Прашумата имаше боја на гума и пепел, заради долгите години без сонце. Имаше камена и мастилеста боја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И пак месото им останало наежено: руменилото паѓало на чисти и здрави кожи, можеби тоа ги закитувало младите образи и во мразулчави јануарски дни и ноќи, секогаш, на ветар и под виулици, како ни од претскажувачко жолтило што не се ослободувале старците, посебно побогатите, по низа години без допир со надворешно струење на воздух и со навики за севозможни уживања во затворени одаи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Занимливо старче. Седумдесет години без брзање вртело в круг и стасало таму каде што било доенче.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Од лицата им се губела зимската мувла.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)