Ја пушти златната пара на градите од девојчето што лежеше мирно на рацете од мајката.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
На градите од неговата униформа одвреме навреме капнуваше по малку крв.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Ги ослободувам градите од воздух немајќи кого да прашам до кога ќе ме присилуваат на најневозможни чинови само заради тоа моето досие да порасне.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Ги распетлуваа градите од силината што им идеше, се соблекуваа голи и скокаа во езерото да се ладат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Тој ден обично беше обележен со драгата жетварска песна, со преполни гради од надежи и со ручеци што се паметат.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)