Го миеше подолго отколку што требаше, задржувајќи ги прстите под топлиот млаз вода уште неколку секунди откако филџанот беше сосема чист.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Велика се разбудува и носи едно стомне од бодникот меѓу врати. Ја пијам водата и водата уште в уста се вжештува и испарува. Не слегува подолу од устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Да си седеше во водата уште ќе беше жива.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)