говор (имн.) - во (предл.)

Мартин Лутер Кинг Јуниор и Стокли Кармајкл држеа говор во Sheep Meadow, а потоа маршираа низ Педесетата Авенија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Нашиот прв викенд во него беше кога и првиот мобилизациски марш против војната во Виетнам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Дали на 10 ноември 1937 година на свеченост во Ерусалим при која Метаксас е воведен во Златната книга и држел говор во полза на идеите на Ционизмот, Вие држевте беседа во негов прилог?“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”.  Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Не можам да се сетам”. „Ќе се сетите”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Јордан Тренков им одржа говор во Жиовските ливади под Становица.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ноќеска ќе му влеземе на мудурот и јузбашијата и ќе ги исколиме сите ако не избегаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во прилог на таквата негова заложба, Христов, меѓу другото одржал говор во кој ја истакнал искривената слика во Америка за имигрантите и потребата за нивна американизација што се одвивала преку процесот („казанот“) на претопувањето (melting pot): Ние (јас и мојата сопруга) дојдовме овде во Вермонт во 1938 година.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
А тоа е причината поради која и предметите на културните студии се до лудило тешки за анализа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За да ја објасниме задоволително привлечноста на Милдред Пирс за гејовите, мора да извршиме стилска анализа на речиси секој кадар во филмот, да направиме поцелосна верзија на анализата што предмалку се обидов да ја исцртам за онаа една сликовна низа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секогаш кога говорот, движењето, однесувањето или предметите пројавуваат некаков отклон од најдиректниот, најкорисниот, најбезразумниот начин на изразување и на суштествување во светот, можеме да сметаме дека имаат „стил“ и дека се и автономни и примерни.391 ‌Токму затоа што стилот е отклон од нормата и начин на автономно постоење, бидејќи истовремено е и чуден самиот по себе и пример за себе – бидејќи самиот за себе си е нешто настрано – ете, токму затоа е тешко да му се објасни значењето.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наједноставните од нив сјадриле во себе долга историја и огромна и сложена низа од меѓусебно поврзани значења, значења нераскинливо отелотворени во самата нивна форма или во самиот нивен стил – обликот на славината, наглиот премин од говор во песна што му е карактеристичен на бродвејскиот мјузикл, осветлувањето на лицето на Џоан Крафорд и нејзиниот изговор на репликата што ја искажува гламурозната крајност на мајчинската абјектност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само посака што побргу да заврши говорот во кој Анѓа не бираше со какви сѐ гадости ќе ја нарече Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Како и порано со ракче во брадата, Водомар зад човел над чие големо теме беа испишани зборови, како што видов подоцна, говор во моја чест.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Водомар, о Водомар, говорник си мил и знаен. Твојот говор ни е дар и пелтечав дури да е.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Татковиот пријател, професорот Харалампие Поленаковиќ, ќе му ја даде на увид на Татко својата докторска дисертација на тема Турскиот елемент во ароманските говори во Македонија, одбранета во Загреб во 1938, под менторство на професорот Петар Скок.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Најголемите писатели од почетокот на XIX век (...) го употребуваа како изразно уметничко средство не само она што веќе беше усвоено во книжевниот јазик на таа епоха како норма за национално-литерарниот израз, туку и она што беше широко употребувано во народно-говорниот јазик...14“ Виноградов, натаму, изнесува едно мислење кое е битно за разбирањето на врската меѓу книжевноста и нејзините извори на магеријалот: „Освен прашањата сврзани со проучувањето на примената на елементите и бележитостите на разните социјално-говорни стилови, разните композицнски форми, и типови на општествениот, социјално-групниот, дијалектскиот и професионалниог говор во уметничката литература и во творештвото на писателите, стилистиката на уметничката литература ја зближува со стилистиката на говорот сложената и суптилно разгранета сфера, засега малу проучена, на експресивните форми и на говорните нијанси.“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
То е мачење! Страаашно мачење! “ и прејде говорот во липање.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Бургиба не ги криеше ниту пред меѓународната јавност своите аспирации да заземе високо место во историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во еден говор во Женева, во јуни 1973 година, тој ќе рече дека од една прашина од поединци, од магма племиња, потплемиња, сите веднати под тежеста на резигнацијата и фатализмот, создаде народ на граѓани.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Она што излегуваше од него се состоеше од зборови, но тоа не беше говор во вистинската смисла на зборот, тоа беше несвесна врева изговорена, како квакањето на пајките.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Говор во ќелија Страв од згура, преселба Под весели шешири Со очи што намигнуваат Лице од виолина Пламен крај патот, лежење На постела од музика Што сослушува упорно Будилник на полицата Време во тегла, тајно Прозорецот зинува И дише, длабоко дише
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Тишината тежеше како силен говор во длабоката балканска ноќ.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во овој случај комуникацијата не ѝ се упатува на публиката која всушност е институционална единица, туку на толпата која ќе го заземе нејзиното место. Читлив и проповеднички интониран говор во ваков миг е невозможен и би можел само да предизвика шокови и сцени.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во право е синот кога му вели: Курвинската политика ти е влезена во секоја клетка! и мајката негова кога го колнеше, блуејќи крв, додека тој држеше говори во Сенатот.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
На таквите "обвинувања" од страна на Меклин Тито го "смирил" Меклин со ветувањето дека Југославија нема "агресивни намери спрема грчка Македонија" и дека "грчката македонска бригада нема да ја премине границата", а југословенските територијални интереси ќе бидат поставени на мировната конференција по завршувањето на војната.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Уште повеќе што и неговиот претставник во Македонија, Светозар Вукмановиќ-Темпо, според изјавите на Меклин, на митинзите во Македонија, а посебно во говорот во Белград на Првото заседание на народното ослободување на Србија, недвосмислено истакнал дека Македонија, според сето она што го видел, треба да се обедини, бидејќи тоа го барал народот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ме вратија во стројот, одржаа говор во кој пред останатите ме истакнаа како пример што не треба да се прави и одново јас лева - десна ја чував оградата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ми се чини дека тоа е работа на непрекинато говорење, што не е ниту значајно ниту безначајно, ниту добро ниту лошо, туку токму начин на кој сега живеам, т.е. држење говор во Илиноис, што нѐ враќа пак кон современата музика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Мирабо (Mirabeau), говор во собранието 23. август 1789 ПРАВОТО ДА ТОЛЕРИРАШ Не доаѓам да прогласувам толеранција.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Започнувате со слободата на печатот и чекорите против редот: што правите?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мирабо (Mirabeu), говор во собранието 22. август 1789 СРЕДНА СОСТОЈБА Доколку некој ми покаже средна состојба меѓу целосната независност и целосната потчинетост на мислата, во која би можел да се надевам дека ќе се одржам, можеби таму би се поставил. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 88
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но, кој би ја открил таа средна состојба?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најнеограничената слобода на вероисповед е за мене толку свето право, што ми се чини дека зборот толеранција што тоа право го изразува, е на некој начин тирански, бидејќи постоењето на авторитетот што има моќ да толерира, ја загрозува слободата на мислење веќе само со тоа што толерира и исто така би можел да не толерира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)