Знаејќи дека во овој град никогаш нема да се пронајдам, правев планови како заедно со моите родители да се преселиме во Скопје.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Во неговиот град никогаш не врнеше снег, како дете тој само го гледаше оддалеку на високите планински врвови околу Тарс, но вистински го запозна дури кога се најде овде.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Во неговиот град никогаш вистински не студеше и кога ќе дувнеше ветре, секогаш се чувствуваше мирисот на морето што беше оддалечено само неколку километри.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И повторно пак тебе те гледам, Месечино и изгреву мој на исток, златна косо, насмевке милиони вредна, бесценета среќо во градот никогаш разбуден.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)