враг (имн.) - нека (чест.)

Го вртам книжето и пишувам: „Речи ѝ: врагот нека ја носи и неа и нејзиниот крив нос, крива уста, поткршен заб и магарешки уши!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Да, враг нека ја носи! Крлеж!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„Врагот нека ја носи...“ му рече Богдан. „Не ми ја споменувај...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Го вртам книџето и пишувам: „Речи ѝ враг нека ја носи и неа и нејзиниот крив нос, крива уста, поткршен заб и магарешки уши!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)