време (имн.) - таа (зам.)

Во турско време таа е врз истите основи под турското владеење.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, по извесно време таа сама се јавила.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Репродукции на нејзини скулптури биле објавувани во повеќе надреалистички публикации и учествувала на поголемите надреалистички изложби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во свеста на Дишан раѓањето на детето можби се идентифицира со Жана Саре како невеста, иако во тоа време таа веќе била мажена за друг човек (за агент на една осигурителна компанија кој го одгледал девојчето како свое).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дури и во 1960 Бретон ќе ги вклучува нејзините дела во надреалистичките изложби, иако во тоа време таа веќе подолго живее во Бразил.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како што може да се покаже дека темите на недостижноста и сексуалната фрустрација биле пресудни за концепцијата и создавањето на “Етан доне..” -елементи за кои знаеме дека се одраз на приватниот живот на уметникот - не е ли исто така можно сознанието дека постоењето на ова дете извршило влијание врз почетните идеи за темата и изгледот на “Големото стакло”, кое покрај другото е започнато во 1912 година, една година по раѓањето на ова девојче?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но по некое време таа почна да го сонува мажот ѝ Пол како продолжува да ѝ доаѓа и да ѝ го бара прстенот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По некое време таа се врати и продолжи да му носи малтер, но не се наведнуваше веќе како порано.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
По извесно време таа го завика Богдана, Пол.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во она време таа слика беше напредна, но ако ги погледнете овие подоцнежни, ќе видите дека импресионизмот веќе беше работа на минатото.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во исто време таа го толкува реакционерниот тренд како еден обид од страна на мажите повторно да ја присвојат моќта врз жените која државата до извесен степен им ја одзела.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
А "класиката", како соединувачка сила, како ordo, има загубено многу нешта од својата волшебност бидејќи во новово време таа за жал неретко се профанира станувајќи декоративен идеолошки систем за диктатурите од сите бои.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
За сето тоа време таа стоеше понастрана од нив и сега ги праша, „Може ли да дојдам поблиску?“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Откако по улицата стивнаа веселите поздрави на ослободителите кои маршираа насекаде низ градот, за првпат по долго време таа ги слушна нивните воздишки наместо нејзиното плачење.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Додека на Брзакот му ги зема потребните основни податоци, почнувајќи од името и презимето, на Аспасија ѝ дава доволно време таа сѐ што треба и како треба да внесе во записникот, особено сѐ што тој мисли дека треба да биде внесено, а потоа, по мала пауза на којашто и го дава нужното значење, му дава збор на „застапникот на подносителот на барањето за поведување дисциплинска постапка“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едно време таа го крена погледот со очите полни солзи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но, откако на работа, таа почнува да се соочува со многу стресни ситуации, заминува на боледување – кое, заедно сосе годишните одмори, изнесува вкупно 11 месеци, што всушност е и период во кој трае иницираниот судски спор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поради тоа што за ова време таа не одеше на работа – немаше ни контакт со нејзината директорката, а за нејзиното однесување по нешто дознава од останатите колеги.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Се распраша за неа и дозна дека е жена на офицер, покрстена Еврејка од Војводина, дека маж ѝ последнава година служи во погранична единица, дека ја посетува на неколку денови во месецот, додека останатото време таа останува сама во куќата.  Шабтај се врати скршен.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
- Има, и тоа од веќе. Некое време таа молчеше, како да ги одгатнуваше неговите мисли, а не како самата да се премислуваше што да каже.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нормално, поголемиот дел од времето таа го поминуваше спиејќи.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
По некое време таа седна на фотелјата отспротива да гледа телевизија, но некако со готовност истиот час да стане.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Во тоа време таа често се разболуваше ноќе - што, инаку, е невообичаено за неа - па не можевме да смислиме подобра причина.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Така го одржуваше животот на семејството, но во овие гладни времиња таа остануваше најистоштена.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Играв со Цвета и по некое време таа ми рече – Миле, твојата мајка умрела, знаеш, сега ќе дојде попот ќе ја земе и ќе ја закопаат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Едно време таа дојде од некаде и ми рече: Миле, зошто толку плачеш, јас ѝ реков грубо – за ништо, а таа седна до мене и ме натера да ѝ кажам зошто плачам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Татко живееше со илузиите на заминувањето влечејќи ги со себе и Мајка и семејството, но сега како да беше дојдено времето таа самата да си ја провери илузијата на враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
По извесно време таа повеќе не излегуваше и не се јавуваше на неговите подвикнувања и потсвирнувања.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Следеше спорото навлегување во Ајдахо, преку планините, и пустината, и Јута, и снегот се растопи и тогаш се роди бебето на кое што тие речиси беа заборавиле.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не толку поради нејзината опсесија со вируси и зарази, туку заради тоа што по толку време таа не ми веруваше. Бев чист. До сржта чист.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон не може да го поднесе плачењето на бебето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бев човек со умерени навики и со добро здравје, ги менував долните алишта и чорапите секојдневно - некогаш и два пати дневно - и работев во канцеларија со чисти, јасни, недвосмислени бројки, управувајќи со еден ланец од продавници за чевли на мојот татко (и тој самиот умре чист, од срцев удар, во седумдесет и петата година).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Три недели се служеа со room service и за тоа време таа престана да повраќа.После тоа возеа низ Невада уште некое време додека комбето пак не се расипа на другата страна на државата. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 163
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Но Бреда, реков допирајќи ја за да ја смирам и патем милувајќи ги нејзините меки, со пластика пресвлечени гради.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)