воздишка (имн.) - му (зам.)

Сакаше нешто да кажува, челото му се мрешкаше, а очите како да гледаа негде длабоко, длабоко, но само една воздишка му се откорна од градите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Далабока воздишка му се откорна од градите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Болна воздишка му се откина од градите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)