Грлото ѝ се исуши, ѝ снема плунка.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Во грлото ѝ застана клопче, зборот се истутка и искри ѝ излегоа од очите.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Откако ја подигна главата на Рада буквално во грлото ѝ ја истури оваа спасувачка течност, по што Рада ги отвори очите.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Солзите сè повеќе ѝ течеа, грлото ѝ се стегаше, и таа плачеше на глас.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Грлото ѝ е полно со солзи, па не може ништо да ни рече: нѐ стиска и нѐ гушка.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Зашеметена ѝ иде од страв да вика - ама грлото ѝ се стегнало... Ѝ иде да избега - ама стапалата ѝ се камносани врз каменот...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
- Не кажа кој. Во грлото ѝ застана клетвата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)