Границата практично функционира како машина за абјекција, „претворајќи ги луѓето во ’странци’, ’илегалци’, ’wetbacks’ 26 или ’недокументирани’ и на тој начин ги прави неартикулирани (и неинтелигентни), онтолошки невозможни, надвор од стварното и човечкото.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)