гроб (имн.) - бев (гл.)

Востаниците тоа и чекаа. Еден по еден ја фатија долината на Задна Река и уште до пладнина си разотидоа по домовите како ништо да не било.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гробовите беа добри метеризи, но не за востаниците, како што беше во нивниот план, ами за аскерот. Се заврза борбата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гробот беше оштетен, поради стрмината на земјата низ која течела вода, но од другите три страни го заградуваа гранитни плочи, потпрени со камења.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сега беа дојдени и гробот беше единственото нешто, што се црнееше со раскопаната расквасена земја во таа бескрајна белина наоколу, во тие снегови, во таа загиначка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Земјата на гробот беше црвена, мокра и таква како да е гмечена со галоши.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Погребот мина брзо, безшумно, како лет на лилјак.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Почина ноќе и на гробиштата под ритчето ноќе во плиток гроб беше погребот. Не даваше скрката подлабоко да се копа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гробот беше ископан и купот земја го одронуваа мрави и гуштерици.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)