глас (имн.) - рапав (прид.)

Една смрзната сегашност со еден далечен глас рапав и сув како земја: Оче Симеоне, запечати го своето утре и дојди под една трева, два метри долг и со едно подотворено око.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)