Најпосле Англичанецот, вадејќи ја лулата од устата, рече: - Никакви граници не може тој сам да одредува...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Кога ќе се сетам на времето од пред две – три години и на мојата најголема и најтажна опсесија – дека годините ми минуваат, сите некаде одат во странство, а јас преку граница не сум мрднала, и дека којзнае кога и дали воопшто некогаш ќе ми се случи, ми доаѓа самата себе да си се изнасмеам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Имале право моите, светот нема да ми побегне, допрва е пред мене животот и патувањата.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога видоа надлежните од комисиите оти со колци и јажиња граница не бива, почнаа да ја обележуваат со секакви стакла.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Без граници не би имало национализам, ниту тиранија на локалното.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Границите не само што ги оцртуваат постоечките 55 разлики, тие исто така и ги создаваат.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Границите се само замислени поделби, конструирани низ митовите, историските наративи и искуства, а заедниците чиј идентитет тие го конструираат исто така се имагинарни.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
25 Границите не служат само за разграничување помеѓу „пријатели“ и „непријатели“, помеѓу „граѓани“ кои имаат одредени права и обврски и „странци“, туку тие исто така го сочинуваат она што е блиско и прифатливо за заедницата, како спротивно на она што заедницата сака да го негира, стигматизира и депортира, да го отфрли од своето тело.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Двете страни на границата не можат да останат „неизвалкани“ една од друга, бидејќи секогаш едната страна на границата ја „инфицира“1 другата.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Меѓудржавните граници не се само средиште на националниот идентитет, туку и на меѓународниот систем (политички и економски) и на глобалниот режим за мобилност.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Сепак, „природноста“ на овие граници обично е повеќе привидна отколку стварна: зашто расните, јазичните и културните разлики премногу често се манипулирани од страна на националистичките идеологии кои сакаат да ги легитимираат веќе постојните граници преку создавање, јакнење, или истакнување на овие разлики a posteriori.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Но не смееме да заборавиме дека модерната држава има монопол над движењето.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Боговите на другата страна на границата не се смилуваа кутрата Ервехе да си го види жив брата си во Поградец.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)