време (имн.) - веќе (прил.)

Времето веќе се наближува. Пишуваше: „Ќе стигнам на единаесетти август. Ќе дојдам во Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бидејќи веќе не е ни таму ни ваму, опседнат со сеништето на убиеното сопствено јас, не е никакво чудо тоа што човекот на нашето време веќе не може без другите, а колку што повеќе на нив се навикнува, толку е понезадоволен, поосамен.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Орвеловото време веќе настапи.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Идниот ден Толе наврати во селцето Лопатица и вечерта ги собра селаните да им понаговори да се вооружуваат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Co тие зборови се раздели Толе од Андона и прошета уште некоја недела месец низ Мариово, барајќи од селата каде денуваше да го почитаат како единствен господар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Преку своите луѓе Организацијата разбра за Толевата работа и зеде решение да го прибере овој самоволен работник и да го исползува неговиот авторитет, бидејќи и времето веќе назреваше за масовна работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ете така, Андоне; ќе му пренесиш на Стоја и Петка. Времето веќе наближуа за зимуање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И тогаш - се насмеа Тејлор - откако стана вистинска сензација и останатото, ме праша дали би сакал да му ја подарам и другата збирка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Мислам дека сите беа убедени дека ми е страв од авиони, но не беше така - едноставно сакав да ја видам Америка, бидејќи никогаш порано не сум бил западно од Вирџинија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По пат Тејлор ми раскажуваше за некој млад фолк пејач со име Боб Дилан кој во тоа време веќе имаше еден или два албума, но сѐ уште не беше доволно познат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
МАРА: Остави го ти тоа „Умен збор“, туку, гледај што толку време веќе немаме никакво писмо земено од детето.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
И еден ден, кога логотетот го свика советот по прашање воено, тој на крајот, откако советувањето заврши, побара збор и рече: „Пресветол и најмудар логотету; долго време веќе мислам и размислувам дека ќе го навлечеме врз себе гневот Божји ако не постапиме мудро: Бог знак ни испрати со Филозофот, и неговите чудесни дела што ни ги покажа овде кажуваат дека божја волја е него да го примиме како тринаесетти мудрец во советот наш, со тебе вкупно четиринаесетмина да бидеме.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Другиот навод од Борхес - последниот од трите епиграфи - гласи вака: “Друга школа тврди дека сето време веќе истекло и дека нашиот живот е само сеќавање или одраз во квечерина, несомнено кривотворен и испокасапен, од еден неповратен процес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Следната (школа, тврди), дека историјата на универзумот - и во неа нашите животи и најситните поединости од нашите животи - е писмо кое го создава некој понизок бог со цел да се разбере со ѓаволот. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 14
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со целото свое битие чувствуваме дека уметноста на нашето време веќе не е во надлежност на какви било компетентни лица или организации, какви било ограничени дискурси.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
„Еми баш то и сакам да кажам: оти јас да учам некого прво да го засаквам, а во исто време веќе ќе треба да се грижам за него, да минувам денови и денови со него, да делам сѐ по ред...
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Времето веќе позамина. Мракот падна и Сукаловци беа се прибрале сите дома.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А времето веќе поодмакна.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А времето веќе се одмакна. Фатија Петрови пости, наближи и Петровден, та и беговите побараа дозвола да се вратат по чифлизите да ја соберат сеидбата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Само ме чуди, велеше, од каде ветрот на вашите дедовци во овој вагон зашто не знам колку време веќе гние таму, на крајот, ама пак, човек може сѐ да знае?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во тоа време веќе беше преселена на Авенијата Медисон, но некогаш се наоѓаше во најубавиот дел од Њујорк - на аголот на Седмата Авенија и 58 улица, веднаш покрај Јужниот Централ-парк.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Едно време веќе сум сосема смалена, речиси залепена за земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Времето веќе е стушено, зимата пред врата, што се вели, оддалеку мириса на снег.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Времето веќе се разјужило и капат стреите, се танчи снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
10. Времето веќе е стушено, зимата пред врата, што се вели, оддалеку мириса на снег.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Утредента отидов во Кавадарци да му се јавам на Мане ако може да дојде да се видиме, а тој ми одговори со телеграма дека јас треба одам кај него во Охрид.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Другиот ден решив да се вратам право за Струмица, зашто времето веќе ми беше изминато.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Нејзе ѝ беше на незгодно место, кај белите дробови и многу време лекарите се трудеа да направат нешто, но никако не можеа да ѝ помогнат а пијавицата секој ден сѐ поголема растеше и едно време веќе помајка ми не можеше да дише.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во тоа време веќе бев свикната да не се изненадувам кога ќе го видам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Едноставно, се појавуваше секогаш кога ми беше потребен или кога имав желба да го видам и да си поразговарам малку со него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)