ВО ИСТАНБУЛ има многу знаменитости и интересности, па во градот на Босфор, времето лета и денот минува за миг; чиниш штотуку се разденило, а веќе гледаш дека се палат неонските светла.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Гласот престана и лошо велеше знакот Во спротивна насока од времето летаа птици И црешите што пред тоа фрлија плод изгореа.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Згора на се, швајцарскиот водоотпорен часовник дури сега, по толку години стаж разговетно ми дошепна зошто времето лета како што облакот лета пред ветерот и колку време треба да поарчи еден човек за најпосле да разбере колку е часот.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Времето е кучка. Времето лета. Времето трча.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
Значи нѐ обзема есента а под моите прсти лисјето на времето лета како лисјето во градината.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)