глава (имн.) - надолу (прил.)

Ја обесил главата надолу, а рацете опашани со неговиот појас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Гоце, со наведната глава надолу, молчеше...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тие можат еден ден да побараат да им се свири и со главите надолу. Е баш да не им биде. Фала им лепо. Доста е и ова: секоја вечер до сабајле...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А сега, таа занурка во морето (спуштајќи ја главата надолу, поттурнувајќи се со нозете, кои забелеа над површината) и се вовлече во длабочината.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Јованче Крстов беше блед како крпа, со обесена глава надолу која повремено бавно ја поткреваше и пак ја спуштаташе, гест што можеше да значи некакво одобрување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сите тие беа распоредени од мојата десна страна (освен Ема, која седеше на левата страна од мене, и не можев веќе никако да ја видам како што не можев сега да ги погледнам оние три букви од кои двете крајни извишени и споени со мало и, она НиЕ на средината од пластичната папка на досието што стоеше на десната страна од мене, на масата пред мојот адвокат Стојко Руменов кој лактите ги имаше ставено токму на папката, со лесно спуштени образи во дланките, чекајќи го отворањето на судскиот процес) и сакав во тие мигови, кога сè се одвиваше надвор од мене, да се обидам, со благ засек на сечилото откосо, онака како што јас можев да го направам тоа, да ги расфрлам сите деланки под кои се крие вистината за овие луѓе за да допрам барем дел суштината на која, отплеткувајќи го клопчето, ќе цели судијката, жена од педесетина години со несредена, со бела, како снег бојадисана коса, и со силно нашминкани усни, но истовремено во мене се раѓаше отпор кон таквата намера која требаше да ме врати на почетокот, а јас се плашев и бев преслаб сето тоа повторно да го изживеам на начин како што го живеев дотогаш и затоа ставив црта, и си реков: „Ова е крај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Тој си гони свои ветришта, велат“, рече Коте, поднаведнувајќи ја главата надолу.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Марин Крусиќ стоеше со главата надолу, а пантоланите му се надуја под мевот, но тој сепак беше моќен и моќно се смешкаше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
А почна и да забораваш! – се потсмева Ристе Блажевски.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Забележуваш, забележуваш, иако главата надолу ја држиш…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да го земеме како мисловен експе­римент случајот на оние фирентински убијци на кои се сетил Данте во XIX пеење на својот „Пекол” (круг VIII, ров III, стихови 49-51), коишто се погубени така што врзани со главата надолу се спуштени во дупка и живи се закопани.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Ама, ти имаш многу девојки, а јас сакам да ти бидам единствената, - додаде срамежливо, наведнувајќи ја главата надолу.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Потоа, ќе ја скосеше главата надолу и со роговите ќе налеташе на мене.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Среде собата имале огниште и Маре, како што ја држела во рацете Борка, ја испуштила и таа паднала со главата надолу во огништето.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тогаш врагот, кој дотогаш, закачен со опашката за катарката, висеше со главата надолу и, невидлив, гледаше што се случува на бродот, веднаш го зеде ликот на тој човек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но тоа му даваше можност да ги искушава луѓето на тој начин што со нокотот ќе црта крстови и ќе ги претвора во злато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со нозете кон перницата, а со главата надолу ќе легне. Јон мој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
IX Илко како што старееше сѐ повеќе се подгрбавуваше, се превиткуваше, одеше со главата надолу.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)