гулаб (имн.) - му (зам.)

Со гулабите му стемнуваше, со гулабите му обеднуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Всушност, Мише дишеше и мирисаше на гулабарник. Ноќе заспиваше милувајќи ги во сонот гулабите, се насмевнуваше среќно и блажено при помислата на нив или срипуваше, вџашен и исплашен, ако во сонот околу гулабите му се врткаа крадци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)