Кога ќе напаѓаше големиот снег во времето на детството, градот стануваше бел како во сказните, волшебен.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Наместо да придонесе за развој на неговиот град тој дополнително го упропастува Скопје, а неговиот град станува пензионерски дом.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)