи му се в лице, со вистинска насмевка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)