градба (имн.) - на (предл.)

Децениите што новите песни ги делат од првите, свесно и како творечки поттик и постапка ги искажуваат своите поетички разлики и во јазикот и во ликовните и звуковни својства, и во версификацијата и структурата на песните и во градбата на реквиумот.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Оттаму, од таа основа, се гради градбата на општеството.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Расфрланиот песок, мешалката за бетон и друг градежен материјал, сведочеа за градбата на куќата која однадвор сѐ уште не беше завршена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Летото повторно, пред да зазрее, без никаков предзнак, се исуши и стариот благун. Крушата која беше засадена со градбата на старата куќа...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Започнува темата на градбата на бункерите да ја поврзува со моќта на народот да се жртвува за повисоки цели, за разлика од жртвувањето односно заѕидувањето на живи луѓе, мајки со деца при градба на мостови, темели, тврдини, како што е пренесено од легендите, митските кажувања, како плод на суеверната имагинација.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Всушност, самата градба на храмот беше една чудесна хармонија која, штом ќе ја видиш, ти влегува во окото и однатре те осветлува. Да не зборуваме за живописот нарисуван од даровити раце.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Некаде наблизу треба да се вишнее вашингтонскиот обелиск, највисоката градба на американската метропола, симболот на моќта донесен и тука оддалеку, преку помпезниот дух на урбанистичките замисли на Л’Анфан, францускиот архитект и американски револуционер од 18 век, и на градителот на вашингтонскиот обелиск Роберт Милс што го подигнал во втората половина на 19 век – таа извишена тежишна точка на семоќта, пренесена од духот на најдревните градби на денес мртвите градови од фараонски Египет во Африка, преку Париз на ампирот, наполеонската грандиозност и помпезните аксиометриски поставени зданија до кои водат широките булевари.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Субјективитет без психологија. Мора да има начин да се проникне во внатрешниот живот на испитуваните луѓе, конкретно на геј- мажите, а да не се копа во особената душевна градба на поединецот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Езерото ја имаше судбината да биде поделено со граница меѓу народи, режими и идеологии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Птиците ја прелетуваа границата, но само на езерските јагули, кои патуваа преку балканските реки и Медитеранот до Саргаското Море на Атланскиот Океан и назад низ новата генерација, не можеа на последното враќање да ја минат границата која луѓето по милиони години им ја испречија на патот со градба на неколку хидроцентрали во Албанија и Македонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Еден од адутите во мојата дипломатска мисија во билатералните односи на Југославија со Тунис беше како да се задржи Хидротехника, специјализирана во изградба на песочни брани, по две децении успешен настап во градбата на најзначајните песочни колинарни брани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кутриот, не ја разбира иронијата, си рече во себе, но сега за прв пат мораше да се огласи: - Другар Горски ве молиме вашите согледби да ги насочите кон живиот свет на Езерото, кон прашања битни за нивниот опстанок, доколку дојде до промени на составот на водата на Езерото, со градбата на хидроцентралите, со менување на текот на блиската река кон Езерото, вклучувајќи ги и јагулите, за што е предвидено да се преземат и посебни мерки.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уште во времето на Јагулче Дримски и Сретен Јаворов, кога се предвидуваше градбата на хидроцентралите на реката, се постави прашањето на изградбата на паралелните речни јагулски патеки.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Одлуката за градба на хидроцентралите беше генерално донесена од врвот, но мораше да се сообрази и со науката, а луѓето да се припитомат за новите подвизи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Најстариот брат, бездруго, обележан од татковите илузии да ги следиме јагулите кон Америка, барајќи го патот на излезот од Балканот, се внесе во проучувањето на градбата на браните.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Како што во неговата родна земја тој опстојуваше, наоѓајќи погодно тло во наследените ментални структури на власта, овде продолжи инерцијата на забрзаната градба на новиот човек со наследената Сталинова илузија да се надополни изгубеното време, низ засилена градба на нови објекти, над економските можности.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И што беше најтрагично, градбата на каналот долг двесте километри, мораше да биде завршена за дваесет месеци. Пекол на земјата. Требаше да се коригира релјефот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Крајната цел со градбата на каналот беше да се скрати за четири илјади километри патот помеѓу Санкт Петерсбург и Биеломорск.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И сега, ама баш сега, ич не им е местото во езерските работи и градбата на хидроцентралата...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И кога заврши градбата на Беломорскиот канал, како да заврши пеколот на земјата. Многу повеќе изгинале, отколку што преживеале.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сталин си ги признал грешките. Посебно грешката за градбата на Беломорскиот канал.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Има предлози за градба на паралелни рибни патеки, низ кои би патувале и јагулите и не би бил прекинуван нивниот пат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Убаво е да се вдишува воздухот и добро е да се чувствува сонцето со кожата, како со својата топлина продира сѐ подлабоко, и добро е да се чувствува градбата на костурот, прекрасната конструкција скриена длабоко во топлото месо, и добро е да се чујат гласови многу почисти и многу побрзи од оние во каменените длабини на бунарот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)