година (имн.) - не (чест.)

Имал 60 кила хашиш, па двете години не му минале лошо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Го прашувам каде бил. „Па, Брикстон, Паркхрст, Пентонвил.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Да, да, се раѓа оваа година не се роди многу...ама има за живеачка. Колку да се протера годината.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Близу триесет години не беше дошол.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Боже, десет години не сме те виделе, Мими, - вели помалата жена тажно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Доколку сакате врз мене да ги примените библиографско-биографските критериуми, можам да речам дека првата книга ја напишав доста рано, а потоа осум години не напишав ништо.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Велат дека со години не не ги отворил ...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Па како мислиш ти, ја пизда изнад 20 години не признавам - ми возврати шминкерот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Еве, и ние, веќе неколку години не можеме да излеземе од победничката еуфорија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Брои. Збрка. А и што има да се брои.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Жената изненадено се тргна. Со години не ја споменал протиница.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сега брои на прсти - колку години не спрострела на сонце дреи и да си избели.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Години не помислил на време, спомени. Не помислил дури ни за она што би можело да дојде.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Самиот со години не знаеше за одмор или да се собере со пријатели и повесели...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Таму, како змиска кожа, беше падната сета правна наука на светот, од римското право до постмодерната демократија; и ослободениот студент по право на прва година не знаеше што да прави не само со своите права туку и со своите прсти, освен да ги меси мрвките леб во сè побезоблични облици.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А во стариот крај (во Македонија) ни за 40 години не можеше да се заработат 40 долари.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А меѓу нив е и Роџер Неш, кој во текот на триесет и седумте години не пропуштил ниту една од државните сезони за лов на елени.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој гледаше во мене воодушевено; очите му сјаеја како на младич; му реков дека ме става во многу неудобна ситуација, и дека, ако некој помине и види дека среде пладне му го покажувам стомакот на некој непознат маж, ќе ме прогласи за луда; му реков дека имам ќерка и дека годините не ми се за адолесцентни забави под некакво дрво, но тој не попушташе.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Работеше бавно, зашто снагата и годините не му позволуваа да работи побрзо.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Еве, ние со таткати четириесет ги поминавме, сто години не ќе сме живи, дојди си побргу.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А и не верував дека во тие години не е мажена.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Уште не стигнал до прашањето кое го поставува предворјето на зрелоста: „Што ќе биде самиот тој еден ден?“, кога родителите му починале еден по друг, прво неговата мајка, потоа татко му.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сите тие години не знаев ништо за него, а тоа попладне ми ја кажа причината зошто се вратил.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред десет години Никола Влашки го женел синот и, кога ни по две години не дочекал внук или внучка, сеедно, ја прашал снаата машко ли е момчето и што се случува ноќе кога таа ќе легне со него, ја задева ли, и ги трие ли со дланки јаболката под кошула, легнува ли врз неа, а таа се срамела, бегала од свекорот, но тој и на нива и в куќа сѐ за исто ја прашувал, додека најпосле, еднаш, не му признала дека момчето е машко, повеќе машко отколку што мислела таа за момчињата кога била девојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина треварите стоеја зад него и го мереа навредено под очи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Одењето за многумина беше само вртење во круг, обична рута која со години не ја менуваа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се прашуваше ако е таа светлина толку силна како тоа седум години не ја забележува.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А еве, пак така трчам, не знам дали ќе го познаам, години не сме се виделе, нозе ќе искршам по скали.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И после војводата цела година не им даде сон на војниците.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некако стигнаа до живата ограда, која години не беше негувана, па беше полна со процепи и наликуваше на дрворед од мутирани бонсаи.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Носител на незауздана енергија, на која годините не ѝ се одредливи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
До 1970 година не остана ниту еден од нив, освен Големиот Брат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше обичај да соопштува со тивка гордост, меѓу две повлекувања од лулето, дека во последните четири години не изостанал од Општинскиот центар ниту една вечер.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А каде беше тогаш Ангеле? Никаде. Ангеле веќе петнаесет години не постои, но затоа постоеше Арслан веледи Сирме.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ВЕРА: О, Аршински? Тука ли е тој? Сто години не сум го сретнала. Да, тој многу се дружеше со Лења Барбашин.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
— Суло ага се разнежи кога се сети оти четири години не го видел сина си, и уште за малку што не се разлигави, па продолжи: — Евала, кардаш, на сите!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Мори, мори, Рожденкината ќерка, ошче во пелените почнала да везе! — ја озборуваа Доста по чешмата невестите чии ќерки ни по десетте години не знаеја ни да везат ни да бројат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
2. Врз папокот времето си седнало За дома да си дојде ожеднало Ни првата година не мина во резето на душата болест зина, уште спомените топли ми беа животот облече страдална дреа.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Со години не можеше да мине ниту еден час, а да не запре некоја кола и некој да не извика: „Еј, може ли да те сликаме?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Што се однесува до индуктивниот поглед врз светот на разнообразните нешта, кој татко ми, како што реков, ми го всади порано и подобро од сите професори – него го користам често, некогаш и не сакајќи - на пример, кога минувам по улици и ...уште една згазена мачка од синоќа – малолетните камиказе возачи станаа сообраќаен терор – нормално кога улиците се претесни – урбанистите пред десетина години не мислеа дека градот сосе сообраќајот толку ќе нарасне – метро?, но подземјето на градот е преполно со цевки и жици...итн. или...во центарот на градот, во паркчето меѓу градските кули, додека мирно си седам на клупата, нешто остро ме пецнува по левата нога – од некој кат, од некоја од околните висококатници, некое дете пукало со воздушна пушка во мене – децата некогаш гаѓаа врапчиња, а сега луѓе – нормално, сѐ подоцна легнуваат, сѐ подолго го преспиваат денот, а кога ќе се разбудат, се нервозни и лути – а што ако наместо во нога ме погодеа во око, кој ќе ми помогнеше? – зошто ниедна влада во оваа држава не го регулира ноќе времето до кога малолетниците можат да останат во кафулиња – итн...итн...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Останал синот да расте на рацете од таткото додека на десеттата година не се вратил братот на умрената жена од заточение.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Не прекинувајте ме! За вас, децата, десет години е многу, а за деградираната, тоа значи уништената почва десет години не се ништо.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Не можеш болка да кажеш, на мајкин роден јазик свој песните што ти пеале над тиха лулка шарена, не можеш да ги запееш, дедовци што ти шепнеле на скут во ропски години не можеш да го повториш.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
БОРИС: Не се бањам. Со години не се бањам. Ставам дезодоранс. (Пауза) Нозете смрдат затоа што коренот им е во газот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Пред вратата стоеше важно напернат курирот што ги пушти внатре, по години не постар од Мечета.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Одам да ја посетам Анка, цела година не сум ја видел, - одговорил дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Инаку зошто би ни нуделе нови законитости и рецепти секои неколку години не признавајќи дека пазарната економија е недофатлива, неподложна на правило, дека исклучокот е правило?
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Можеби две години не сме се виделе и сега не знае што да прави.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури и дедо му, кој долги години не излегуваше од дома, заради реумата во нозете.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Работеше бавно, зашто снагата и годините не му позволуваа да работи побрзо.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)