Помеѓу другите дребулии што ги спомнав, мислам дека не заборавив на Катерина да ѝ порачам да наврати во нашата амбуланта по работното време, бидејќи ми се пожали дека е со впечаток оти насекаде по телото ѝ шетаат стоногалки.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Мислам на будењето на Катерина; на бокалот вода додека ѝ ги бришев градите со студената намокрена крпа; на топлите симиди.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Внимателно ќе гледаш во водата додека се возиме крај реката и ќе чекаш да почувствуваш кое е тоа место на кое треба да застанеме.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Течеше малку питка вода додека стигна врелата, па колку-толку пивнав и ја згаснав малку пеколната жед за да имам резерва во себе за наредниот ден, до првата чешма на патот што не можеше да биде ставена под контрола.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Дванаесет денови и ноќи сторивме пат по вода додека стигнавме во еден голем град полн со пампури и ни се чинеше дека гореше во светлина.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)