Она не заработи пари, она не купува храна, ама она цело време чува фамилија, и подобро.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Она цело време чува фамилија од болест, од несреќа, од сите незгоди.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Само кога ќе подзастанеше еден миг, со виснати раце и со две капки пот над веѓите, можеше да погледне на сето тоа, но уште веднаш потоа сѐ исчезнуваше, оставајќи го целото негово суштествување само за да може да ја дочуе и најнезабележливата промена во писокот на неговата пила, додека таа саскаше низ некој глужд во трупецот под себе, за сето време чувајќи го на дофат малото кутивче со подмас, со кое поминуваше по сите зглобови и по сите колена на механизмот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)