Високата влезна врата веќе беше убаво зината.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Вратата веќе беше затворена. Човекот ја фаќаше, ја тресеше и истураше тупаници.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во вратата веќе бесно се удира.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)