Ако се почитуваше вообичаениот ред на вакви средби, директорот на театарот – гостин требаше да возврати, но тој го задржуваше на лицето својот израз – клише, од кој не можеше да се разбере дали се согласува или не со изреченото.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Слушај, Љуба, бидејќи за да отпатуваме ни се потребни пари, јас не сакам денес да ги пропуштам сеансите, во два часот ќе дојде момчето, а потоа старицата, но, се разбира, на гостите треба да им се откаже, погрижи се за тоа.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Откако излегов од нашиот двор во Новодеревјновское јас се чувствувам насекаде како гостин а гостите треба да внимаваат на своето однесување".
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
И не само тоа. На гостите треба да им се приредат нови изненадувања, нови уживања, за да им останат дните поминати во варненското крајбрежје во убав спомен.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)