Едо од далеку го здогледа капетанот Мрвичиќ, кој тој ден беше дежурен офицер и кој меѓу војниците важеше за еден од најстрогите офицери, додека Марко, со празната порција под мишка и со рацете потпикнати во џебовите, кажувајќи му нешто на Еда, всушност се преправаше дека дежурниот офицер не го забележува, додека Едо го слушаше, во себе се прашуваше дали да го предупреди другарот, но меѓувремено дежурниот Мрвичиќ веќе наиде така што Едо, како што налагаа прописите, отсечно го поздрави дежурниот вкочанувајќи го горниот дел на телотот и со главата свртена кон него.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се натпреварувавме кој подолго може да издржи во една таква положба со нозете закачени на пајандите, а рацете и главата свртени удолу.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тој и натаму седеше неподвижно, со главата свртена на истата страна.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Тркалезнообразен но со истакнати вилици и како вегав, те гледа со главата свртена в лево, како некоја граблива птица.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)