- Зар ќе ја преспиеме ноќта овде? – шепна Мила.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се гледаше дека тој дел од паркот никој не го уредува и не го негува, туку дека ѝ е препуштен на природата.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Во грмушките бевме стуткани речиси цел час и ниту една од нас немаше идеја што да сториме.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Дрвјата и грмушките беа густи и диви, тревата висока, да не речам колку нас, и таа сета задивена како човечка нога да не стапнала со векови.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)