девојка (имн.) - и (сврз.)

Но, веќе покажавме дека предметот на грабање во својата суштина отсекогаш и бил предодреден за тоа, дека фината загрепска девојка и суровиот херцеговски провинцијалец се токму идеален пар.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тие зборови му значат дека ништо немало ниту може да има меѓу оваа девојка и него, сето ова е една измамена случајност, и нема полјакот зошто да се смешка така и да расправа после по комшилукот и по чаршијата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
На улица ти приоѓа прекрасна девојка и ти бара прирачник за самоубиство.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
„А, тоа е MacGuffin.” „А што е тоа MacGuffin?“ „Направа за бркање лавови во Шкотските висорамнини.“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Би можеле да речеме дека Дописникот од странство на некој начин го навестува филмот Озлогласена: во двата случаи либидиналната „вистина” на филмот е неразрешената напнатост во интерсубјективниот триаголник меѓу јунакот, неговата девојка и остарениот, немоќен и „виновен” татковски лик (колаборантскиот татко во Дописникот, остарениот Claude Rains, пронацистички богаташ во Озлогласена); во двата случаи случувањето го движи некаков изговор, што е самиот сосема безначаен, од каква и да е природа - не е важна природата на таа „тајна”, важно е само тоа дека од клучно значење за субјектите е што ја носи нивната желба, дека околу тоа се структурира случувањето (тајната клаузула на меѓународната спогодба во Дописникот, шишето со уранова руда во Озлогласена). okno.mk | Margina #22 [1995] 153
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не дават овци да пасет, овци да пасет в к`шли солунски, прибират млади стројни девојки, стројни девојки и млади невести.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во џебовите наоѓавме фотографии на жени, деца, девојки и цели семејства.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
На почетокот од септември десната нога на мајка ја зафати гангрена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стотици девојки и жени бевме таму околу јамата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во нејзината беспомошност ја препознавав беспомошноста на моето детство и мојата младост, и секој мој непријателски збор или постапка кон тоа суштество кое бавно умираше немаше да биде одмазда, туку изживување врз себе, врз мојот спомен за девојчето, за девојката и за младата жена која бев некогаш.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знам веќе, семејство, но сега наместо да си на мојата страна а против нив, ти се приклонуваш не оставајќи ми време за било што, дури ни да се помирам со судбината и да се привикнам, се појавуваш вака, водата капе низ тебе, сивата вода на невремето и студенилото, обесхрабрувачко порекнување на нешто што толку го чекав додека постепено се ослободував од твоите браќа и сестри обидувајќи се да ги сочувам силата и ведрината, да имам џебови полни со пари, да смислувам каде ќе одиме, пржени компирчиња во оној ресторан под дрвата каде што е толку фино да се руча покрај птиците и девојките и стариот Клемент што го препорачува сирењето проволоне и понекогаш свири армоника и пее.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сонував девојки и се будев со закопани нокти в месо.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пуштете сега и вие еден коњ да спие кај вас.“ „Будала некој, тој ваш отец“, со кикот рече девојката и пребрзо за нивното разбирање симна сѐ од себе и се прозевна. „Ајде кажете каде ќе се легнува?“ По подот лазеа чудни мириси на мастика, на лук и на женска топлина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Конзулот Грекусис се насмевна, поклони ја бакна раката на секоја од девојките и интензивно ја погледна Томето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Проблемот што требаше да се реши беше физички: како да стапи во контакт со девојката и да закаже средба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Рамото на девојката и нејзината рака сѐ до лакотот, беа притиснати до неговата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајката на главниот јунак умира, а тој запознава девојка и со неа оди на плажа во Алжир.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ете, јас, сакатиот Нумо, кому и јазикот сакаат да му го откорнат затоа што вака прашуваше, те прашувам тебе, што си постар и што си видел повеќе од мене, ама не си го видел Грамос, не си го видел Вичо, не си ги видел сакатите девојки и момчиња и не си се запрашал како ќе го поведат орото свадбарско...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А каква била користа на девојките и на нивните муштерии од тоа честење на татко ти, за тоа никогаш не раскажуваше.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И у полношт ја собудила царицата девојката и ѝ рекла: „Иди, Марие, напред, и ја по сахат после ќе дојдем по тебе.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Ќе ѝ се доближат на некоја девојка и ќе ѝ го соберат накитот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од возот ќе слегуваат момчиња и девојки и ќе ги извикуваат имињата што ги бараат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога во ровот завладеа црнина - таа се осмели да се исправи и виде како од своите дувла излегуваа момчињата и девојките и опиени од свежиот воздух легнуваа на земјата изорана од гранати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Овој пат девојките и момчињата не истрчаа надвор. Стравот го совладаа...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Еден ден, додека ги чував овците на гумното бидејќи овчарите појадуваа, ми доаѓа една девојка и ми носи писмо од момчето Мане, нејзин братучед.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И било тогаш некое мало девојченце и се викало Јаглика.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)