глава (имн.) - со (предл.)

Јован сврти глава со чудење. „Затоа“, вели, „онолку широко место си спремил.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бузо и неговите панично се размрдаа покривајќи ги главите со раце, бегајќи и чувајќи се од камењата што неопределено и нерамномерно се разлетуваа ваму-таму.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Затоа уште тука почна: — Шо правите вие, бре кршоборци, по планината? — им се обрна на сите кога седнаа да ја кршат топлата ченкина погача и да тураат во паниците жолта вода, во која леташе по некоја граова шлупка.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Горе во тумбата излезе булук брави од пет шестотини глави со двајца овчари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А да му речиш: де земете пушките да го истераме Турчинот",'ќе ти а расцепат главата со балтиите, или ќе те предадат на Раиф ефендија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И главата со руменото лице, како аловиот вез на нејзината невестинска кошула, се наведна да му бакне рака.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Знаев и дека Фискултурецот носел ќулафка во џипот, и дека Луција ме мами; во тој миг, со крајни сили се воздржував да не ѝ ја смачкам главата со остатокот од шишето што ми беше на дофат од раката; се препуштив на играта што таа ја водеше на еден совршен технички начин, како машина; се извивавме во прегратките; во еден миг ѝ го повлеков здолништето, и потем гаќичките, и ја видов: гола, легната пред мене, со затворени очи, сосема совладана; требаше само да легнам врз неа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Освен коњската главата со зобник, што се наоѓаше над влезот, и фактот дека храната навистина беше добра, гостилницата на Бланш беше дел од гостилниците што се наоѓаа на автопатиштата ширум континентот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Чувствував дека таената лутина се распламнува полека во мене и ми ја полни главата со крв.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Таа остана мирна, не се помести ниту кога доктор Гете се приближуваше кон нејзината глава со иглата, остана мирна дури и кога врвот на иглата беше забоден во нејзиното чело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Јас ја повредувам, а таа не се брани, не се обидува дури ни да ја отстрани повредата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја тргна главата со гадење. Почна да мавта со рацете, удирајќи му тупаници на невидливиот душман.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Да си ја посолиме главата со пепел? - Па, тоа е измама...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А пак во исто време ни ја полнеа главата со идиотски совети од типот- учи сине за да не работиш.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Устите им се полни со колчишта, главите со комарци, којзнае со што!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Напни повеќе, вели Уља, а јас претам, ја удирам главата со тилот и Уља не ја гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секогаш кога Сандре Самарија ќе зинеше се закануваше дека ќе се обеси ако не е прав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се бесеше и докажуваше невозможности: месечината е глава со очи и уста на некој господ, во големите реки живеат луѓе со жабри, мраморната жена без нос што некој ја ископал зад гробиштата на Кукулино еднаш ќе оживее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Само се обиде да ја заштити главата со дланките.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
„Ќе се исуши по пат,“ ѝ рече жената, мавтајќи ѝ од вратата на автобусот, а потоа додаде: „Со среќа!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но се премисли кога виде неколку жени во униформи, кои ги пречекуваа на вратата од автобусот и им ги покриваа главите со наметки за да не накиснат, а потоа ги поставуваа во ред еднододруго, водејќи ги тивко и со решителен ритмичен чекор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Малата глава со невидено накострешена коса, наклапушени уши, танки нозе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Отец Симеон наслутуваше: бледи, испиени глави со отворени усти.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во бившата СФРЈ којашто 40 години нѐ маваше во глава со паролата „ништо не смее да нѐ изненади“, денес навистина веќе ништо не нѐ изненадува. Маргина 36 41
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ќе те оставам да ти истече крвта и, сеедно жив ли си или не, ќе ти ја смачкам главата со каменов.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пред две недели сериозно размислував да ти ја смачкам главата со камен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон ја покри главата со рацете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие ти ја полнат главата со тоа со години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јас, фала богу, си ја покрив главата со штипките и спраштив рикверц, зашто ние од нашата сорта можеме да одиме нанапред и кога се движиме рикверц.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Но затоа пак него го фатија Шаќировци и Ѓуровци во Рапешко и место да го стрелаат или колат, му ја столчија главата со камен — како на змија осојница.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тоа го направи и Јовановиот четник Брајан од Жиово, та стана капиданис Брајанис и ги одведе андартите во своето село Жиово да го изгорат, а сам со својата рака му ја пресече главата со секира на својот роден стрико „Бугаринот" Петка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дигна ли рака на мене, само една шлаканица да ми удриш, знај оти таа декика си ода кај браќа ми, а ти т'чи си а главата со децата како знајш, — му рече Доста на Илка кога навистина еден ден по една голема Митрина тужба Илко ѝ подвикна и нарипа и тој да го последува брата си Стоја — да ја удри Доста.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тода се насмеа, се сети и ја заврте главата со едно „а! ax! јас!"
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Претполагаа дека ќе ги стрелаат, можеби ќе им ги пресечат главите со јатаганите и после ќе ги закачат на колје за да се плашат ѓаурите од власта.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој, кутриот, откако ги преброја парите, откако пресмета во главата со очите превртени нагоре, толку беше очаен што изгледаше како смрзнат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Седнаа на кревет и ја стисна врелата глава со дланки.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Како глава на бројното семејство Буколовац, Трајко бил и чувар на амблемата – магарешка глава со ѕвезда на чело, а испод глава полегнати на во косо две секири и два долги ножа, сето тоа исцртано на одбранбен штит, кој го носеле пред себе нашите предци.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го удри еднаш некаде по главата со раката замавта одопаку, го пречека на другата страна, Мирче падна на земја, а Луман тогаш, во мракот, не гледајќи каде и како, му зареди удари со нозе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И јас да сум на нивно место, - си велеше, - да ме будат страшни соништа во кои арамијата ми виснал над глава со нож в раце готов да ме заколе, да гладувам, зашто она што го имам ми го собира некој со помошта на еден јатак , да ми ги грабне некој со крвава пот спечалените пари, да молам да го дадам аманетот на најмилиот од куќата како што беа оние пет лири на татка ѝ на Трајанка, да морам да се посрамам како татка му на Пецета, зашто некој, кога сум бил на мака, ме одделил од најмилото, а јас сега не можам да му го вратам, та и мене да ми се случува сето тоа, - и јас не ќе можам да го здржам бесот, па макар сто пати знаел дека јатакот е јатак, а неговото внуче негово внуче, кое можеби ништо не знае.“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А и не можеш да не ги видиш тие истркалани глави со пеплосани лица, со ококорени очи и со отворени усти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Има руса коњска глава со муцка ко мотика, ко собуена чизма.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Трипати ја удри главата со тупаници.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Еве, нашиов водоносец: ние сите се трудиме, а тој ни се качи на глава со своите ѓаволии.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
(Султана одеднаш го искривува лицето во нем грч. Ја фаќа главата со раце. Никој не ја гледа, но сите знаат што се случува. Султана минува низ нема агонија. Пауза. Лицето се враќа во нормална физиономија. Пауза.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Едниот од нив врз левото око имаше црно парче крпа заврзано за главата со ластик.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А, за пубертетот не грижи се. И без него може некој да ти биде драг и да ти ја исполнува главата со пријатни мисли.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се најде тука веднаш и бозаџија, облечен во тумани и памуклија минтан, на главата со везено ќепе.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тетка Ана се препали. - Саше, Саше, што се случило, каде беше, што ти е, смири се, Саше, престани! – викаше, го молеше, го потресуваше за рамена, го прегрнуваше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Седна на скаличките пред вратата што директно води од дворот во дневната соба и си ја фати главата со раце, мислев и косата од очај ќе почне да си ја кубе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)