Идеа, заминуваа, доживувајќи ја повторно горчината поради судбината на загубеното, невозможното враќање.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Имаше во нивната судбина некаква горчина поради релативната отфрленост, како да беа за еднократна или двократна употреба, особено дипломатите по клуч кои живеејќи во довчерашниот сјај на високата мисија сега требаше да се провлекуваат со месеци низ лавиринтот на Министерството, да бидат забележани или да се најдат во некоја нова клуч- комбинација.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)