врата (имн.) - со (предл.)

Велат дека сум била многу мала, па не можам да се сеќавам на моментот кога тој во војничка униформа се појавил на влезната врата со најголемиот букет цвеќиња за мајка ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тргај! - ми ја покажа вратата со прст.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тоа влезе како ништо да не било и застана до вратата со „бујрум бег“. (Адем го беше научил како да го ословува кога ќе влезе).
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Моли влезе во некаква размена со Магнетските кучкини сестри, давајќи ми шанса да го потерам Ралфи низ вратата со торбата нежно притисната во основата на неговиот рбет. Изгледаше како да ги познава.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Прислужникот не веруваше во нашата приказна: тој нѐ испрати до големиот влез на гимназијата и, гледајќи нѐ со поглед полн сомневање, ја заклучи зад нас влезната врата со огромниот клуч.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Но веќе беше доцна, наводната врска го доведе како кротко јагне и просто го внесе, покрај стражарот на вратата со напрчен бајонет, право во бановинската зграда на Главната управа за внатрешни работи и народно здравје, а особено во политичката полиција заинтересирана и задолжена за комунистите и нивните симпатии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Онисифор Мечкојад ја бутнал вратата со нога (светецот се затетеравил од ударот, копитото на коњот се допреле до аждерот) и влегол во одајче претесно и за џуџе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На накривеното куќиште била заглавена над вратата икона од оревово дрво: безимен светец со чудесно лице на млад левент во пламена облека и со пламено копје во пребелите раце јава градест и гривест коњ и убива ламја со густ тутунски чад во ноздрите, боде многузаба исклештеност со грбник на костреш, а во далечина, под замагленото лилаво и алово небо, пукаат планини на чии преслапи зарѓуваат капки сонце - тече црна крв меѓу премазни камења, опашот на чудовиштето со последен бес се обвива околу младите нозе на белецот, земјата испукала од морничавост, во пукнатините повеќе се насетуваат отколку што се гледаат змии и гуштери.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Бегај, реков. Не сум јас невеста ни за гол ни за натоварен младоженец со три деца и не сум жена што легнува пред секој што ќе ѝ тропне на врата со коледарска ластегарка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ќе се искапам. Во торбата имам чиста кошула и нови чорапи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Насреде, за излегување на балконот, двокрилна врата со стакла.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Откако сѐ провртеа и, бидејќи беше зима, немаше баби на клупи на видик, похрабрите правејќи бучава, божем се работи за најлегално влегување во стан, се обидоа со хебла да го избијат цилиндарот, а не одеше лесно, па нервозниот ја скрши вратата со клоца.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Најпосле, откако се изнамуабетија, а уште повеќе изнамолчија доволно време и испопикаа цигарчиња во меките фотелји со навалени потпирки, тој, најпосле како да се сетил, наеднаш му рече на секретарот што стоеше покрај врата со документи за извештај: „Па, таму, чинам, чека некој чиновник; кажете му дека може да влезе“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Акакиј Акакиевич навреме ја беше почувствувал задолжителната бојазливост, малку се збуни и, како што можеше, колку што му дозволуваше слободата на јазикот, разјасни, со уште почесто додавање на зборчето „онака“ отколку другипати, дека шинелот бил сосема нов, и дека сега е ограбен на најнечовечен начин, и дека му се обраќа нему, за да се заложи на некој начин онака, да му напише на господинот полициски врховен началник или на некој друг и да го пронајде шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Меѓутоа, врз образецот на неговата експозиција одделени се двата пристапи, така што одреден број редимејди се одделиле од јазикот за да се избегнат можните недоразбирања - а тоа да не ни претставува пречка да забележиме дека обата пристапи, лингвистичкиот и пластичкиот, симбиотски се испреплетуваат. превод: Леа 100 “ЛОКАЛНА СЦЕНА” Граници, страв Колку е голема, непрегледна, речиси страшна - Околината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Што и да погледнам - сѐ е поврзано со некаква замислена - и во реалноста спроведена - бесконечност: столот со подот - подот со вратата - вратата со тротоарот - тротоарот со улицата - а улицата со центарот на градот - центарот на градот со излезот од градот - излезот на градот со автопат, автопатот со друг град, село, држава.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не сакам утре да ја обележуваат вратата со катран и да го викаат детето копиле ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Лесно се качи до последната врата со боја на зрела 'рж и забележи на неа пет крвави отпечатоци на прсти.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Вратата со напор се отвори, и висока правоаголна сенка жедно ме повлече внатре.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Во мигот Чана ја затнува половината врата со својата голема снага, пуштајќи го својот грлен глас во вагонот Стигнати сме во Македонија, народе!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Попот се откажа и од ќерка си Бисера што го прибра Крлета и еднаш, кога таа отиде да го види, да му ги земе алиштата за перење и да му занесе едно грне кисело млеко, толку го налути кога му рече в очи оти тој е крив, а не Крсте, — го грабна од полицата грнето, и го удри од глава и ја истурка низ врата со полна уста клетви: — Еве откаде дуел ветерот шо ми го подветрил детето, да даде господ нека срдешница да а вати!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се штрекна. Постоја малку збунета, потоа почна да штрака со рачката на вратата со желба да ја отвори.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во пет часот попладне, пеејќи ја Мојот остров на златните сништа, господинот Финч потчукна на кујнската врата со лесната, нова сламена шапка. „Буу!“.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Седеше пред вратата со пушката в рака и му велеше насолзено: „Попусто е, учителе. Никаков лек не му помага на син ми“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Си мислев на тоа додека ја чекав да ми отвори, затоа што знаев дека е дома, а нејзините веројатно беа на работа.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе ја подотвореше вратата со синџирчето, ќе погледнеше кој е таму, најчесто велејќи ми "чекај", иако секогаш ми беше страв дека ќе ми ја затвори вратата и нема пак да ми ја отвори како еднаш порано.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој сакаше на прекрасната Французинка да ѝ го покаже својот младешки дух - затоа, кога ќе се вратеше од работа, готвеше вечера, па со најлуксузните тренерки и спортска чанта гласно ја треснуваше вратата со надеж дека таа ќе го види низ дупчето и така ќе се заинтересира за него.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Заѕвони. Еднаш, двапати. Чу чекори како се приближуваат, па вратата полека крцна. ­- О!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Квечерината јас и Саше игравме „дама“, кога, ете ти ја Бреза, ја отвори вратата со нога и се втурна кон нас. - Ќе биде беља - си помислив - сега ќе ни ги растури фигурите!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Навистина никој не го кладе Јолета многу на умот, иако и за него беа стокмени и торба и плоча, божем за залажување, ама кога удри клепалото, се најдовме во вратата со него и како жива кокошка да репавме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Се свртев кон влезната врата со цел да одам да му кажам на работникот Ристе Петревски кој беше во канцеларијата на секретарката, ама тој веќе беше на вратата и му свикав да викне брза помош.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од страв да не го допре ѕидот, Малчо ги отвораше вратите со забите и со нозете.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)