Ми се гади од течењето на времето наваму натаму, од реки и ел.енергија, техника, цивилизација, политика и пропаганда.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
И забележува Арсо дека од некое време наваму челото на татко му се ведри и сурите длапки на лицето му смекнуваат.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)