Реон два, станица три, блок тринаесетти, кој би можел, и покрај сите прецизни бројки (плус последната – баксузна), да се снајде меѓу овие огромни живеалишта без жители, со празни ходници тесни како црево и лифтови како картонски шупи, освен некој покиснат питач и неговиот потенцијален убиец.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Наместо на сопирачката, таксистот стиснува на гасот, возилото забрмчува уште педесетина метри, додека не запре со нагло кочење.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)