Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Мали јата ластовици се креваа нагоре и се спуштаа, повремено зацрцорувајќи, среќни заради повторното враќање во стариот крај.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Во времето кога бил во ауденција кај султанот, Никола Поцо полека веќе се подготвувал за враќање во Маказар.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Таа депресивна атмосфера во која го најде потонат градот кој онака жив и разгргорен, ориентално темпераментен каков што го пречека кога за првпат дојде во него и кого и рабинот го поимаше како капија на Истокот, како европско предворие на Леванот и Бисер на Ориентот, свесен зошто го нарекуваа и Мајка на Израелот и Втор Ерусалим, сега при второто враќање во Солун го доживува како старо, разурнато гробје.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Му остана желбата да одлучува, притисната некаде во темните места на душата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

По враќањето во Монголија Одушевено ја дочекаа торбата. Се вратил Џингис Кан.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Враќањето во родното Трпејца беше еднакво на самоубиство и подразбираше занимавање со рибарство или пиљар во локалната кооперација.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

XXIX Татковото враќањето од болница, за нас, децата, беше како негово повторно враќање во живот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Зборовите што настојувам да ги сведам на пристојно бладање понекогаш како да се знак на неминовноста иако зафатеноста со нив ми се чини како враќање во некое дамнешно лудило од кое упорно бегам а тоа сè поупорно ме следи или, што е уште поверојатно ова лудило, без да забележам, отсекогаш сум го носел во себе како залог, како амајлија, како објаснување за моето чудење пред она што ми се чинеше живот.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Реа вози „фиќо“, сонува за враќање во вистинската татковина, ги слуша Чак Бери и Пол Енка, „не живее сексуално“: - Маструбацијата е многу подобра.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Многукратно напластената желба за враќање во родните огништа се претвори во долго битисување.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тоа е потреба за ископување од лудилото, за враќање во живот.“

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Таа пролет, пролетта во која Добрата Душичка и Макс чуваа од згаснување некој тивок оган на кој се грее душата, за нив траеше колку цел еден живот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На импровизирано литературно читање настапува со Венко Марковски, Вапцаров и Блаже Конески со кого истото лето, по враќањето во Прилеп, подготвува заедничка поетска збирка.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Уште веднаш да ви кажам дека моето враќање во Скопје воопшто не ми донесе утеха, некаков надомест за сѐ она што ме снајде во Битола од проста причина што овде уште помалку имаше некој што можеше и сакаше такво нешто да ми учини.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Враќањето во споменот кога малку повеќе се зближи со Бојана, го прекина Димитар со некој бајат виц и вештачкото смеење на Александра и Бојана.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

2. Некој со поголемо срце отколку што е моево или со повеќе чувство за враќање во минатото до себеси ја сретнува Рубина Фаин во густиот и жив гоблен на градското улично и човечко мнозинство, токму онаква каква што била кога го завршувала писмото - бела и долговрата, со благо поттрепнување на горната усна.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

И по враќањето во Брно, неколку ноќи размислуваше, се кршеше: да се врати или не.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Имаше само неколку генерални настани од животот на Татко, кои не беа ставени под неговото необично ембарго: причините ненадејно да замине од родниот Подградец крај Охридското Езеро во Цариград, преку Солун по морски пат до Измир, неговите студии првин по шеријатско, а потоа по модерно право и исламска филозофија, враќањето во Поградец по завршените студии со факултетската диплома и лиценцата за адвокатура, работата како судија и адвокат во монархиска Албанија, напуштањето на Поградец во 1941 години бегајќи од фашизмот од својата окупирана земја, емигрирањето во Македонија и потоа приемот на југословенското државјанство, работата во еден од скопските повоени судови, работата во Националниот институт во Скопје, откривањето на битолските кадиски сиџили (ХVI-ХIХ век) и работата врз нивното средување и преведување до пензионирањето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Таа беше оставена во Поградец да биде невеста на дедо, да биде жив човечки мост за нивното враќање во Румелија, во земјата која повеќе за нив не постоеше.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

LI Влегувањето на Татко и Камилски во нивните библиотеки означуваше враќање во тишината којашто најдобро ја разбираа и ги разбираше.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во осамата и тишината на нивните книги имаа чувство дека допираа до суштинското на животот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Да, јас наивен, еднаш каков што создава Господ, со сите мои донкихотовски илузии дека со мојот одбранет докторат и искуството од Шпанската војна, ќе придонесам во спасот на Балканот од вековното проклетство, од неколкуте предложени теми за работа врз докторската десертација дисертација се определив за трудот кој не ја исклучуваше неговата полезност и општа употребливост при враќањето во мојата земја.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Смрт, умирање. Враќање во своето првобитно непостоење.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Набрзо по враќањето во Берлин, умира на 6 јули 1959. George Grosz, 1917 (фрагмент од писмо) Јас со поглед потполно продирам и таа работа за мене се единствените емоции (треперлива возбуда, бучниот уличен фронт на хартија!, или, ах!, вртење на ѕвезденото небо над црвената глава, електрично место на сликата, ѕвонат телефони, породилни врисоци, додека челичните ножеви мирољубиво дремат во запурноста на џебовите на подведувачите - а исто така и лавиринти од огледала, нивната улична волшебна градина! каде што Кирка ги претвора луѓето во крмаци, комичен тиролски шешир со перце, или rumms-tumm-tidle-walk во Патепон, каде што слушателот се фаќа за уво и музика од грамофон, палми од лаѓите со коишто продолжуваш, или песни на штитовите, или златниот штит, коло од букви - а вински црвеното, ноќите што локаат вино, во кои месечината е блиску до инфекцијата и до запцуениот кочијаш и каде што во прашливиот подрум се случува убиство со давење), ох, емоциите на големите градови! George Grosz, 1924 За да достигнам до стилот којшто... ја одразува нескриената суровост и немилосрдност на моите објекти, ги проучував драстичните манифестации на уметничкиот нагон.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Впрочем, просудете самите! Александар Бошковиќ е човек кој подолго време не престојува во Македонија (докторирал Културна антропологија во Англија), но - можеби како некаква најава за негово враќање во нашата земја? - во Маргина е присутен со еден свој понов текст за „Мултикултуралноста”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Го претпочитам моето враќање во Македонија. На Универзитетот...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Веднаш одговорив: Јас, почитуван Сојузен, не се чувствувам, ниту морално, ниту политички, а ниту професионално повикан да одговорам на вашиот предлог.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се сеќавам на еден фрагмент од еден од многуте разговори со Јасер Арафат, кој беше индикативен за метафората на кривата на владеењето: - Најсреќниот ден во животот? - Јас сѐ уште не сум го доживеал...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- А кој би можел да биде? - Се разбира враќањето во Палестина! - Но по која цена? Дали е тоа можно!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Беше природно да постои со нив природна, судбинска солидарност. Но тоа не беше случај.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Арафат беше свесен дека на југословенската федерација беа броени деновите, но тој на тоа воопшто не помислуваше, ниту сакаше да верува, како што не можеше да не верува на своето враќање во Палестина...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но за Дарвиш не можеше да нема одговор за било кое прашање кое се однесуваше на неговите односи со Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Јасер Арафат ќе мине низ вистинско чистилиште на својот пат кон Палестина, преполн со жртви, страдања, кој ќе води преку многу Сабри и Шатили, за на крајот да стигне до северноевропскиот град Осло, блиску до можниот мир но далеку од суштинското враќање во Палестина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

- Вие значи морално бевте со него? - запрашав неочекувано.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој одговори: - Арафат со мировните преговори и договори во Осло, со избраните израелски миротворци, од тој период беше свесен дека тој го правеше само првиот чекор во своето враќање во Палестина. Другите чекори беа препуштени на судбината...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И затоа повторно го одложував своето пишување за судбината на Арафат за Палестина, за неговото враќање во Рамалах. Судирите на Фатах со Хамас. Продолжувањето на војната.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Дарвиш веднаш категорично прифати: - Се разбира, ние никогаш не го напуштивме Арафат, само не сакавме да го споделиме неговото гарантирано, ветено враќање во неветената земја!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Најширока е јамката во Качување и слегување во која калуѓерите без престан се вртат во круг, со оглед на тоа што бројот на степени пред враќањето во почетната точка е прилично голем. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 27

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

По враќањето во Лајпциг, Бах компонирал дело во три и шест гласа врз база на темата предложена од кралот.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Мајка ништо не можеше да ја одврати од намерата да ја мине границата, да го оствари судбинското враќање во родната земја, откако стигна црвената виза, токму на денот кога таа наполни 70 години.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се чинеше дека таа нѐ чувствуваше нас, преостанатите чеда, подалеку од својата орбита, како одлетани птици кои го загубиле кодот на вистинското враќање во Мајкиното гнездо на очекувањето.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

За нас, ова вовче речиси беше свето зашто ни го овозможуваше враќањето во Земјата на езерата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сиот нејзин живот согоруваше во тоа верување на кое му се надоврзуваше и последната мисија на враќањето во родната земја...

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Можеше само да ни каже дека се соочила со големи маки при враќањето во родната земја.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И така, сонот на моето среќно враќање во родната земја се судри со морничавоста на идеологијата која не престануваше да ги меле човечките души и животи и се закануваше да достигне до синдром на невидено жртвување.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Повторно бев и кај Мајкиното прво враќање во родната земја, кога и таа беше скршена длабоко во душата, од нешто за коешто не сакаше да ни зборува до крајот на животот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Таму и ја закопаа, ослободена од илузиите за враќањето во Цариград.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

И не случајно, во овој чудесен предел крај реката, каде што си свивме ново гнездо, во очекување на новите историски настани, особено по Втората светска војна чиј крај се навестуваше, Татко се задлабочи во проучувањето на миграторните процеси на птиците и на јагулите запаѓајќи во нова илузија во која Мајка гледаше пориви за оддалечување од родната земја, а не враќање во неа, како што се надеваше постојано.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

До последните денови од животот, таа веруваше дека постои излез од страдалничкиот круг на егзилот, со враќањето на почетната точка, со враќањето во родната земја.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ги потчинува на аналитички расудувања двата алармантни краја на постојната приказна за егзилот: бегството од Албанија и мечтата за враќање во роднокрајот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Се обидуваше, со сите сили, додека ги имаше, сѐ до залезот на својот живот, да ги надополни овие две големи празнини, првин, станувајќи голема мајка на своето семејство и да трага по својата загубена татковина, останувајќи му верна на митот на враќањето во неа, носејќи ја постојано со себе врската на клучевите од напуштените куќи крај морето, крај Езерото, низ повеќе генерации на семејството.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Откако повеќе не ја мачеа Татковите илузии на заминувањето, а враќањето во времето го беа исклучиле обајцата, зашто во родната земја настапија тешки времиња за обете нивни семејства.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

...од крвавата тетратка на седумнаесетгодишниот лунарен поет распарчена од бајонетите на практичните бојници преку збрчканата европа што тревожно се пресметува со аристотеловскиот артритис кон вратоломиите на воените коњи во пенливиот базен совршена капија на холивудското враќање во праисторијата (навистина) сјајнокожната глутница е убедливо добра додека алчно ги голта сребрените рипчиња на кои не им преостанува ништо освен да бидат проголтани неминовно болно но егзотично чисто тоа Ам сигурен сум ќе влезе меѓу најуспешно снимените кадри на природна исхрана сочувано како такво во куќните видеотеки на страстниците прикажувано на тајните сеанси на видеомастурбантите што возбудени се надвикуваат чуствувајќи како повторно ќе им прсне слепото црево...

„Или“ од Александар Прокопиев (1987)

Забелешка: треба што подетално да се објасни случајот кога обајцата здогледавме некои црвени дрвја немоќни да прозбориме свесни дека црвените дрвја се зборот кој го означува раѓањето на овој културно- историски споменик под заштита на државата дека црвените дрвја се знак за нашето враќање во петтиот век и дека го разбираме јазикот на тоа време.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Камењата и дрвјата стојат едни наспроти други како кристалното саќе и течниот мед. (Камењата покрај тоа ги претставуваат и скалите на кои Бојс бил ранет за време на Втората светска војна.) И тука главната тема е преминот на метаморфозата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Пренесено, тоа е она што веројатно се случило на акцијата Келтско (Kinloch Rannoch) шкотска симфонија од 1970 г..

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Откако се полил со желе - за да го означи враќањето во флуидната состојба - и неподвижно, како да е мртов, стоел околу половина час, Бојс влегол во кадата наполнета со вода и се полевал со неа.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Речи обично - по веќе определен ред, веќе видено, познато... редење на столчиња во холот, а тоа значи дека откако ќе заврши приредбата - враќање во училиште... мораше така, немаше друг излез... како наводенети врапчиња се прибравме во холот... а надвор врне, со студен ветер, небаре секој миг ќе заснежи...

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Академикот и гонкуровец Морис Друон, истакнувајќи го значењето на овој роман, како и сагата во целост, како посебен придонес во европските литератури, особено во периодот на падот на идеологиите ќе запише: Се работи за еден трагичен запис од враќањето во родната земја Албанија (во 1979 г.), која сѐ уште била под јаремот на сталинистичката ортодоксија...

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Познато е од историјата дека со секоја победа на Отоманците се зголемувал бројот на преобратените албански рисјани во муслимани, но и враќање во католицизам или во православје, штом на бојното поле христијанските војски означувале победа.