вода (имн.) - стане (гл.)

Жива вода станав... Не знам што ќе се стори со мене...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: Една мисла ме мачи.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: За дома помислив...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
АРАНЃЕЛ: (На Костадина). А ти, Костадине, колку мислиш да лежиш?
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
„И кога првиот ангел затруби со трубата, се крена голем оган и падна на земјата: третина од земјата изгоре; кога вториот ангел затруби, пламен падна врз морето и третина од морето се испари; кога третиот ангел затруби, голема ѕвезда се откина од небото: името ѝ беше Пелин и третина од водата стана пелин и многу луѓе изумреа; кога четвртиот ангел затруби, третина од сонцето, третина од месечината, и третина од ѕвездите, потемна, згасна; и видов еден од ангелите каде што лета по небото и чув каде што вика со глас голем: тешко, тешко, тешко на оние што живеат на земјата; кога петтиот ангел затруби, падна пак голема ѕвезда од небото и се отвори бездна на земјата од која се крена голем чад што го потемни и сонцето и небото...“
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Јас, се разбира, се препотив од срам, жива вода станав.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)