Секој врнежлив ден е враќање назад на работите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, Рада овојпат беше решила, нема враќање назад.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И додека настојуваа што побргу да се вразуми терајќи го да го полни воздухот во собата со каење и ветување дека ќе се поправи, дека ќе се измени, дедо му Аврам држеше до своето дека детето треба да се пушти на мира, да расудува со свој ум, да гледа со своите очи; во секое доба од животот да мисли онака како што му наложува тоа доба, зашто нема враќање назад.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Кога станавме свесни за можните последици од таквата игра, беше веќе доцна за враќање назад.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Знаеше дека враќање назад нема.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ја знаеше нивната слаба точка која, всушност, беше нејзина девиза: подготвеност за влегување во непредвидлива, ризична авантура, наспроти враќање назад, дома, меѓу своите, со лузните што ги носеа на челото и на газот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
По некое време врвот беше достигнат и почна благото враќање назад во нормала.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Беше убаво доживување, јасно и жестоко, и си мислев колку е убаво тоа што знам што точно сум земал.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За него веќе нема враќање назад.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
А јас знам оти веќе решив, и нема враќање назад, ми вели Босилка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)