време (имн.) - никој (зам.)

Ми помогна да ја суредам собата која беше претворена во магацин, зошто долго време никој не ја употребуваше. Конечно заличе на пристојна соба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Долго време никој не забележа ни сенката да ѝ се мрешне, ни здивот да ѝ се сети.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не знам... мене лично оваа „состојба” ме фура на резигниран ентузијазам (или обратно, на ентузијастичка резигнираност).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Мислам дека за некое време никој нема да ми верува за тоа колку некогаш беше невозможно да се случуваат вакви работи, но и како што и самиот велиш, се случуваа многу работи.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Но во тоа време никој не сакаше да се согласи со тоа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Со Дејан седиме на ѕитчето и гледаме како чадот што си го испуштаме еден на друг среде лице се меша со памук и дамки, ги отвораме устите и го дишеме чадот: јас неговиот, а тој мојот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го затворија Дејан зад една сива врата и долго време никој не излезе оттаму освен сестрата Ката, која беше многу дрска и за која сите се сомневавме дека ни плука во супата, па затоа никој ништо не ја праша.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во последно време никој не може сосема да е на јасно Која посока ја фатиле Македонците и во која ѕвезда зјапаат Секој има право да си зјапа кајшто сака И безбели ќе биде најдобро да се остават Македонците Ем да се изназјапаат ем да си ја надат посоката Ем да им пукаат гласните жици од патриотски песни
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Во тоа наше време никој немаше саат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еби му мајката, велам, во војно време никој во никого не верува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ова време само лиоти шетаат, вели, ова време никој на име не ти се одѕива.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)