Широко се насмевнав и тој насмев, макар слеан, без острина, го видов во огледалото на водата долу.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се извртив да застанам така што да го засенам сонцето за да ми светне водата долу и уште еднаш се наведнав.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Можеше сѐ уште да останува крај таа неуморна поројна вода долу, имаше во своето тело уште многу движења, што и беа потребни на бичкијата во она незапирливо дробење на трупците, можеа да продолжат да бидат спуштени на она место, каде што беа потребни, сите тие трупци, и сега, кога беа веќе сите наместени и наближени, тоа беше многу полесно.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со стравот потпотиснат од надежта што ми ја врати изворот вода долу, јас се исправив целиот, со сета височина, и во летната вечер, следен од мирисите на тревите и од болскањето на светулките, се вратив во собата кај мојата машина за пишување.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Вирчето вода долу за мене имаше значења, што за другите ги немаше.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тој ја слече кошулата, ги запрегна донекаде пантолоните, а потоа ја одвитка и ја фрли јадицата во водата долу.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)